Podobieństwo obu chorób po pierwsze polega na tym, iż każdego roku przybywa nowych zachorowań, a patologia dotyka osób między 2. a 4. dekadą życia, które żyją w krajach rozwiniętych gospodarczo. Zarówno istot tej choroby, jak i cecha odróżniająca ją od choroby Crohna, związana jest z narządami, w których znajdują się zmiany patologiczne. We wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego zmiany lokalizują się w odbytnicy oraz w okrężnicy. Charakterystyczne jest również to, iż choroba postępuje „od dołu ku górze”, co oznacza, że zmiany zawsze początkowo mieszczą się w obrębie odbytnicy, a później, w miarę trwania choroby, postępują w sposób ciągły i obejmują dalsze odcinki jelita.
Na jakie objawy skarżą się pacjenci?
Symptomy, które wiążą się z występowaniem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, to przede wszystkim biegunki. Są one bardzo uciążliwe dla chorego dlatego, że w ciągu dnia ilość wypróżnień może wynosić kilkanaście lub kilkadziesiąt. Drugim typowym objawem jest pojawienie się niewielkiej ilości krwi na oddanym kale bądź krwawe biegunki. Krwawienia doprowadzić mogą do znacznego osłabienia pacjenta, które po części wynika z rozwijającej się u niego niedokrwistości. Poza uczuciem zmęczenia, braku sił, mogą dołączyć się wówczas zawroty głowy, kołatanie serca, zaś skóra chorego przybiera blady kolor.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego ma przebieg, który naznaczony jest okresami zaostrzeń i poprawy stanu pacjenta, a nawet całkowitym ustąpieniem dolegliwości. Czasami zauważa się, że u danego pacjenta pojawianie się rzutów choroby jest powodowane przebytą przez niego infekcją, bardzo stresującym okresem w życiu. Niestety im wcześniej pojawią się po raz pierwszy dolegliwości, tym cięższy może się okazać przebieg choroby.
Oczywiście myśląc o rozpoznaniu tej choroby należy bazować na objawach występujących u pacjenta oraz na wynikach badań dodatkowych. Wykonuje się oznaczenia CRP, które zazwyczaj jest podwyższone z uwagi na toczący się stan zapalny, morfologię krwi, która może wykazać niedokrwistość. Pomocne w różnicowaniu może okazać się oznaczenie przeciwciał pANCA.
Choć dość często wykonywane są badania takie jak przeglądowe zdjęcie jamy brzusznej oraz wlew doodbytniczy z kontrastem, to jednak znowu najcenniejszych informacji dostarczają badania endoskopowe. W trakcie ich wykonywania nie tylko można dokładnie i starannie ocenić wygląd błony śluzowej jelita grubego, ale obowiązuje także pobranie wycinka do badania histopatologicznego. Bardziej typowe dla wrzodziejącego zapalenia jelita grubego niż dla choroby Leśniowskiego-Crohna są owrzodzenia i rzekome polipy.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
