Najwięcej zachorowań odnotowuje się wśród dzieci chodzących do przedszkoli i szkół. Dzięki dostępności i włączaniu właściwego leczenia szkarlatyny rokowanie jest dobre.
Podstawowe leczenie szkarlatyny związane jest z zastosowaniem terapii ukierunkowanej na przyczynę choroby. Dlatego używa się antybiotyków. Lekami pierwszego wyboru są antybiotyki, które zalicza się do grupy beta-lakatmów, a zatem penicyliny. Długość takiego leczenia wynosi około 10 dni. Ważne jest również to, że te antybiotyki można podawać drogą inną niż doustna. Ma to znaczenie, gdy stan pacjenta wymaga chociażby hospitalizacji.
Włączanie antybiotyku w przypadku rozpoznania płonicy jest istotne nie tylko dlatego, że niweluje objawy choroby, ale jego zastosowanie sprawia, iż znacznie zmniejsza się ryzyko pojawienia się powikłań po zakażeniu paciorkowcem. Aby terapia przyniosła oczekiwane korzyści, dawka antybiotyku musi być dokładnie i odpowiednio dostosowana do masy ciała i wieku pacjenta i powinna być kontynuowana przez zalecony przez lekarza okres czasu.
Jeśli w stanie pacjenta po 3 dniach terapii nie ma żadnej poprawy, należy rozważyć zmianę antybiotyku. Trzeba pamiętać, że nie można podać antybiotyków z grupy beta-laktamów osobom, które są na te preparaty uczulone. Wówczas można przepisać pacjentom któryś antybiotyk z grupy cefalosporyn, zwłaszcza II generacji. Zdarza się, że u kogoś występują przeciwwskazania do zastosowania zarówno penicylin, jak i cefalosporyn. W takich sytuacjach wybiera się antybiotyki z kolejnej grupy, jakimi są makrolidy.
Oczywiście warto dbać o to, aby podczas antybiotykoterapii osoba chora przyjmowała żywe kultury bakterii, chociażby zawarte w jogurtach. Poza leczeniem przyczynowym zastosowanie posiada także leczenie objawowe. Pod tym pojęciem rozumiemy przede wszystkim działania, które zmniejszą ból gardła. Ulgę przynieść mogą tabletki do ssania, które odkażają gardło i mają działania przeciwzapalne. Warto także popłukać gardło preparatami ziołowymi, które – podobnie – zmniejszą dolegliwości. W przebiegu szkarlatyny często pacjenci mają dość wysoką gorączkę. W tych sytuacjach zasadne jest przyjmowanie leków o działaniu przeciwgorączkowym.
W dzisiejszych czasach dość rzadko zdarza się, aby wystąpiły powikłania płonicy. Nie wolno jednak tracić czujności. Z tego względu ważne jest zgłaszanie się na wizyty kontrolne do lekarza prowadzącego. Paciorkowce mogą wykazywać powinowactwo do zastawek serca. Kolejnym powikłaniem może stać się gorączka reumatyczna czy też kłębuszkowe zapalenie nerek. Dlatego zasadne jest wykonanie kontrolnego badania moczu. W przypadku, gdy lekarz będzie miał przesłanki, aby podejrzewać rozwój gorączki reumatycznej, najpewniej skieruje pacjenta na oznaczenie poziomu antystreptolizyn O.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się!
