Badanie spirometryczne wykonuje się oczywiście wtedy, gdy występują konkretne wskazania. Na pewno dostarcza ono informacji i ułatwia proces rozpoznawania choroby, gdy u pacjenta występują objawy najogólniej mówiąc związane z nieprawidłowościami układu oddechowego. Zaleca się wykonanie badania spirometrycznego osobom, które palą papierosy, bądź też są narażone na działanie jakichś innych toksycznych substancji. Nieoceniona jest rola tego badania przy stawianiu diagnozy, kontrolowaniu stanu pacjenta, sprawdzaniu skuteczności leczenia wielu chorób układu oddechowego. Trzeba wiedzieć, że nie wszyscy mogą mieć wykonaną spirometrię np. nie powinni jej być poddawaniu pacjenci ze świeżym zawałem serca, z tętniakami.
Czy należy się specjalnie przygotować do badania?
Pacjent powinien być poinformowany, aby dzień przed badaniem powstrzymał się od palenia papierosów, palenia tytoniu. Przed wykonywaniem badania winien spokojnie posiedzieć około 20–30 minut. Również przed spirometrią nie powinno się jeść obfitych posiłków. Dobrze jest, jeśli chorzy, którzy przyjmują leki o działaniu mającym na celu rozszerzanie oskrzeli, nie przyjmowali ich na kilka godzin przed badaniem, ale należy wyraźnie podkreślić, że czasami nie jest możliwe spełnienie tego warunku.
Jak przebiega badanie?
Pacjent ma zatkany nos, a oddychanie odbywa się przez ustnik. Osoba, która będzie wykonywała badanie, będzie wydawać pacjentowi różne polecenia. Na początku zwykle badany oddycha normalnie. Jednym z nich, które pada zawsze jest dokonanie możliwie maksymalnego wdechu, mówiąc językiem bardziej potocznym, chodzi o to, aby nabrać możliwie najwięcej powietrza, a zaraz po tym poleca się, aby pacjent wypuścił możliwie najwięcej powietrza z płuc, nazywa się to forsownym wydechem. Czasami takie polecenie może paść dwa lub trzy razy.
Co mierzy się w trakcie badania spirometrycznego?
Celem badania ma być określenie u danej osoby jej pojemności życiowej płuc. Podaje się ją w procentach, u zdrowego człowieka wynosi około 70%. Ważne jest również określenie różnych składowych pojemności życiowej płuc. Niezmiernie istotny pomiar dotyczy także oznaczenia natężonej objętości wydechowej jednosekundowej. Dane te pozwalają na obliczenie tzw. wskaźnika Tiffaneau. Spirometria jest bardzo przydatna do różnicowania lub też określania, czy zmiany chorobowe w układzie oddechowym powodują obturację czy restrykcję. Obturacja polega na tym, że zwiększa się opór oddechowy, zazwyczaj na skutek zwężenia dróg oddechowych. Typowe dla obturacji jest obniżenie wartości natężonej objętości wydechowej jednosekundowej, przy mieszczącej się w normie pojemności życiowej płuc. W przypadku zmian restrykcyjnych, kiedy ograniczona jest zdolność rozprężania płuc, obniżone są wartości zarówno pojemności życiowej płuc, jak i natężonej objętości wydechowej jednosekundowej.
Czy mieliście kiedyś wykonywane takie badanie? Co okazało się najtrudniejsze? Wypowiedzcie się.
