Umowa licencyjna została uregulowana w Ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z treścią przepisów zawartych w ww. ustawie, umowa licencyjna zasadniczo uprawnia do korzystania z utworu w okresie pięciu lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba, że w umowie postanowiono inaczej – co oznacza, że postanowienia w zakresie trwania licencji można modyfikować (po upływie 5 lat licencję uważa się za udzieloną na czas nieoznaczony, chyba, że w umowie strony wskazały inny czas). Umowa licencyjna dotyczy np. projektu strony internetowej stworzonego przez grafika komputerowego, programów komputerowych, artykułów prasowych itp.
Zgodnie z art. 67 wskazanej ustawy, licencji może udzielić twórca utworu. Elementami istotnymi, jakie powinny znaleźć się w każdej umowie licencyjnej jest: wymienienie pól eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu korzystania z utworu. Licencja może mieć charakter wyłączny – wówczas zastrzega wyłączność korzystania z utworu w określony sposób (np. na rzecz tyko jednej osoby) lub niewyłączny – wtedy nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji. Ważnym jest, że zgodnie z art. 67 ust. 5 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.
Licencjobiorca nie może udzielić sublicencji innym osobom (nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej przez licencjobiorcę licencji) – chyba, że w umowie znajduje się wyraźny zapis zezwalający na udzielenie sublicencji.
