Jeśli nie potrafisz zapanować nad własnym dzieckiem, męczy cię jego nadpobudliwość i chaotyczne zachowanie, udaj się do poradni i sprawdź, czy nie cierpi ono na ADHD. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej to skutek odmiennej pracy mózgu. Diagnozowany jest między 5 a 7 rokiem życia. Charakteryzują go trzy objawy: zaburzenia koncentracji uwagi, nadruchliwość i nadmierna impulsywność Zachowanie dziecka z ADHD, nawet jeśli jest ono agresywne, nie wynika ze złego charakteru, czy błędów wychowawczych. Nie spieszmy się zatem w wydawaniu negatywnych ocen „niegrzecznym” dzieciom i ich „nieodpowiedzialnym” rodzicom.
Bezsilni rodzice, zmęczeni nieustannym strofowaniem dziecka, które nie słucha, powinni sięgnąć do specjalistycznych poradników, które uczą jak radzić sobie z nadpobudliwym dzieckiem. Mogą także zasięgnąć rady specjalisty lub udać się do poradni pedagogiczno-psychologicznej, w której dostaną cenne instrukcje, jak wychowywać nadpobudliwe dziecko. Warto jednak zacząć od zyskania szczegółowej wiedzy o dzieciach z ADHD i akceptacji ich takimi, jakimi są.
Rodzice i nauczyciele dzieci z ADHD powinni przede wszystkim zrozumieć, iż takie dziecko potrzebuje nie tylko cierpliwości i zrozumienia, lecz także pomocy, chociażby w nauce. Złe funkcjonowanie ucznia w szkole nie zawsze jest wynikiem lenistwa, czy braku zainteresowania rodziców. Dziecko nadpobudliwe psychoruchowo, często nie jest w stanie skoncentrować się na danym zagadnieniu, dlatego wiedza, którą musi przyswoić powinna być podawana w krótkim czasie, w małych ilościach oraz często powtarzana i systematyzowana. Dla dzieci z poważnymi zaburzeniami, często bywa przydzielany indywidualny tok nauczania realizowany w domu, gdyż nie są one w stanie wytrwać 45 minut lekcji.
Aby pomóc dziecku należy je często chwalić, aby wzmacniać pozytywne zachowania. Ważne jest także uporządkowanie jego bezpośredniego otoczenia, a w szczególności pokoju. Nie powinno być w nim dużo przedmiotów rozpraszających uwagę, zwłaszcza na biurku, gdzie odrabia lekcje. Konieczna jest także żelazna konsekwencja. Ustal z dzieckiem jasne zasady i wspólnie przestrzegajcie ich. Rozmawiając z dzieckiem, należy formułować krótkie, proste i jasne komunikaty. Przed nowym doświadczeniem, np. wyjściem po raz pierwszy do zoo, uprzedzaj dziecko, co może je spotkać.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.