Szpiczak mnogi – objawy, badania

Jakie objawy mogą wskazywać na szpiczaka mnogiego?

Czasami do ich określenia używa się skrótu CRAB, który pochodzi od pierwszych liter angielskich słów C – Calcium, R – Renal, A – Anemia, B – Bow lesions.

Typowe dla szpiczaka mnogiego są bóle kostne. Spowodowane są one tym, że w organizmie chorego człowieka dochodzi do nadmiernej aktywności osteoklastów, co sprawia, że dochodzi do degradacji kości w wyniku zaburzenia fizjologicznej równowagi pomiędzy aktywnością osteoblastów a osteoklastów. W związku z tym w kościach pojawiają się zmiany lityczne. Pacjenci mogą doznawać złamań patologicznych.

Rozumie się poprzez to określenie takie złamania, które powstały w wyniku działania nieproporcjonalnie niewielkiej siły, która u zdrowych osób nie wywołuje złamań. Taki „rozpad” kości powoduje, że zawarty w nich wapń jakby wydostaje się do organizmu. Sprawia to, że we krwi obwodowej jest znacznie podwyższone stężenie wapnia.

Atypowe komórki doprowadzają do zmniejszonej produkcji szpiku kostnego. Najczęściej obserwowanym zaburzeniem wynikającym z tego procesu jest niedokrwistość. Pacjenci zgłaszają zatem występowanie u siebie objawów związanych z anemią. Są osłabieni, łatwiej się męczą, skarżą się na bóle i zawroty głowy. Mają często trudności z koncentracją uwagi, skupieniem się i zapamiętywaniem nowych wiadomości.

U pacjentów cierpiących na szpiczaka mnogiego obserwuje się występowanie częstych i nawracających infekcji. Zwykle są to zapalenia płuc i odmiedniczkowe zapalenia nerek. W trakcie trwania choroby dochodzi do uszkodzenia i zaburzenia pracy nerek, która może manifestować się jako niewydolność nerek, zespół nerczycowy. Czasami pacjenci obserwują u siebie objawy neurologiczne, których występowanie łączy się często z faktem ucisku na rdzeń kręgowy.

Aby rozpoznać szpiczaka mnogiego, niezbędne jest wykonanie badań i spełnienie ściśle określonych kryteriów. Wykonuje się elektroforezę białek surowicy, aby wykryć białko M i określić jego ilość. Bardzo ważne jest też immunofiksacja, dzięki której potwierdza się monoklonalność białka M i określa się również typ immunoglobuliny. Istotnym badaniem jest także ocena wolnych łańcuchów lekkich w surowicy. Konieczna jest także ocena szpiku kostnego, dlatego zawsze wykonuje się biopsję szpiku. Przydatne są prześwietlenia kości przy użyciu promieniowania rentgenowskiego, które robi się, aby stwierdzić i ustalić, jak duże są zmiany lityczne w kościach i czy pacjentowi zagraża wystąpienie złamania patologicznego.

Oczywiście bardzo ważne jest wykonanie badań podstawowych jak: morfologia krwi, elektrolity, kreatynina, mocznik. Często pierwszym niepokojącym sygnałem, który skłania do dalszej diagnostyki, jest trzycyfrowe OB.

Pacjenci ze szpiczakiem mnogim muszą pozostawać pod specjalistyczną opieką hematologiczną.