Umownie przyjęło się, że występowanie 100 polipów i więcej u jednej osoby nazywa się polipowatością. Okazało się, że polipowatość zazwyczaj jest dziedziczona genetycznie, a zatem chorują na nią członkowie jednej rodziny. Niestety, sposób dziedziczenia polipowatości, autosomalny dominujący, znacząco zwiększa szansę, iż np. dzieci chorej osoby także będą chore.
Jednostka chorobowa, która nazywa się polipowatością rodzinną, związana jest z dziedziczeniem zaburzeń na chromosomie 5. Liczne polipy powodować mogą u pacjentów krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. W celach diagnostycznych wykonywane są badania endoskopowe, wlewy ze środkiem cieniującym. Pobiera się także wycinki do badania histopatologicznego. Taki pacjent powinien pozostawać pod stałą opieką chirurgiczną. Zazwyczaj stosowane jest w takich wypadkach leczenie operacyjne, ponieważ udowodnione zostało, że już około 30 roku życia u tych pacjentów dochodzi do transformacji nowotworowych i rozwija się rak jelita grubego.
Należy jednak pamiętać o tym, że nie każdy polip jest od razu powodem do niepokoju. Polipy dzieli się na te nowotworowe i nienowotworowe. Wśród nowotworowych wyróżnia się: gruczolaki, rakowiaka i polipy tkanki łącznej. W głównej mierze problem dotyczy gruczolaków, dlatego, że to na ich podłożu najczęściej rozwija się rak.
Czy polipy wywołują jakieś objawy u pacjentów?
Często ma miejsce sytuacja, gdy dana osoba nie ma żadnych dolegliwości ani symptomów chorobowych, które mogłyby być alarmujące. Nierzadko nierzadko dopiero podczas wykonywania np. kolonoskopii jako badania przesiewowego, okazuje się, że pacjent ma polipa.
Sam pacjent może zaobserwować śluz w kale, krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, gdy dochodzi do powiększania się zmian. Nierzadko pacjenci mogą mieć niedokrwistość i w trakcie poszukiwania jej przyczyny okazuje się, że krwawienia pochodzą właśnie z polipów.
Diagnostyka opiera się przede wszystkim na badaniach endoskopowych, choć nie wolno pominąć badania per rectum. Kolonoskopia daje możliwości nie tylko diagnostyczne, ale i terapeutycznie. Pozwala ona na usunięcie polipa, jeśli spełnia on ściśle określone kryteria. Bardzo ważne jest, aby usunięty polip został odesłany do badania histopatologicznego. Od jego wyniku zależy dalsze postępowanie i leczenie. Największe ryzyko rozwoju raka jelita grubego istnieje na podłożu gruczolaka o budowie kosmkowej, którego wielkość przekracza 2 centymetry.
Aktualnie duży nacisk kładziony jest na to, aby ludzie przestali bać się kolonoskopii i zaczęli ją wykonywać jako badanie przesiewowe. Pozwala ona niejednokrotnie na szybkie wykrycie zmian – np. polipów – i usunięcie ich.
Czy spotkaliście się kiedyś z tą chorobą? Jaką terapię zastosowano? Podzielcie się opinią w komentarzu
