Mechaniczne sposoby antykoncepcji pozwalają na zminimalizowanie ryzyka zarażenia się tą chorobą. Warto także pamiętać o przestrzeganiu prostych, podstawowych zasad higieny, jaką jest chociażby stosowanie wyłącznie własnego ręcznika. Nie istnieje jakaś specyficzna ochrona przed tą chorobą. Zazwyczaj przestrzeganie zasad higieny i używanie zabezpieczeń w trakcie stosunków seksualnych pozwalają zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby.
Rzeżączkę wywołuje bakteria o nazwie Neisseria gonorrhoeae. Stany patologiczne, które powoduje, związane są z tworzeniem się stanu zapalnego w obrębie cewki moczowej i narządu rodnego u kobiet. Podobne stany powodować może zakażenie spowodowane przez Chlamydia trochomatis, dlatego też wymagają one różnicowania.
Rzeżączka u mężczyzn objawia się pod postacią zapalenia cewki moczowej. Objawy zazwyczaj pojawiają się na kilka dni po narażeniu na styczność z bakterią. Panowie obserwują wyciek z ujścia cewki moczowej. Wydzielina, która się z niej wydostaje, jest mętna, nieprzezroczysta, ropna. Do tego dołączają się dolegliwości w trakcie oddawania moczu. Należą do nich: odczuwanie dyskomfortu w trakcie mikcji, pieczenie lub swędzenie. Jeśli do zakażenia doszło w trakcie kontaktów orogenitalnych, u pacjentów może rozwinąć się zapalenie gardła, które objawia się podobnie jak typowe zapalenie gardła – bólem, pieczeniem, chrypką. Rzeżączka musi być leczona, ponieważ, gdy nie wdroży się odpowiedniego postępowania, może dojść do wystąpienia powikłań pod postacią zapalenia najądrza, niepłodności, zapalenia gruczołów opuszkowo-cewkowych. Sporadycznie, ale zdarza się, że pacjenci odczuwają dolegliwości ze strony stawów.
U kobiet zakażenie dwoinką rzeżączki może spowodować także zapalenie cewki moczowej. Zazwyczaj współistnieje ono ze zmianami zapalnymi na szyjce macicy. Dominują objawy związane z zakażeniem układu moczowego, czyli częste oddawanie moczu, parcie na pęcherz, uczucie braku opróżnienia pęcherza po mikcji, pieczenie, swędzenie w trakcie oddawania moczu. Jeśli chodzi o zapalenie szyjki macicy, objawy mogą być w różne. Często pojawiają się upławy. Czasem dochodzi do zaburzeń miesiączkowania lub krwawień pomiędzy miesiączkami. Również u kobiet dojść może do powstania niebezpiecznych powikłań. Wśród nich wymienić należy różne stany zapalne w obrębie miednicy mniejszej, niepłodność, a także przyczynianie się do wystąpienia w przyszłości ciąży pozamacicznej.
W praktyce klinicznej noworodkom zakrapla się do worka spojówkowego tuż po urodzeniu 1% wodny roztwór azotanu srebra. Dzięki temu chroni się dziecko przed możliwością zakażenia się dwoinką rzeżączki, która może znajdować się w drogach rodnych matki, a tym samym – zapobiega się zapaleniu spojówek wywołanemu przez ten patogen.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.