Upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny, czyli gdy nie jest już w stanie spłacać swoich zobowiązań. Przez długi czas o ogłoszenie upadłości mogli się starać tylko przedsiębiorcy.
W momencie, gdy wprowadzono możliwość wszczęcia i przeprowadzenia postępowania upadłościowego wobec konsumentów, dano im tak naprawdę szansę na oddłużenie się. Ogłoszenie ich upadłości nie oznacza bowiem tego, że zostaną zupełnie „oczyszczeni” ze swoich długów (choć ich część może zostać decyzją sądu umorzona). Otrzymują jednak możliwość rozłożenia ich spłaty w czasie, dzięki czemu będą w stanie zapewnić byt sobie i swojej rodzinie.
Ogłoszenie upadłości konsumenckiej jest możliwe raz na 10 lat.
Upadłość nie dla wszystkich
Wniosek o upadłość konsumencką zgłosić może tylko sam dłużnik. Może się o to starać jednak tylko wtedy, gdy do jego niewypłacalności przyczyniły się okoliczności wyjątkowe i niezależne od niego, takie jak choroba, utrata pracy, wypadek lub inne zdarzenie losowe.
Przy czym upadłość nie może być ogłoszona w stosunku do osób fizycznych prowadzących gospodarstwo rolne. Z takiej możliwości nie skorzystają też osoby nieposiadające na własność żadnego majątku (np. mieszkania czy działki), który wystarczyłby przynajmniej na pokrycie kosztów postępowania czy wynagrodzenie syndyka.
Z oddalenia wniosku o upadłość liczyć się powinien także ten konsument, który zaciągnął zobowiązanie będąc już niewypłacalnym lub sam przyczynił się do rozwiązania stosunku pracy, czyli albo został zwolniony dyscyplinarnie albo odszedł za porozumieniem stron.
Sąd nie zgodzi się też na ogłoszenie upadłości, jeżeli w stosunku do dłużnika w okresie dziesięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości:
1) prowadzono postępowanie upadłościowe lub inne postępowanie, w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań albo w którym zawarto układ,
lub
2) prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym nie zaspokojono wszystkich wierzycieli, a dłużnik po zakończeniu lub umorzeniu postępowania zobowiązań swych nie wykonał,
lub
3) prowadzono postępowanie upadłościowe, ale zostało ono umorzone z innych przyczyn niż na
wniosek wszystkich wierzycieli,
lub
4) czynność prawna dłużnika została prawomocnie uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.
Konsument zainteresowany ogłoszeniem upadłości powinien złożyć wniosek do sądu rejonowego, właściwego ze względu na miejsce swego zamieszkania. Wniosek powinien zawierać m. in. wysokość zadłużenia, nazwy wierzycieli i przyczyny niewypłacalności. Musi się on jednak liczyć z tym, że jego majątek zostanie zlicytowany, a uzyskane z tego pieniądze zostaną przeznaczone na spłatę zobowiązań. Jeżeli suma ta nie pokryje wszystkich jego długów, to sąd zadecyduje w jakim czasie będzie musiał uregulować resztę wierzytelności. Z reguły nie będzie miał na to więcej niż 5 lat (w wyjątkowych przypadkach okres ten można wydłużyć o kolejne dwa lata).
Źródła:
Ustawa z 5 grudnia 2008 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.