Nadczynność tarczycy – objawy

W kontekście objawów klinicznych nadczynność tarczycy dzieli się na jawną i subkliniczną. Ta pierwsza oznacza, że u danego pacjenta nie tylko stwierdza się nieprawidłowe stężenia hormonów, ale zmiany te manifestują się poprzez wystąpienie konkretnych, charakterystycznych i zauważalnych przez pacjenta objawów. Subkliniczna nadczynność tarczycy oznacza, że człowiek nie spostrzega u siebie żadnych niepokojących go objawów, zaś po wykonaniu u niego badań mających ocenić stężenia hormonów we krwi, okazuje się, że są one nieprawidłowe.

Jakie objawy mogą występować przy nadczynności tarczycy?

Symptomy związane z tą patologią wynikają z tego, że nadmiernie produkowane hormony tarczycy przyspieszają i pobudzają metabolizm w organizmie człowieka. Pacjenci zgłaszają lekarzom, że w ostatnim czasie schudli. Dość znamienne jest to, że nie stosują oni żadnych diet ani nie rozpoczęli wykonywania intensywnych ćwiczeń fizycznych, zaś ich apetyt jest zwiększony. Jedzą zatem dużo i chudną.

Kolejny objaw to nadmierne pocenie się pacjentów i stałe uczucie ciepła. Wystąpienie tych symptomów wiązać należy z wpływem hormonów tarczycy na wzmożoną pracę gruczołów produkujących pot i system regulacji temperatury ciała. W dotyku skóra osób z nadczynnością tarczycy jest aksamitna, gładka, ciepła i jakby skropiona wodą. Zmiany dotykają także włosów, które łatwo i nadmiernie wypadają. Charakterystyczne są też zmiany psychiki pacjenta. Podaje on, że stał się bardziej nerwowy, wszystko go irytuje, łatwo wyprowadzić go z równowagi. Obserwuje u siebie silne reakcje na różnego rodzaju emocje, zdarza się, że wybucha płaczem. Ogarnia go uczucie niepokoju, obawy, strachu.

Często osoby zgłaszające się do lekarza skarżą się na kołatania serca, które odczuwają zarówno w dzień, jak i w nocy. Ich niepokój wzbudza także drżenie rąk. Nierzadko okazuje się, że tacy pacjenci częściej oddają stolec lub też miewają biegunki. Nadczynność tarczycy może również wpływać niekorzystnie na regularność miesiączkowania u kobiet. Obserwuje się wówczas miesiączki, które występują rzadziej, w większych odstępach czasu.

Te symptomy są obserwowane przez samego pacjenta, natomiast lekarz badający go zwróci uwagę na dodatkowe objawy. Poprosi pacjenta, aby wyciągnął przed siebie ręce i sprawdzi, czy pacjent potrafi je utrzymać w takiej pozycji oraz będzie sprawdzał czy wystąpią drżenia. W podobny sposób, prosząc o wyciągnięcie języka i utrzymywanie go w taki sposób, zbada występowanie drżeń języka. Dość dokładnie powinien zbadać oczy pacjenta. Szczególnie zwróci uwagę, czy pacjent sprawia wrażenie, jakby jego wzrok był utrzymywany na jednym punkcie, czy rzadko mruga, a także poprosi pacjenta o wykonywanie poleceń, w celu zauważenia tzw. objawów ocznych.

Zapytać może również o to, czy na skórze nie pojawiają się nowe zmiany barwnikowe albo czy nie ma na niej zmian podobnych do tych po oparzeniu pokrzywą. Zbada tarczycę palpacyjnie, aby sprawdzić czy jest powiększona. Osłucha również serce i skontroluje ciśnienie krwi. Przy nadczynności tarczycy akcja serca może być przyspieszona. Opisuje się także dużą różnicę pomiędzy wartością ciśnienia skurczowego a rozkurczowego. Lekarz może też zbadać siłę mięśniową pacjenta, gdyż możliwe jest, że przy nadczynności tarczycy będzie ona osłabiona.

Zgłoszenie się pacjenta z powyższymi objawami i potwierdzenie ich w badaniu stanowi podstawę do rozpoczęcia diagnostyki z powodu podejrzenia nadczynności tarczycy. Rozpoczyna się ją zwykle od badań hormonalnych oznaczających stężenia TSH, T3 i T4.