Światopogląd. Wiara w Tarota jest kwestią światopoglądu. W gruncie rzeczy chodzi tu bowiem nie tylko o wiarę w samego Tarota, ale w astrologię w ogóle. Wielu ludziom udaje się łączyć racjonalne podejście do rzeczywistości z przekonaniem o prawdziwości wróżb. Zwykle nasza postawa wynika po prostu z osobistych doświadczeń. Jeśli komuś sprawdziła się wróżba Tarota, będzie przekonywał o jego prawdziwości. Jeśli z kolei rzeczywistość zupełnie rozminęła się z wróżbą, Tarot zostanie uznany za zwykłą zabawę.

Doświadczenie wróżącego. Tarot uważany jest za sztukę trudną, która wymaga etapowego wtajemniczenia, dlatego dla niektórych osób wiara w prawdziwość wróżby wiąże się z umiejętnościami wróżbity. Wśród ludzi zajmujących się magią istnieje nawet pogląd, że ktoś, kto nie potrafi wróżyć z Tarota, w ogóle nie powinien z nim eksperymentować, ponieważ może ściągnąć na siebie nieszczęście. Podobno również Tarot musi być przechowywany w ściśle określonych warunkach i odpowiednio szanowany.

Sposób na refleksję i medytację. Nie wszyscy widzą w Tarocie metodę wróżenia. Wielu ludzi traktuje ten rodzaj kart jako okazję do pogłębionej refleksji nad własnym życiem. Pogląd ten wynika między innymi z tego, że odczytywanie znaczenia Tarota opiera się na indywidualnej intuicji. Nie ma tu jednej słusznej interpretacji, a jedynie symbole, które mają do nas przemówić. Karty Tarota nawiązują do pierwotnych obrazów zbiorowej podświadomości, czyli archetypów. Stanowią mozaikę obrazów i znaczeń, które mogą sugerować wszystko albo nic, w zależności od tego, kto na nie patrzy. Podobnie zatem jak w przypadku psychoanalitycznej interpretacji snów, Tarot nie musi wcale mówić o przyszłości, ale dawać nam informacje dotyczące naszego stanu duchowego.

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie o prawdę Tarota. Dla jednych będzie on bowiem stanowił klucz do odkrycia tego, co nas czeka. W innych natomiast nie będzie wzbudzał większego zainteresowania. Decyzja należy zatem do nas samych.