Na depresję zapadają osoby zapracowane, przemęczona, żyjące w permanentnym stresie. Ale nie tylko. Zespół wywołujących ją czynników jest niezwykle szeroki. Najważniejsze jest jednak to, że choć jest to poważna choroba psychiczna, jest ona uleczalna. Nie należy więc nigdy zwlekać i po wystąpieniu pierwszych zwiastujących tą chorobę objawów zgłosić się do lekarza. Jest to bowiem niezwykle złożona i trudna choroba, i warto dowiedzieć się o niej nieco więcej już zawczasu.
Najważniejszą i najczęstszą przyczyną zachorowania na depresję jest chroniczny, przewlekły, niczym nie rozładowywany stres. Podnosi on bowiem zawartość we krwi składnika o nazwie kortyzol, którego nadmiar prowadzi do bezsenności, lęku, a w ostateczności do depresji. Należy jednak pamiętać, że depresja może być również spowodowana czynnikami fizycznymi wynikającymi z pewnych chorób czy reakcji naszego organizmu na pewne dolegliwości. Zaliczyć do nich należy reakcję na leki, narkotyki czy alkohol, anemię, cukrzycę, niedoczynność tarczycy i nadnerczy, niedobór w organizmie pewnych składników odżywczych czy schorzenia serca.
Do pierwszych, najczęściej bagatelizowanych ze względu na swoją niską szkodliwość objawów depresji należy zaliczyć zaburzenia łaknienia występujące pod postacią przejadania się lub głodzenia wynikającego z braku apetytu, bezsenność lub nadmierna senność, brak energii do życia i uczucie ciągłego zmęczenia, niską samoocenę, poczucie beznadziejności i niechęci do czynności, które kiedyś sprawiały nam przyjemność. Do dużo bardziej zaawansowanych objawów depresji, świadczących o postępującej chorobie, mogącej stanowić już zagrożenia dla chorującego i wymagających natychmiastowego leczenia należą poczucie winy, bezradności, i braku wiary we własne siły, długotrwałe przygnębienie i pesymizm, trudności z koncentracją, chudnięcie lub tycie, będące dalszą konsekwencją zaburzeń łaknienia we wczesnym stadium choroby, spowolnione ruchy i mowa, niepokój, nerwowość, a w ostateczności także myśli samobójcze.
Leczenie depresji, tak jak w przypadku większości chorób psychicznych, nazywanych inaczej chorobami duszy, nie jest łatwe. Istnieje jednak pewien najprostszy podział na metody, jakie w czasie leczenia depresji są stosowane.
Pierwsza z nich to psychoterapia, krótko lub długoterminowa, dostosowana do stanu pacjenta. W praktyce daje efekty dopiero po dłuższym czasie, jednak są one zdecydowanie trwalsze. Następnie, najczęściej w cięższych przypadkach, gdzie terapia nie daje żadnych rezultatów a stan pacjenta może ulec pogorszeniu, stosowane są leki, najczęściej z grupy antydepresyjnych, zwane selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny. Pomagają one utrzymać w mózgu wysoki poziom serotoniny odpowiedzialnej za nasz nastrój, samopoczucie przy niskim poziomie doprowadzając do lęków, bezsenności, a wreszcie depresji.
Zaletą takich leków jest ich niemal natychmiastowe działanie utrzymujące się w miarę zażywania kolejnych dawek leków, jednak mają one również swoje wady. Bardzo łatwo się od nich uzależnić i bardzo trudno poradzić sobie z własnymi problemami bez leków. Jednak najskuteczniejszym i najlepszym sposobem na wyjście z depresji jest stosowanie leków połączone z prowadzeniem terapii.
Czy informacje zawarte w tekście okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
