Czyraki są w dużej mierze wywoływane przez gronkowca złocistego lub paciorkowca. Jest to związane z ich wzmożonym występowaniem szczególnie u osób chorujących na atopowe zapalenie skóry, które ze względu na skórne objawy choroby, takie jak swędzenie i w rezultacie ich nieustanne drapanie, doprowadzają do niewielkich uszkodzeń i pęknięć skóry w wyniku jej przesuszenia. Prowadzi to w konsekwencji do częstych bakteryjnych zakażeń skóry, najczęściej właśnie wirusami gronkowca lub paciorkowca.
Początki czyraków związane są z tworzeniem się na skórze, w bliskości mieszków włosowych, nacieków zapalnych i drobnych guzków o zabarwieniu sino-czerwonym. W wyniku rozwoju powstałych początkowo ran, w miejscu tworzenia się zmian skórnych w ciągu kilku dni powstaje niewielka krostka, która nieleczona samoistnie pęka po kilku dniach, a pod nią tworzy się tkanka martwicza. Stąd też po pęknięciu i wydzieleniu zawartości mogącego osiągnąć nawet 3 cm tak powstałego czyraka, rana goi się z postawieniem śladu w postaci blizny, tak dużej jak duża było pęknięcie. Ponadto tworzeniu się każdego kolejnego czyraka towarzyszy również bolesny obrzęk, powiększenie okolicznych węzłów chłonnych i gorączka powodująca obniżenie odporności całego organizmu, a co za tym idzie trudności z wyleczeniem istniejących już czyraków, ale także częstsze pojawianie się kolejnych. Dzieje się tak dlatego, ponieważ bakterie atakujące mieszki włosowe nie są w żaden sposób osłabiane przez naturalny system odpornościowy człowieka.
Nieleczenie pierwszych pojawiających się na skórze zmian czyrakowych powoduje ich rozprzestrzenianie na pozostałe mieszki włosowe i ich wzmożone występowanie. Nazywane są wtedy czyrakami mnogimi, inaczej karbunkułami. Ponadto jest to szczególnie niebezpieczna dolegliwość, jeżeli dotyka wrażliwych i delikatnych części ciała, znajdujących się w okolicy błon śluzowych ciała, takich jak wargi, nos czy oczodoły. Jest to o tyle niebezpieczne, że może w konsekwencji skutkować zapaleniem opon mózgowych powstałym w wyniku septycznego zapalenia żył.
Wzmożone występowanie czyraków obserwuje się u osób o obniżonej odporności, otyłych, pracujących lub żyjących w złych warunkach higienicznych, chorujących na cukrzycę, AIDS, choroby nowotworowe i wszystkie te, które wymagają leczenia glikokortykosteroidami i lekami immunosupresyjnymi.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
