Wiadomo, że czaszka stanowi kostną puszkę, która przede wszystkim ochrania mózg. Taką rolę ochronną pełnią również trzy opony mózgowe. Najbardziej zewnętrznie położona jest opona twarda, która fizjologicznie ściśle przylega do kości czaszki. Druga z kolei jest opona pajęcza. Natomiast opona miękka dokładnie przystaje do powierzchni mózgu.
Wyróżniamy dwa rodzaje krwiaków w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. Są to: krwiak nadtawrdówkowy i podtwardówkowy. Pomimo wielu różnic najbardziej istotna, która dotyczy ich „wyglądu”, wiąże się z przestrzenią, w której znajduje się krew. W krwiaku nadtwardówkowym krew znajduje się między kością czaszki a oponą twardą. Natomiast w przypadku krwiaka podtwardówkowego lokalizuje się ona pomiędzy oponą twardą a oponą pajęczą.
W przypadku krwiaka nadtwardówkowego źródłem krwawienia jest najczęściej jedna z tętnic oponowych. W związku z tym, że krwawienie pochodzi z naczynia, w którym krew płynie pod dużym ciśnieniem, to krwiak narasta dość szybko. Grozi to poważnymi powikłaniami związanymi z przemieszczaniem mózgu, a nawet śmiercią. Dlatego w przypadku tego krwiaka bardzo ważna jest szybka diagnostyka i podjęcie leczenia chirurgicznego. Gdy mowa o krwiaku nadtwardówkowym, warto zwrócić uwagę na dość specyficzny rozwój objawów u pacjenta. Wszystko zaczyna się od urazu, który jest na tyle poważny, że doprowadza najczęściej do utraty przytomności danej osoby. Po jakimś czasie odzyskuje ją i ten stan jest określany jako jasna przerwa. Słowo „przerwa” pochodzi stąd, że pacjent po jakimś czasie znowu traci przytomność. Taki przebieg wydarzeń jest najczęstszy, ale wiadomo, że nie zawsze musi tak być. Alarmujące są również takie symptomy jak niedowłady połowicze ciała, które pojawiają się po urazie, zmiany dotyczące źrenic.
Jeśli zaś mowa o krwiaku podtardówkowym, jego powstanie nie musi być tak dynamiczne. Wyróżnia się w tym przypadku krwiaki, które pojawiają się od razu po urazie i nazywa się je wówczas ostrymi. Istnieje także możliwość, że krwiak utworzy się i jednocześnie objawy zaczną się znacznie później, 3-4 tygodnie po urazie. Może to trwać tak długo, ponieważ w tym przypadku krwawienie wywodzi się z naczyń żylnych. Objawy są związane po części z lokalizacją krwiaka, ale podobnie mogą one dotyczyć niedowładów, zaburzeń rytmu serca. Czasami na pierwszy plan wysuwa się ból głowy, który z czasem narasta. Ponadto mogą mu towarzyszyć nudności i wymioty. Jeśli krwiak jest przewlekły, to objawy mogą być bardziej subtelne, np. ogólne spowolnienie psychoruchowe pacjenta.
Zawsze w sytuacjach, kiedy istnieje możliwość, że u pacjenta może wystąpić krwiak, wykonuje się badanie obrazowe. Najczęściej jest to tomografia komputerowa głowy.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
