W większości przypadków aplazji szpiku nie udaje się ustalić przyczyny, która ją wywołała. Dotyczy to aż 80% zachorowań. Wówczas określa się taką aplazję jako pierwotną. Natomiast w pozostałych przypadkach udaje się określić, co doprowadziło do jej rozwoju. Do choroby mogą predysponować czynniki fizyczne, a zwłaszcza ekspozycja na promieniowanie jonizujące, ultrafioletowe. Bierze się także pod uwagę oddziaływanie na organizm człowieka różnych związków chemicznych. Zwłaszcza chodzi tu o farby, lakiery, pestycydy, środki służące do konserwacji drewna. Czasami niektóre leki u szczególnie predysponowanej osoby mogą przyczynić się do powstania choroby.

W etiologii aplazji szpiku rozważa się zawsze konotacje z zakażeniami wirusami, głównie z wirusem zapalenia wątroby typu C. Zdarza się, że prątek gruźlicy jest sprawcą patologicznych zmian. Nie wolno zapomnieć o różnorakich nieprawidłowościach ze strony układu immunologicznego. Czasami aplazja powstaje na skutek włóknienia szpiku kostnego.

Jakie są objawy aplazji szpiku?

Objawy kliniczne u pacjentów związane są z jednocześnie występującą u chorego niedokrwistością, małopłytkowością i granulocytopenią. Oczywiście, zaburzenia te wykrywa się poprzez wykonanie u pacjenta morfologii krwi. Sam chory może zgłaszać typowe objawy związane z anemią, a zatem: osłabienie, znużenie, nadmierne zmęczenie. Nawet niezbyt nasilony wysiłek fizyczny wywołuje u niego uczucie zmęczenia. Skóra takiej osoby, jej błony śluzowe oraz spojówki są często blade. Pacjenci zgłaszają także obecność zawrotów głowy. Trudno im się skoncentrować i skupić przez dłuższy czas na czymś uwagę.

Małopłytkowość może powodować, że na skórze pacjenta widoczne są czerwone plamki, które przypinają trochę ukłucia igłą lub szczotką ryżową. Podobne zmiany mogą się umiejscawiać na błonach śluzowych. Natomiast obniżenie liczby granulocytów obojętnochłonnych sprawia, że u takich osób dochodzi często do zakażeń, infekcji, które powtarzają się, nawracają i mogą mieć ciężki przebieg. Aplazja szpiku wymaga różnicowania z innymi chorobami. Najważniejszym badaniem, dzięki któremu można ostatecznie rozpoznać bądź wykluczyć aplazję szpiku, jest badanie histopatologiczne szpiku, a zatem zbadanie trepanobioptatu.

Jakie istnieją możliwości leczenia?

Pierwszą z nich jest możliwość wykonania przeszczepu szpiku kostnego. Zastosowanie mają także leki o właściwościach immunosupresyjnych. Czasami zasadne jest podawanie chorym specjalnych czynników wzrostu, np. erytropoetyny.

Czy spotkaliście się kiedyś z tą chorobą? Jaką terapię zastosowano? Podzielcie się opinią w komentarzu

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułNiedokrwistość z niedoboru żelaza – objawy, morfologia
Następny artykułJak usunąć ikony systemowe z pulpitu?

Karolina Kalicka – lekarz medycyny. Ukończyła Wydział Lekarski z Oddziałem Anglojęzycznym na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie. Chciałaby specjalizować się w internistyce. Miłośniczka teatru szekspirowskiego i pływania.



Nasz specjalista pisze o sobie:

Mam wiele wspólnego z żywiołem, jakim jest woda. Potrafię powoli, starannie, sumiennie i wytrwale pracować, niczym kropla deszczu, która drąży skałę. Dzięki konsekwencji i systematyczności ukończyłam w tym roku studia na wydziale lekarskim.

W relacjach towarzyskich daję się poznać jako gejzer radości, uśmiechu, energii. Uwielbiam  szaleństwa na parkiecie oraz basen, gdzie czuję się jak ryba w wodzie. Bardzo podoba mi się hiszpański język i temperament, a wakacje najchętniej spędzałabym otulona falami ciepłego morza. Choć czasami moje życie przypomina rwący górski potok, w zaciszu domowym jestem spokojna niczym tafla jeziora.

Najbardziej cenię sobie miłość, rodzinę i – oczywiście – zdrowie. Marzę o ambitnych wyzwaniach i dalekich podróżach po oceanach świata… najlepiej z czekoladą w dłoni, bo mam do niej absolutną słabość.

6 KOMENTARZE

  1. Córeczka miała 16 miesięcy kiedy zdiagnozowano aplazje szpiku, teraz jest w połowie leczenia surowica krolicza i cyklosporynaparametry morfologi już nie maleja, i bardzo pomału rosną,

  2. ~Adriana mam ten sam problem moj 4letni synek tez ma aplazje. Mamy jechac na leczenie immunopresyjne czyli takie jak wy. Powiedz prosze jak to wyglada i jak znosi to dziecko? Dlugo to trwa i czy daje efekty?

  3. Mąż ma aplazję… Jest po leczeniu immunosupresyjnym, jako takie wyniki są, mimo to raz na miesięc potrzebuje transfuzji… czekamy na przeszczep. To chyba jedyna szansa na całkowite wyleczenie tego dziadostwa. Łudzilismy się, że immunosupresja pomoże ale…no właśnie. Lekarze na przyszłość wolą żeby zrobić przeszczep, ponoć po immunosupresji tą choroba wraca z czasem. Wytrwałości życzę. Mi brak już sił..30 lat a czuję jakbym miała 70…

  4. witam my tez toczymy walke z aplazja. moja córka skończyla 4 lata. przechodzimy leczenie jak wszyscy.strach jest okropny. tropan bogatzt od wyjsciowego wiec mamy nadzieje. sily do walki zyczymy wszystkim. jesli ktos skonczył leczenie lub zaczyna zostawiam kontakt;

    irmonikajjj@interia.pl

  5. witam,mój syn ma 15 la i leży juz 4 -ty tydzień ,podają mu różne lekarstwa ale jeszcze jest wszystko w fazie badań,jedno jest na pewno stwierdzone że to aplazja szpiku kostego

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here