Kolorystyka tego stylu to biel, ecru i kolory pastelowe. Oprócz tych najczęściej spotykanych kolorów dominujących, pojawiają się jeszcze kolory ziemi, czyli odcienie brązów, beż, sepia, szarości. W stylu prowansalskim stosuje się sporo elementów ozdobnych w postaci dekoracyjnych rzeźbień w drewnie, malowanych na ścianach wzorów – np. lawendy, oliwki, słonecznika.

Sypialnia urządzona w tym stylu najczęściej jest jasna – meble i ściany utrzymane są w odcieniach bieli i beżu, złamane są natomiast dodatkami w kolorach jasnego fioletu, czy koloru niebieskiego. Łóżko jest wysokie, wygodne, z duża ilością ażurowych narzut, poduszek, pledów. Łóżka spotykane w tym stylu mogą mieć różne oblicze – mogą być z wysokim ozdobnym, ale pełnym zagłówkiem, zagłówek może być również ażurowy wykonany z kutego pomalowanego żelaza. Często spotyka się również łóżka z baldachimem, przy którym możemy użyć zwiewnych tkanin, tych delikatnych przezroczystych, jak i tych w kwiaty, które podkreślą styl. To co widzimy na łóżku, czyli poduszki, pościel, narzuty, są zazwyczaj utrzymane w kwiatowej ornamentyce. W stylu prowansalskim spotyka się jednak również kratki, pasy, koronki, ażury, elementy haftowane.

morguefile.com

Meble są zazwyczaj wykonane z malowanego drewna, fronty mają ładne rzeźbienia, ramę i wgłębienia. Można używać również drewna bielonego, postarzanego lub litego. Na meblach często się również spotyka namalowane delikatne kwiaty.

Ściany natomiast mogą być tradycyjne malowane, może być na nich boazeria, cegła (np. malowana na biało), mogą być również nieotynkowane, odrapane, surowe.

Obok łóżka zazwyczaj stoją szafki nocne, z szufladkami, półeczkami na książki. Na szafkach nocnych lub nad łóżkiem pojawiają się lampy (lub kinkiety), z abażurem. Do ozdoby okien używa się firan, zasłon, a także rolet rzymskich. Styl prowansalski lubi światło, więc starajmy się jak najbardziej okna odsłaniać. Pościel możemy trzymać w wiklinowych koszach, pudłach i walizkach, przed lub pod łóżkiem (jeśli mamy miejsce).

Innymi meblami w sypialni są szafa, komoda z szufladkami, toaletka z lustrem, konsola, na której mogą stać kwiaty, wygodny fotel. Oprócz wstawienia mebli, warto zastanowić się nad ozdobieniem wnętrza – zawieszając na ścianach np. małe obrazki w drewnianych ramkach lub ustawiając zdjęcia (najlepiej utrzymane w kolorach sepii lub czarnobiałe).

W sypialni prowansalskiej podłoga jest najczęściej drewniana, a obok łóżka zauważyć można dywany lub niewielkie chodniki.

Kiedyś świadczył o luksusie, podnosił prestiż mieszkańców, obecnie wybierają go osoby ceniące sobie przede wszystkim wygodę, ale także elegancję.

Pomieszczenia urządzone w tym stylu wyglądają jak piękne wspomnienie z dalekiej podróży.

Styl jest również idealny dla osób, które lubią nietuzinkowe wnętrza, meble i gadżety, bowiem meble w stylu kolonialnym wyrabiane są ręcznie, a nie przez maszyny. Oznacza to, że co najwyżej może być tylko kilka lub kilkanaście egzemplarzy danego mebla. Ponadto meble wykonuje się z różnych gatunków drzew egzotycznych, takich jak heban, wenge, teak, mahoń. Drzewa te nie tylko prezentują się elegancko (są ciemne), ale również są trwałe, ładnie się starzeją. Są proste w swej formie, nie czuć w nich przesytu i nadmiaru ozdób.

Bardzo łatwo jest łączyć styl kolonialny ze stylem nowoczesnym, style dobrze uzupełniają się ze sobą. Dodatki, które pasują do wnętrza urządzonego w stylu kolonialnym to skrzynie, walizki, słomiane kapelusze, maski, instrumenty muzyczne zawieszone na ścianach (lub broń), świece zapachowe, kadzidła, obrazki z prostymi grafikami (motywy odnoszące się np. do Azji lub Afryki), przedmioty wykonane ze starego złota, srebra, mosiądzu, tkaniny w zwierzęce wzory – wszelkie zebry i panterki jak najbardziej pasują do takiego wnętrza, podkreślą jego charakter. W takim wnętrzu śmiało można używać również materiałów naturalnych takich jak drewno, ratan, wiklina. Dzięki takim naturalnym dodatkom pomieszczenie będzie wydawało się dużo cieplejsze i bardziej przytulne.

Kolorystyka stylu to tzw. kolory ziemi, czyli brązy, beże, żółcienie, sepia (odcienie tych kolorów wydają się, jakby były wypalone słońcem). Dobrze wygląda również kolor zielony (oliwkowy), pomarańczowy, a także purpura.

Sypialnia urządzona w tym stylu z pewnością będzie bardzo klimatyczna. Na podłodze możemy położyć np. postarzane drewno. Głównym elementem tego pomieszczenia będzie duże łóżko, drewniane, masywne, z wysokim zagłówkiem. Możemy również pomyśleć o łożu z baldachimem – do takiego wnętrza jak najbardziej się nadaje, doda lekkości i powiewu delikatności, poza tym podkreśli charakter wnętrza. Nad łóżkiem (lub obok), możemy powiesić jakąś piękną grafikę lub płaskorzeźbę. Warto pomyśleć również o efektownym oświetleniu – przydadzą się kinkiety, masywne mosiężne lampki nocne, oświetlenie główne natomiast niezbyt ostre – sypialnia powinna być nastrojowa.

Ciekawym elementem będzie również efektowna komoda lub toaletka z lustrem w grubej drewnianej ramie. Pościel możemy trzymać np. w skrzyniach lub starych walizkach, które w tym przypadku staną się bardziej funkcjonalne, a nie będą tylko pustą ozdobą.

W sypialni można zaaranżować również małą biblioteczkę w postaci zabudowanej półkami ściany lub wstawionego regału. W pobliżu przyda się również miejsce do poczytania – miękki wygodny fotel z podnóżkiem i nasza sypialnia bez wątpienia stanie się wyjątkowa.

Japończycy obrali sobie również za zasadę rozdzielanie funkcji. Patrząc z góry na rzut domu, można zauważyć, że w pomieszczeniach znajdujących się od strony ulicy, znajdują się te przeznaczone na pobyt gości, pomieszczenia reprezentacyjne. Zwykle urządzone z większym rozmachem, niż pokoje prywatne. Rozdzielenie funkcji dziennej od prywatnej powoduje, że goście nas odwiedzający nie oglądają całego mieszkania (np. sypialni, gabinetu, pokoju dzieci). Im dalej nasz gość może wejść i zwiedzić mieszkanie, oznacza to, że staje się przyjacielem domu.

Wnętrza w stylu japońskim lubią otwartą przestrzeń. Mebli w pomieszczeniach zwykle jest niewiele, wybierane są tylko te niezbędne. Meble mają proste formy, są niskie – kanapy, stoliki, krzesła. Ponadto powinny być lekkie i mobilne, by móc w każdej chwili inaczej aranżować przestrzeń.

Styl japoński lubi materiały naturalne – pojawia się w nich dużo drewna, kamienia, wikliny, elementów bambusowych. Używanie takich materiałów sprawia, że wnętrza są zdrowe i przytulne. Używa się również elementów wykonanych z papieru.

W stylu japońskim zauważalny jest podział na funkcje, odrębne pomieszczenia. Pojawiają się parawany, kotary, cienkie ścianki oddzielające, drzwi przesuwne. Symbolem tego stylu są również widoczne podziały poziome i pionowe na ścianach, drzwiach, oknach – pasy lub kratki, najczęściej wykonane z elementów drewnianych. Drzwi przesuwne pozwalają wyodrębnić dwa różne pomieszczenia, a w razie potrzeby bez większego problemu pozwalają na powiększenie i otwarcie przestrzeni. W toaletach charakterystyczne dla tego stylu jest oddzielenie części z umywalką i lustrem od części, w której znajduje się wanna, prysznic i wc.

morguefile.com

Podłogi najczęściej są drewniane, można używać różnych gatunków drzew egzotycznych.

Kolorystyka stylu to biel, szarości, beże, brązy. Elementy kontrastujące, które dobrze prezentują się w takim wnętrzu mogą być w odcieniach bordo, czerwieni, zieleni, koloru czarnego.

Mieszkanie urządzone w stylu japońskim z pewnością wygląda bardzo elegancko. Należy jednak dbać o każdy szczegół, detal. Powinniśmy unikać zbyt wielu dekoracji – najlepiej zdecydować się na jeden lub dwa elementy ozdobne – np. ładny wazon lub obraz.

Styl rustykalny współgra z naturą, naturalnymi materiałami, ciepłą kolorystyką.

Kolory pasujące do wnętrz wiejskich, czy rustykalnych to biel, ciepłe brązy, kolor żółty, pomarańczowy, kolory ziemi.

We wnętrzu wiejskim używa się dużej ilości drewna – wykonuje się z nich meble, boazerię, elementy dekoracyjne na ścianach i suficie.

Podłoga w salonie oczywiście najpiękniej wygląda prawdziwa drewniana, może być również postarzana. Dobrze kiedy w salonie pojawi się kominek – jest to serce salonu, które nadaje ciepła i przyjaznej domowej atmosfery. Wokół niego ustawia się kanapy i fotele, obok kominka leży pięknie ułożone drewno opałowe i znajdują się akcesoria kominkowe z kutego żelaza.

W salonie w stylu wiejskim doskonale prezentują się wszelkie widoczne drewniane belki – można wykonać ich imitację na suficie. We wnętrzach rustykalnych używa się również cegły – mogą one stanowić nie tylko przegrodę między pomieszczeniami, ale także ładnie będą prezentowały się na kominku lub głównej ścianie w salonie.

Styl kolonialny charakteryzują przede wszystkim ciemne meble, wykonywane ręcznie z egzotycznych gatunków drewna. Najczęściej wykonywane są w Indiach. Fakt, iż wykonywane są ręcznie, sprawia że każdy egzemplarz jest niemal dziełem sztuki, meblem unikatowym. Meble pozbawione są nowoczesnych systemów np. zamykania szafek, uchwytów, stoły rozkładane – części rozkładane są oddzielnie i trzeba dodatkowego miejsca by niektóre elementy schować. Drewno używane do wyrobu mebli wydaje się być grube i masywne, meble bywają również postarzane, tak by nawiązywały do historycznego pochodzenia. Olbrzymi wybór mebli w tym stylu można zobaczyć m.in. w sklepie o nazwie „Farma Kolonialna”.

Meble kolonialne dobrze wyglądają również w połączeniu ze stylem nowoczesnym, style te nie gryzą się ze sobą – np. stół w jadalni w połączeniu z nowoczesnymi krzesłami (lub odwrotnie – nowoczesny stół, a krzesła kolonialne) nadają pomieszczeniu nietuzinkowego charakteru. Styl kolonialny najbardziej kojarzy mi się z wnętrzem zadymionego od cygar gabinetu, widzianego w filmach lub sypialnią, w której stoi duże łoże z baldachimem.

Kolory wnętrz, które dobrze łączą się z meblami w stylu kolonialnym to kolor pomarańczowy, żółty (odcienie piasku), purpura, odcienie brązów, zieleni (np. kolor oliwkowy).

Wnętrze kolonialne lubi także naturalne materiały, typu bambus, wiklina, ratan, drewno, len, które doskonale się sobą łączą i przenikają kolorystycznie.

Salon urządzony w stylu kolonialnym będzie wyglądał zatem bardzo klimatycznie. Kanapy i fotel są zwykle wygodne, przytulne i miękkie, ze spora ilością poduszek, utrzymanych w orientalnej stylistyce. W salonie pojawia się również sporo tkanin w postaci kotar, zasłon, pledów i obrusów. Stół kawowy zazwyczaj jest dość niski, jako stół równie dobrze może posłużyć nam stara skrzynia, która nada wnętrzu wyjątkowości. Możemy ustawić we wnętrzu również stare walizki, pudła, czy też właśnie skrzynie, które mogą stanowić ozdobę lub półkę, na której możemy ustawić świece lub np. zdjęcia.

morguefile.com

Oprócz stołu kawowego zazwyczaj pojawia się z boku mały dodatkowy stolik lub konsola, na której stoi lampa (ciężka, mosiężna, z abażurem). Pojawiają się również wygodne fotele z podnóżkami, czy ławy. Wnętrze dopełniają orientalne dodatki w postaci obrazków, grafik, świec zapachowym, kadzideł, a także nastrojowego oświetlenia. W salonie kolonialnym występują ozdobne kinkiety na ścianach, lampy stojące, żyrandole. Ważne, by dawały ciepłe światło, które pomoże stworzyć niezmiernie klimatyczne wnętrze.

Jest to również styl odrobinę romantyczny, gdyż tkaniny ozdobne często mają kwiatowe wzory, firany i zasłony są luźno upięte. Zasłony często są długie i łagodnie układają się na podłodze. Karnisze jakie występują są raczej proste, stalowe. Mogą być również obudowane.

Wnętrze urządzone w angielskim stylu potrzebuje sporej przestrzeni, ponieważ dopomieszczeń wstawia się zazwyczaj sporo mebli i elementów dekoracyjnych.

Kanapy powinny być miękkie, lekkie, bardzo wygodne. Pojawia się na nich spora ilość poduszek – jednokolorowych, ale również we wzorach występujących na kanapie, bądź kontrastowych. Układa się również na kanapach narzuty, pledy, a dół kanapy często jest obszyty luźno powiewającą tkaniną. Wnętrza angielskie lubią również wygodne fotele – z wysokim zagłówkiem i podparciami (wydaje się jakby same nas przytulały), najchętniej z podnóżkiem. Obok możemy znaleźć miejsce na niewielką biblioteczkę, w ten sposób zaaranżujemy kącik do czytania.

Stolik kawowy jest dość niski, kładzie się na nim ozdobne bieżniki, ażurowe obrusy, podkładki. We wnętrzu ładnie prezentują się wazony z ciętymi, świeżymi kwiatami lub girlandy.

Na ścianach pojawiają się tapety, boazerie (drewno bielone lub malowane), ozdobne listwy – nie tylko przypodłogowe, ale także sztukaterie na ścianie, przy i na suficie. Kolor sufitu często zachodzi na powierzchnię ściany na ok. 15-20cm, a w miejscu łączenia pojawia się właśnie listwa dekoracyjna. Dodaje to lekkości pomieszczeniu, a także sprawia, że pomieszczenie wydaje się być wyższe niż jest w rzeczywistości. Meble często mają wysokie cokoły lub stoją na nóżkach – przez to nie wyglądają na zbyt masywne. Fronty mebli zazwyczaj są malowane, spod farby widoczny jest rysunek drewna. Fronty są również profilowane, mają ramę i wgłębienie. Kolory używane w stylu angielskim to przede wszystkim biel i wanilia, a także ecru, delikatne beże i szarości.

morguefile.com

Ważnym elementem wystroju salonu , nie jak się wielu wydaje telewizor, a kominek lub obudowa przypominają obudowę kominka (maskownica). Bez tego elementu salon angielski nie ma takiego uroku, bowiem wokół niego ustawia się kanapy i fotele. Jest sercem salonu.

Inne meble pojawiające się w salonie urządzonym na styl angielski to regały, witryny, komody, konsole z wazonami na kwiaty, miękkie pufy.

Możemy również obłożyć ściany np. piaskowcem lub trawertynem. Na pozostałych ścianach można wykonać stiuki, tynki strukturalne, ściany mogą być również postarzane, przecierane, cieniowane różnymi odcieniami farb. Kolorystyka stylu egipskiego to przede wszystkim takie kolory jak beże, odcienie brązu, koloru żółtego, pomarańczowego, sepii, bieli, starego złota.

Starożytny Egipt to również płaskorzeźby i malowidła przedstawiające bogów, ludzi, zwierzęta, a także pismo hieroglificzne. Warto pomyśleć zatem nad kilkoma elementami ozdobnymi we wnętrzu, które podkreślą styl. Jako dodatki do wnętrza mogą również posłużyć figury, rzeźby, kolumny, półkolumny, pilastry, elementy dekoracyjne wykonane z miedzi lub złota. W salonie w stylu egipskim dobrze będą prezentować się zatem obrazy (oczywiście o tematyce egipskiej), grafiki, zdjęcia (czarnobiałe lub w kolorze sepii), czy lustra w grubych rzeźbionych złoconych ramach.

Na podłodze w salonie egipskim ładnie będzie wyglądał kamień. Jeśli jednak chcemy trochę go unowocześnić, możemy użyć również desek, najlepiej z jakiegoś egzotycznego drewna.

Meble w stylu egipskim są bogato rzeźbione, bardzo dekoracyjne, czasem mają również elementy wykonane z kamienia, a fronty szaf bywają pozłacane. Wynika z tego, że we wnętrzu egipskim ma dziać się dużo i bogato. Kiedyś było inaczej – wnętrza w stylu egipskim były raczej ubogo meblowane.

Ciekawe meble można znaleźć w sklepie z antykami lub na targach staroci. Na aukcjachi w sklepach internetowych również można znaleźć wiele inspiracji. Interesujące są fragmenty kolumn lub posągi ze szklanym blatem, które służą jako stolik kawowy albo replika sarkofagu służąca, nie tylko jako ozdoba, ale także jako mebel – wewnątrz można urządzić szafkę lub barek. Niemniej ciekawe są także kolumny ustawione we wnętrzu, między którymi znajdują się szklane półki lub wykonywane na zamówienie szklane fronty szaf, w których zatopione są papirusy z malunkami przedstawiającymi np. scenki rodzajowe z życia Egipcjan.

Wnętrza egipskie są raczej zdobione i bardzo klimatyczne, najbardziej zatem pasuje do takiego wnętrza półmrok zamiast ostrego światła. Ładnie prezentuje się duża ilość świec, świeczników, bogato zdobionych żyrandoli.

Do wnętrza pasują elementy dekoracyjne w kolorze miedzi i starego złota, do kontrastu może posłużyć bordo, czerwień, ciemny brąz. Mebli najczęściej szuka się w sklepie z antykami, jeśli jedna chcemy wykonać we wnętrzu jakieś elementy drewniane – posłużyć do tego mogą forniry drzew takich jak np. cedr , sykomora, heban.

Meble – kanapy, fotele, itd. są niskie, oparcia wysokie – mogą mieć plecy odchylone lub proste, wyglądają niczym trony. Niegdyś pojawiały się także krzesła czy taborety, które miały drewnianą konstrukcję , siedzenie natomiast było plecione ze sznura.

W salonach egipskich pojawiają się także dywany wykonane z wełny.

Do urządzenia nowoczesnej kuchni używa się takich materiałów jak laminat, płyta MDF lakierowana matowa, półmatowa lub na wysoki połysk, stal, aluminium, szkło, fornir, okleina, ale również plastik i tworzywa sztuczne.

Nowoczesna kuchnia to najczęściej wysoka zabudowa kuchenna, wolnostojąca wyspa, obudowane sprzęty AGD, ukryte drzwi lodówki pod frontem mebli. Fronty mebli najczęściej są gładkie, bez żadnych rzeźbień. Uchwyty szafek powinny mieć proste geometryczne formy, mogą być ukryte – zagłębienie od góry lub z dołu we froncie szafki. Jeszcze lepiej kiedy w ogóle nie widać uchwytów – coraz popularniejsze jest obecnie otwieranie szafek na tzw. „click”.

Nowoczesna kuchnia często jest otwarta na salon, dlatego też meble kuchenne błyszczą, połyskują lub są podświetlone – podświetlone są półki, blaty kuchenne lub górne szafki.

Meble mają raczej proste bryły, ale płaszczyzny mogą się również przenikać – fornir z frontów mebli może zostać powtórzony również na ścianie, sufit podwieszany może zawinąć się i przekształcić w podłogę.

Jeśli zależy nam na tym, aby nasza kuchnia wyróżniała się czymś – obowiązkowo powinniśmy zainwestować w kilka designerskich dodatków – w postaci zegara, solniczek, młynków do przypraw, czajnika, zastawy stołowej. Takie elementy na pewno podkreślą styl.

W nowoczesnej kuchni warto również wyeksponować okap – współczesne okapy wyglądają niemal jak dzieła sztuki, stanowią wspaniałą dekorację kuchni.

We wnętrzu urządzonym w stylu nowoczesnym możemy sobie pozwolić na odrobinę szaleństwa – jak najbardziej dozwolone jest użycie głębokich, intensywnych kolorów
i kontrastów.

Nowoczesna kuchnia to nie tylko materiał i kolor, ale również technika – płyta elektryczna lub indukcyjna, nowoczesne piekarniki, urządzenia do zabudowy, elektryczne akcesoria kuchenne.

Styl rustykalny najczęściej wybierają osoby, które mają dosyć nowoczesnych designerskich kształtów i zimnych wnętrz, lubią ciepło i wygodę, a oprócz tego mają w głowie wspomnienie z dzieciństwa o tradycyjnym rodzinnym domu lub sentyment do wakacji spędzonych u babci na wsi.

Łazienka w stylu rustykalnym powinna być urządzona w jasnych kolorach – biel, ciepłe brązy, żółty, zielony, kolory wody. Na ścianach oczywiście pojawiają się tradycyjne kafle lub płytki niewielkich rozmiarów. Stosuje się również dekory z motywami kwiatowymi, liśćmi, muszelkami, itd. Układając płytki, wcale nie musimy ich zabudowywać po sufit, równie dobrze możemy pokryć nimi połowę ściany (wysokość tradycyjnej boazerii, powyżej farba).

Wanna raczej prosta w formie, obudowana płytkami lub wolnostojąca. Baterie wannowe i umywalkowe nie powinny być stylu retro – powinniśmy decydować się na te klasyczne, bez zbędnych zdobień, proste kurki.

Umywalka może być zarówno biała, tradycyjna montowana do ściany lub z postumentem. Ciekawym pomysłem są jednak umywalki osadzane na meblu lub murowanych ściankach i blacie. Pięknie w takim wnętrzu prezentują się wszelkiego rodzaju misy i dzbany – można ustawić je np., na drewnianej ławie, która będzie również półką na ręczniki, kosmetyki.

Lustro nad umywalką powinno być proste, najlepiej w kształcie prostokąta, w delikatnej ramie drewnianej lub obłożone płytkami. Może być również zawieszona sama tafla lustra na ścianie, bez ramy.

W łazience wiejskiej pojawiają się takie elementy jak półki drewniane, szafeczki, witryny, komódki, na których stoją kosmetyki, wazony z kwiatami, radio, leżą ręczniki.

WC – najbardziej do tego rodzaju wnętrza pasuje stojący na podłodze z widoczną spłuczką. Wszelkie podwieszane miski ustępowe będą zbyt nowoczesne, chyba że komuś zależy na łączeniu stylów.

Styl wiejski, czy rustykalny dobrze czuje się w połączeniu z materiałami naturalnymi – drewnem, kamieniem, czy wikliną. Dlatego ładnie będą wyglądały we wnętrzu drewniane meble, wiklinowe kosze na bieliznę, podłoga np. z drobnych kamyczków. Jednak najbardziej popularną podłogą w łazience rustykalnej jest podłoga układana z płytek niewielkich rozmiarów (20×20, 30×30, 40×40) w romby lub podłoga układana z płytek o podłużnych kształtach, wtedy można układać je w tzw. cegiełkę.

Łazienka w stylu prowansalskim jest nastawiona na naturalność w każdym znaczeniu tego słowa. Ściany lubią zachowywać swe nierówności, skazy, naturalny kolor.

Część ścian, które narażone są na bliski kontakt z wodą i wilgocią możemy obłożyć płytkami lub kamieniem, najlepiej w naturalnych kolorach – beże, jasne brązy, szarości, kolory ziemi.

Ładnie prezentują się małe płytki 10×10 np. trawertynu w połączeniu z płytkami o większych rozmiarach (20×20, 30×30). Dobrze wygląda również cegła malowana na biało – z widocznymi wypukłościami i charakterystycznym kształtem. Ściany możemy zostawić również surowe, nieotynkowane lub nadać ścianom fakturę, stosując tynki strukturalne.

Ściany można również malować, nadają się do tego kolory w odcieniach lawendy, bieli, niebieskiego, słonecznego. Armatura oczywiście biała, sprawdzą się również sprzęty z malunkami – np. obudowa wanny w delikatne kwiaty, motywy dekoracyjne.

Umywalki z postumentem lub montowane do ściany. Baterie pasujące do tego stylu powinny być raczej stylizowane – najlepiej wyglądają mosiężne.

Wanny mogą być wolnostojące lub obudowane – jedne i drugie pasują do tego wnętrza, wolnostojące mają z pewnością ciekawsze kształty, niestety nie w każdej łazience jest wystarczająco dużo miejsca by móc sobie na taki luksus pozwolić.

morguefile.com

W łazience pojawiają się półki, komody, w łazience o większej powierzchni możemy wstawić regał lub witrynę, skąd widoczne będą kosmetyki, poskładane ręczniki, itd.

Lustro nad umywalką powinno mieć prosty kształt, zbliżony do prostokąta, powinno mieć ramę – może być ona drewniana lub bardziej stylizowana.

Na ścianach, jako ozdoby, wiesza się obrazki, raczej niewielkich rozmiarów, w drewnianych ramkach. Ciekawym elementem ozdobnym będzie również ładne malowane krzesło, na którym będziemy mogli odkładać ubrania i inne rzeczy, albo konsola, na której będzie stał wazon z ciętymi, świeżymi kwiatami.