Podział względem uczestników funduszy jest bardzo prosty: dzieli się na fundusze otwarte i zamknięte. Fundusze Inwestycyjne Otwarte, tak zwane FIO, jak sama nazwa wskazuje, są dostępne dla indywidualnych klientów i mniejszych inwestorów. Jednostki uczestnictwa są sprzedawane bezpośrednio przez towarzystwa inwestycyjne. Z kolei FIZ, czyli Fundusze Inwestycyjne Zamknięte, to grupa funduszy dostępnych dla wybranej grupy inwestorów w ściśle określonym czasie. Aby przystąpić do zakupu jednostek FIZ należy wpisać się na listę oczekujących w okresie tak zwanej subskrypcji, która bezpośrednio poprzedza datę emisji.
Fundusze na rynku zamkniętym otrzymują certyfikat inwestycyjny, który po okresie emisji może być notowany na giełdzie i tam podlegać dodatkowej sprzedaży. Certyfikat inwestycyjny jest czymś w rodzaju papieru wartościowego danego funduszu. Sprzedażą FIZ zajmują się głównie wyspecjalizowane jednostki, takie jak biura maklerskie czy niektóre banki. Przeznaczeniem jednostek funduszu FIZ jest dotarcie do konkretnego inwestora; często banki emitują certyfikaty inwestycyjne tylko dla wybranej grupy swoich klientów.
Podział według przedmiotu inwestycji przebiega następująco: fundusze akcji, fundusze obligacji, fundusze rynku pieniężnego oraz fundusze mieszane, zwane też hybrydowymi.
Fundusze akcji jak nazwa wskazuje zajmują się inwestowaniem w akcje spółek. Jest to najbardziej ryzykowana grupa inwestycyjna, ale też mogąca przynieść największe zyski.
Dla odmiany fundusz obligacji angażuje się tylko w bezpieczne obligacje Skarbu Państwa, które gwarantują zysk, a nie są obarczone ryzykiem.
Najmłodszym dzieckiem rynku funduszy jest fundusz rynku pieniężnego. Powstał pod koniec lat 90-tych. Stanowi on najpoważniejszą alternatywę dla lokat bankowych, charakteryzuje się niewielkim ryzykiem i stosunkowo krótkim okresem inwestycji. Jego przedmiotem są papiery dłużne różnych emitentów, ale o pewnej lub choćby stabilnej sytuacji. Do tej grupy zaliczamy bony Skarbu Państwa, Narodowego Banku Polskiego oraz innych banków komercyjnych i dużych spółek, najczęściej z udziałem Skarbu Państwa.
Ostatnim rodzajem są fundusze mieszane i tu chodzi o dywersyfikację ryzyka poprzez zgromadzenie w jednym portfelu kilku rodzajów funduszy. Częstym połączeniem jest mieszanka obligacji i akcji w stosunku 40%/60%. Ta grupa funduszy ma też swój wewnętrzny podział na między innymi fundusze zrównoważone lub stabilnego wzrostu.
Bez względu na rodzaj funduszu, jaki wybierzemy pamiętajmy, że oprócz możliwego wysokiego zysku wiążą się one z opłatami za ich zakup oraz administrację (nawet do 10% rocznie) oraz w dużej większości nastawione są na inwestycje długoterminowe.
Czy informacje zawarte w tekście okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
