Przez umowę partnerską można rozumieć wiele typów umów: od umowy o współpracy (umowie kształtowanej w oparciu o swobodę umów, nie uregulowaną wprost w przepisach prawa), umowy partnerskiej w znaczeniu umowy mającej na celu umożliwienie osobom zamierzającym pozostawać w stałym wspólnym pożyciu uregulowania ich sytuacji prawnej w zakresie stosunków osobistych i majątkowych, a także umowa zawierana przez podmiot publiczny oraz prywatną firmę (podmiot prywatny), której celem jest wspólna realizacja przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym – w myśl przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym należy rozumieć taką umowę, w której partner prywatny zobowiązuje się do realizacji określonego przedsięwzięcia za wynagrodzeniem oraz poniesienia w całości albo w części wydatków na jego realizację lub poniesienia ich przez osobę trzecią (np. bank), a podmiot publiczny zobowiązuje się do współdziałania w osiągnięciu celu przedsięwzięcia, w szczególności poprzez wniesienie wkładu własnego. Umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym może przewidywać, że w celu jej wykonania podmiot publiczny i partner prywatny zawiążą spółkę kapitałową, spółkę komandytową lub komandytowo-akcyjną – wyłącznie dla realizacji określonego przedsięwzięcia.
Co ciekawe, zawarcie takiej umowy nie jest przypadkowe. Podmiot publiczny musi najpierw zamieścić ogłoszenie, informację o planowanym partnerstwie publiczno-prywatnym. W odpowiedzi na takie ogłoszenie podmioty prywatne składają oferty, które następnie podlegają ocenie – najkorzystniejsza oferta zostaje wybrana, co otwiera drogę do zawarcia umowy partnerskiej, czy raczej o partnerstwie publiczno-prywatnym.
Poniżej przedstawiam jedynie zarys, szkic takiej umowy, która zgodnie z ustawą może dotyczyć przedsięwzięcia, rozumianego jako: budowę lub remont obiektu budowlanego, świadczenie usług, wykonanie dzieła, w szczególności wyposażenie składnika majątkowego w urządzenia podwyższające jego wartość lub użyteczność, lub inne świadczenie – połączone z utrzymaniem lub zarządzaniem składnikiem majątkowym, który jest wykorzystywany do realizacji przedsięwzięcia publiczno-prywatnego lub jest z nim związany (art. 2 pkt. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym). Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że niejednokrotnie środki na realizację przedsięwzięcia, projektu są pozyskiwane ze środków Unii Europejskiej.
