Akceptacja. Najważniejsze, żeby uświadomić sobie, że tęsknota za byłym partnerem jest naturalnym etapem procesu emocjonalnego zerwania więzi. Nawet jeśli mężczyzna, z którym byłyśmy, miał wiele wad, to jednak musiał też mieć i zalety, skoro go kochałyśmy. I tych zalet na pewno będzie nam na początku brakować. Tęsknota za byłym partnerem najczęściej nie oznacza więc, że nadal pragniemy z nim być. Najczęściej po jakimś czasie zupełnie mija, nie pozostawiając po sobie śladu.

Spożytkowanie wolnego czasu. Warto jednak pomóc sobie w przejściu tej fazy rozstania. Można w tym celu znaleźć sobie jakieś zajęcie w czasie, który zwykle poświęcałyśmy na wspólne wyjścia czy rozmowy. Dobrym pomysłem jest na przykład rozpoczęcie nauki nowego języka, uprawianie sportu czy wyjazd do miejsca, które zawsze nas interesowało. Ważne, aby owo zajęcie naprawdę nas angażowało. Czasami dobrym lekarstwem bywa również poświęcenie więcej czasu na pracę zawodową. Kto wie, może tęsknota za byłym zaowocuje awansem?
Skupienie na innych. Inną metodą jest zajęcie się problemami innych ludzi. Pomoc udzielona osobom posiadającym większe powody do zmartwień może skutecznie odciągnąć naszą uwagę od własnych kłopotów.

Wystarczy rozejrzeć się dookoła. Na pewno jest w naszym otoczeniu ktoś, komu przyda się chwila rozmowy albo pomoc w załatwieniu trudnej sprawy. W wirze zajęć z pewnością szybko zapomnimy o tęsknocie za byłym partnerem, a przy okazji zobaczymy, że użalanie się nad tym, co zostało bezpowrotnie utracone, jedynie pozbawia nas wewnętrznej energii.

Pomoc przyjaciół i grup wsparcia. Jeśli mimo wszystko nie radzimy sobie z tęsknotą, powinnyśmy poszukać pomocy na zewnątrz. Po pierwsze weźmy pod uwagę najbliższych znajomych, którzy mogą nas wysłuchać i pomóc nam przez to przejść. Możemy także spróbować poszukać ludzi mających podobne problemy, na przykład na internetowych forach czy w grupach wsparcia. Zawsze istnieje też możliwość zasięgnięcia porady psychologa. Ważne, aby nie zamykać się ze swoim problemem w czterech ścianach ze zdjęciem ukochanego w ręku. Nawet najwspanialszy mężczyzna na świecie nie powinien być powodem marnowania życia na niepotrzebny żal.

Jak Wy radzicie sobie w takich sytuacjach? Czy macie swoje sprawdzone sposoby? Opowiedzcie nam o nich!

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułJak powiedzieć mężowi, że chcę rozwodu?
Następny artykułMoja przyjaciółka zdradza męża. Co robić?

Agnieszka Czarkowska - absolwentka Polonistyki UJ, doktorantka na tym samym wydziale. Publikowała w pracach zbiorowych, książkach i czasopismach literackich. Interesuje się literatura współczesną, filmem oraz problematyką psychologii związków partnerskich.

 

Nasz specjalista pisze o sobie:

W literaturze, sztuce i życiu fascynuje mnie głównie jedno – fenomen ludzkiego życia we wszystkich jego przejawach, szczególnie manifestujący się w miłości. Już Freud odkrył, że eros jest główną siłą twórczą napędzającą nasze działania. Miłość erotyczna w swoich różnorodnych odcieniach: od nieśmiałego zauroczenia po namiętny seks stanowi nie tylko naturalną dyspozycję człowieka, ale również doskonały materiał diagnostyczny, na podstawie którego można wiele powiedzieć o innych dziedzinach naszego życia: kondycji duchowej, a także zdrowiu fizycznym. Dlatego myślę, że warto to zjawisko zgłębiać wciąż na nowo i odkrywać w nim własne coraz to inne oblicze.

 

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here