Niemniej jednak zaczyna się diagnostykę tego narządu od zbadania fizykalnego pacjenta. Fizjologicznie śledziona nie powinna być wyczuwalna spod lewego łuku żebrowego. Gdy jednak jest inaczej, lekarz badający ma za zadanie znaleźć brzeg śledziony, określić jego cechy oraz wybadać, jak bardzo powiększona jest śledziona, czyli jak nisko sięga jej brzeg. W trakcie badania można też skupić się na próbie określenia konsystencji narządu. Lekarz badający zwraca też uwagę na to, czy pacjent nie zgłasza dolegliwości bólowych przy badaniu.

Dokładniejszych informacji odnośnie wymiarów, szacowanej masy narządu dostarczają badania obrazowe np. USG jamy brzusznej. Powiększenie śledziony określa się jako splenomegalię. Jeśli powiększeniu uległa śledziona, należy zwrócić szczególną uwagę w badaniu na wątrobę, gdyż ona także powiększa się w trakcie trwania poszczególnych schorzeń.

Trzeba wyraźnie podkreślić, że choroby samej śledziony zdarzają się bardzo rzadko. Zmiany w tym narządzie zachodzą dużo częściej w przebiegu różnego rodzaju chorób ogólnoustrojowych. Pierwsza duża grupa obejmuje choroby zakaźne, których jednym z objawów może być spelnomegalia. Za przykłady niech posłużą mononukleoza zakaźna, cytomegalia, gruźlica, malaria. Do następnej grupy chorób przebiegających z powiększeniem śledziony należą niedokrwistości hemolityczne.

Splenomegalia wystąpić może również jako symptom chorób nowotworowych – białaczek, chłoniaków. Ponadto wiele chorób metabolicznych, polegających na gromadzeniu różnych związków doprowadza do powiększenia śledziony. U pacjentów, którzy cierpią na nadciśnienie wrotne, także bardzo często stwierdza się nieprawidłowości w wielkości śledziony. W literaturze naukowej istnieją jedynie wzmianki, jakoby splenomegalia pojawić się mogła w przebiegu ostrego zapalenia śledziony.

Wielokrotnie można się spotkać z określeniami splenomegalia i hipersplenizm. Oznaczają one co innego i nie można ich używać jako zamienników. Mówiąc „splenomegalia” określa się jedynie to, że wymiary śledziony są powiększone. Natomiast termin „hipersplenizm” związany jest już z zaburzeniami w funkcjonowaniu tego narządu.

Wskutek tego możemy spotkać się z sytuacją, gdy we krwi obwodowej obniżony będzie poziom krwinek białych, płytek krwi i erytrocytów. Zmiany te można wykryć poprzez wykonanie morfologii krwi. U pacjenta zaobserwować można symptomy związane z niedoborami elementów morfologicznych krwi. Wśród objawów pojawiają się: oznaki anemii, częste infekcje i zakażenia oraz zaburzenia w krzepnięciu krwi. Hipersplenizm często stanowi następstwo splenomegalii.

Mieliście kiedyś problemy ze śledzioną? W jaki sposób zostały zdiagnozowane? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułPotówki u dorosłych – przyczyny, objawy, jak leczyć?
Następny artykułZapalenie ścięgna Achillesa – leczenie

Karolina Kalicka – lekarz medycyny. Ukończyła Wydział Lekarski z Oddziałem Anglojęzycznym na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie. Chciałaby specjalizować się w internistyce. Miłośniczka teatru szekspirowskiego i pływania.



Nasz specjalista pisze o sobie:

Mam wiele wspólnego z żywiołem, jakim jest woda. Potrafię powoli, starannie, sumiennie i wytrwale pracować, niczym kropla deszczu, która drąży skałę. Dzięki konsekwencji i systematyczności ukończyłam w tym roku studia na wydziale lekarskim.

W relacjach towarzyskich daję się poznać jako gejzer radości, uśmiechu, energii. Uwielbiam  szaleństwa na parkiecie oraz basen, gdzie czuję się jak ryba w wodzie. Bardzo podoba mi się hiszpański język i temperament, a wakacje najchętniej spędzałabym otulona falami ciepłego morza. Choć czasami moje życie przypomina rwący górski potok, w zaciszu domowym jestem spokojna niczym tafla jeziora.

Najbardziej cenię sobie miłość, rodzinę i – oczywiście – zdrowie. Marzę o ambitnych wyzwaniach i dalekich podróżach po oceanach świata… najlepiej z czekoladą w dłoni, bo mam do niej absolutną słabość.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here