Skrzywienie przegrody nosowej najczęściej spowodowane jest dwoma rodzajami przyczyn. Takie skrzywienie może być związane z nieprawidłowościami rozwojowymi, które polegają na nierównym wzroście chrząstki i kości przegrody nosa. Traktowane jest ono wówczas jako wada wrodzona. U osób dorosłych często do skrzywienia przegrody dochodzi w trakcie urazu nosa. Trzeba też wziąć pod uwagę, że wielu z nas nie ma idealnie prostej przegrody nosowej, a nie wynika to ani z urazu, ani z wady wrodzonej. Przyjęło się natomiast, że działania terapeutyczne wdraża się, gdy u pacjentów skrzywiona przegroda nosowa wywołuje objawy.
Jakie są najczęstsze objawy, które dawać może skrzywiona przegroda nosowa?
Najczęściej u takich chorych dochodzi do zaburzenia drożności nosa. Pacjenci odczuwają także trudności związane z oddychaniem. Wraz z upływem czasu pogorszeniu ulec może węch pacjenta. Czasami do obrazu klinicznego dołączają się bóle głowy. Typowo chorzy skarżą się na pojawiający się katar, zwany katarem naczynioruchowym. Występuje on, gdy dochodzi do szybkiej zmiany temperatury otoczenia. Wówczas pacjenci nagle kichają, taki katar szybko ustępuje. Ponadto pacjenci mogą częściej chorować na zapalenie zatok, które może mieć charakter nawrotowy.
Te objawy, które są uciążliwe dla pacjenta, skłaniają chorego do konsultacji z lekarzem. Jeśli dokuczają one pacjentowi, podejmuje się leczenie skrzywionej przegrody nosa. Polega ono na wykonaniu zabiegu operacyjnego. Istnieją dwie metody, które stosuje się w praktyce laryngologicznej. Za ich pomocą lekarze dążą do ustawienia przegrody nosowej w linii pośrodkowej ciała.
Popularne jest wykonywanie septoplastyki przegrody nosowej. Metoda ta wykorzystywana jest często przez laryngologów dziecięcych. Podczas zabiegu dokonuje się bardzo małego usunięcia części chrząstki i kości przegrody nosa, następnie ustawia się przegrodę pośrodkowo. Drugi sposób stosowany w leczeniu skrzywionej przegrody nosi nazwę podśluzówkowej resekcji przegrody nosa. W trakcie tego zabiegu operacyjnego wycina się skrzywioną chrząstkę i kość przegrody. Później lekarz zakłada specjalny opatrunek, który powinien być obecny u pacjenta przez około dobę po operacji. Oba zabiegi przeprowadzane są w znieczuleniu. Istnieje możliwość wykonania ich zarówno w znieczuleniu ogólnym, jak i w znieczuleniu miejscowym. Ostateczną decyzję podejmuje zawsze lekarz anestezjolog.
Narkoza ogólna daje pacjentom komfort, a lekarzom umożliwia spokojne przeprowadzenie zabiegu, co ma znaczenie zwłaszcza u dzieci. U osób, które są obciążone licznymi chorobami, a w związku z tym przyjmują wiele leków, częściej wykonuje się znieczulenie miejscowe. Pacjent jest hospitalizowany przez kilka dni. Po tygodniu od daty przeprowadzenia zabiegu zdejmuje się szwy.
Czy przeszliście kiedyś taki zabieg? Jakie są Wasze doświadczenia? Podzielcie się nimi w komentarzach!
