Przez umowę darowizny, w rozumieniu przepisu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Umowa darowizny jest bardzo popularnym typem umowy – każde wręczenie prezentu przyjacielowi z okazji urodzin jest faktycznie darowizną, gdyż darczyńca zmierza do wzbogacenia obdarowanego kosztem swego majątku, kupując prezent i wręczając go innej osobie nieodpłatnie.
Umowa darowizny powinna zostać zawarta w formie aktu notarialnego – ale w praktyce przecież podarowanie komuś pewnej rzeczy oznacza, że ta rzecz staje się własnością obdarowanego. Wynika to ze zdania drugiego wskazanego powyżej przepisu, zgodnie z którym umowa darowizny zawarta bez zachowania formy aktu notarialnego staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Jedynie w przypadku darowizny nieruchomości dla ważnego przeniesienia własności nieruchomości wymagane jest zachowanie formy aktu notarialnego – gdyż przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości (działki, mieszkania, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania tej szczególnej formy dla oświadczeń obu stron. Co ciekawe, darowiznę można odwołać – regulują to przepisy 896 – 898 k.c.
