U ludzi do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez spożycie pokarmu, który był w niewłaściwy sposób przygotowany lub trzymano go w nieodpowiednich warunkach. Szczególnie często do zatruć dochodzi, gdy ktoś spożyje domowe przetwory, które przetrzymuje się w słojach lub wekach, a nie są one odpowiednio dobrze przechowywane. Pacjenci czasami podają, że spożyli żywność wyprodukowaną na większą skalę. Istnieje duże ryzyko występowania czynnika etiologicznego w pojemnikach, na których dostrzec można zjawisko bombażu – wybrzuszenia pokrywy. Zatem działania profilaktyczne powinny skupiać się na odpowiednim sporządzaniu i magazynowaniu żywności.
Jeśli ktoś spożyje pokarm, w którym znajdowała się bakteria Clostridium botulinum lub toksyna botulinowa, może u niego dojść do zatrucia jadem kiełbasianym. Najważniejszą rolę w rozwoju choroby odrywa toksyna botulinowa, zwana jadem kiełbasianym. Ma ona powinowactwo do układu nerwowego. Chociaż czas od zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów może być różny, najczęściej wynosi on dzień lub dwa.
Mimo że popularnie mówiąc o chorobie używamy słowa „zatrucie”, to jednak objawy spowodowane są działaniem patologicznym na nasz układ nerwowy. Pacjenci zgłaszają się do lekarza i podają, iż dość nagle pojawiły się u nich zaburzenia widzenia. Zwykle jest to albo epizod widzenia podwójnego bądź też wrażenie, że obraz staje się zamazany, niewyraźny, widziany jak przez mgłę. Lekarze badając pacjenta zwracają uwagę na wygląd źrenic, które mogą być szerokie, nie reagują na światło. Rzadziej spotyka się oczopląs czy zez.
Kolejnym alarmującym symptomem jest wystąpienie uczucia suchości w jamie ustnej. Lekarze oglądając śluzówki jamy ustnej takiego pacjenta zwracają uwagę na to, że są one niedostatecznie nawilżone. Taki stan sprawia, że pacjenci skarżą się na trudności związane z połykaniem. Do typowej podręcznikowej triady należą także zaparcia. Warto podkreślić, że chorzy z zatruciem jadem kiełbasianym zgłaszają także – co typowe – uczucie braku sił i osłabienia mięśni, czasami nawet opisywane są porażenia wiotkie mięśni szkieletowych.
Pacjenci z zatruciem jadem kiełbasianym nie mają podwyższonej temperatury ciała, a zatem nie gorączkują. Sama obecność patologicznych bakterii może dawać symptomy pochodzące z przewodu pokarmowego jak: bóle brzucha, nudności, wymioty. Jeśli się pojawiają, to zazwyczaj przed objawami neurologicznymi, są miernie nasilone i niespecyficzne dla zatrucia jadem kiełbasianym.
Czasami ulega zmianie sposób mówienia chorych, ich mowa staje się bardziej bełkotliwa i cichsza. Ważne dla celów diagnostycznych jest sprawdzenie czy pacjent dobrze odczuwa dotyk, ból, różne temperatury. W przypadku zatrucia jadem kiełbasianym nie występują zaburzenia czucia.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na to zatrucie? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
