W czasie ciąży należy rozróżnić ból czy uczucie dyskomfortu brzucha, które są normalne i występują w związku z rosnącym płodem oraz taki, na który trzeba reagować wizytą u lekarza, ponieważ mogą świadczyć o problemie ciążowym.

Dziecko rośnie i twoja macica rozciąga się razem z nim. Możemy odczuwać ten fakt na różne sposoby. Przede wszystkim doświadczysz tego, że macica, rozrastając się wraz z płodem, uciska inne narządy twojej jamy brzusznej, ponieważ szuka miejsca na coraz większego malucha. W związku z tym możemy odczuwać dolegliwości związane na przykład z pęcherzem moczowym.

W okresie ciąży możemy też doświadczyć różnych dolegliwości podobnych do tych, jakie występują przed okresem. Wiąże się to z produkcją odpowiednich hormonów, które wywołują w nas czasem negatywne stany emocjonalne, jak podenerwowanie czy irytację, ale także delikatne skurcze macicy. Objawy te są jak najbardziej powszechne i nie masz się czym martwić.

Inną przyczyną bólu brzucha w okresie ciąży jest rozciąganie się wiązadeł macicy, która ciągle rozrasta się wraz z płodem. Dziecko i macica potrzebują coraz więcej miejsca, sytuacja w jamie brzusznej robi się więc coraz bardziej napięta, co objawiać się może bólami brzucha.

W kolejnych stadiach ciąży będziesz odczuwać coraz więcej dyskomfortu związanego także z ruchem dziecka, któremu robi się coraz ciaśniej, zaczyna się obracać i kopać, a ty będziesz rejestrować te ruchy. Nie ma w tym nic niepokojącego, maluch staje się po prostu coraz większy.

Niepokoić się powinnaś zacząć, kiedy bóle brzucha są silne i nie przechodzą lub wówczas i szczególnie kiedy towarzyszy im krwawienie. Podobnie w przypadku silnych skurczy macicy powinnaś się skontaktować z lekarzem. Reagować należy też wtedy, gdy brzuch robi się twardy, co może świadczyć o problemach związanych z łożyskiem lub płodem. Wówczas także koniecznie wybierz się do lekarza.

W przypadku jakiejkolwiek dolegliwości, nawet jeśli jest to zwykły kaszel, nie sięgaj po żadne leki bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Nie wiesz bowiem, jaki mogą mieć wpływ na rozwój dziecka. Całkowicie zabronione jest używanie leków, których wcześniej nie stosowałaś, będąc w ciąży. Nie wiesz przecież, czy nie masz na nie alergii. Możesz bardzo zaszkodzić sobie i dziecku.
W przypadku zwykłego przeziębienia, którego symptomy są łagodne, możesz spróbować domowej kuracji. Jeśli jednak nie przyniesie ona rezultatów lub objawy się nasilą, koniecznie udaj się z wizytą do lekarza.

Zastosuj świetnie znany naszym babciom syrop z cebuli i jedz dużo czosnku. Działanie obu szybko odczujesz. Złagodzą one objawy przeziębienia, szczególnie kataru i bólu gardła oraz poprawią odporność twojego organizmu.

Na przeziębienie świetna jest też herbatka z tartego imbiru i cytryny. Imbir rozgrzeje twój organizm i złagodzi objawy przeziębienia, natomiast cytryna dostarczy ci niezbędnej teraz witaminy C. Pij herbatkę kilka razy dziennie.

Jeśli przeziębieniu towarzyszy ból gardła, rób sobie płukanki. Płucz gardło ciepłą wodą z kurkumą i solą. Odczujesz natychmiastowa ulgę, gdyż kurkuma działa niczym naturalny antybiotyk.

Ubieraj się ciepło i spraw sobie termofor. Przede wszystkim dbaj o to, by twoje stopy i głowa nie marzły. Dbaj o to, aby twój organizm nie ulegał wyziębieniu.

Jeśli jesteś przeziębiona zostań kilka dni w domu. Dużo odpoczywaj. Poświęć kilka dni na regenerację. Zaufaj ziołom, tylko jeśli przeziębienie ma łagodne objawy.

Pij dużo rumianku i szałwii. Wzmocnią twój układ immunologiczny i również złagodzą efekty przeziębienia. Możesz też zrobić sobie inhalację wykorzystującą jedno z tych ziół. Na pewno poczujesz ulgę.

Pamiętaj jednak, aby udać się do lekarza, jeśli zauważysz symptomy poważniejszej infekcji. Nie lekceważ przede wszystkim bólu gardła, który może być objawem anginy, a nieleczona angina może mieć groźne następstwa dla ciebie i dziecka.

Źle dobrane tabletki mogą być przyczyną bólów brzucha, symptomów przypominających zespół napięcia przedmiesiączkowego. Dłuższe ich stosowanie jest szkodliwe dla zdrowia. Zawsze w przypadku wystąpienia niepożądanych objawów po doborze tabletek lub przed ich wyborem udaj się do lekarza ginekologa. Tylko lekarz ginekolog może przepisać tabletki antykoncepcyjne.

Zanim wybierzesz się do ginekologa po tabletki antykoncepcyjne upewnij się, że lekarz jest godny zaufania. Zdarza się, że lekarze przepisują leki bez wcześniejszego dokładnego badania i wywiadu. Nie pozwól, by taki lekarz przepisał ci tabletki antykoncepcyjne.

Lekarz powinien przeprowadzić z tobą wywiad, skierować cię na niezbędne badania i dopiero wtedy przepisać tabletki, biorąc pod uwagę szeroki ich wybór. Odpowiednio dobrane tabletki będą dobrze spełniać swoją funkcję, czyli chronić przed niechcianą ciążą, a do tego uregulują twój cykl i sprawią, że miesiączki będą mniej bolesne.

Pamiętaj, że stosowanie tabletek antykoncepcyjnych, nawet odpowiednio dobranych, jest hormonalną ingerencją w twoje ciało. Dlatego czasem powinnaś zrobić przerwę i odstawiać tabletki. Skonsultuj ten problem z lekarzem. Zdarza się, że mogą występować objawy związane z dłuższym stosowaniem tabletek, które mogą niepokoić, choć nie są związane ze złym doborem tabletek. Może pojawić się rozdrażnienie czy zmiany nastroju. Uzgodnij wtedy z lekarzem, czy dobrym rozwiązaniem byłaby przerwa w stosowaniu tabletek. Jeśli masz wątpliwości w kwestii stosowania czy zmiany pigułek antykoncepcyjnych zawsze konsultuj się z ginekologiem.

Działanie plastrów polega na tym, że umieszczone na skórze wydzielają bezpośrednio do krwi hormony, które kontrolują owulację. Mają więc działanie podobne jak pigułki antykoncepcyjne, ale ich stosowanie jest łatwiejsze.

Plastry stosujemy przez okres trzech tygodni cyklu, podczas czwartego plaster nie jest naklejany. Jeden plasterek przyklejamy do skóry na okres 1 tygodnia i w ciągu tego czasu nie musimy się martwić o zajście w ciążę.

Plaster przyklejmy na jednym z kilku zalecanych miejsc, na przykład na pośladku czy ramieniu, ważne, by miejsce nie było owłosione. Nie ściągamy go pod żadnym pozorem przez okres tygodnia. Kolejny plaster należy nakleić w innym miejscu niż poprzednio. Należy pamiętać, aby nie stosować dwóch plastrów w tym samym czasie oraz by nie przerywać stosowania plastrów, które odstawiamy jedynie w czwartym tygodniu, kiedy powinien pojawić się okres.

Plastry antykoncepcyjne mają podobne działanie do pigułek antykoncepcyjnych. Czy są bezpieczne? Na pewno są skutecznym środkiem antykoncepcyjnym. Mają tę przewagę nad tabletkami, że nie wpływają szkodliwie na układ pokarmowy, szczególnie wątrobę. Odpowiednie hormony przedostają się z plastra bezpośrednio do krwi, przez co są bardziej bezpieczne dla naszego zdrowia.

Stosowanie plastrów przynosi jednak efekty uboczne. Naukowcy twierdzą, ze ze względu na bezpośrednie przedostanie się hormonów do krwi kobiety, jest ona bardziej narażona na inne powikłania, na przykład na zawał serca.

Plaster ma jeszcze tę wadę, że mimo iż jest odporny na wodę, może się jednak odkleić. Wówczas występuje ryzyko niedostatecznej ochrony przed zajściem w ciążę. Poza tym plaster reguluje miesiączki, sprawia, że są one mniej bolesne.
Plaster, jak każdy środek antykoncepcyjny ma swoje wady i zalety. Najlepiej jednak przed jego zastosowaniem skonsultować się z lekarzem.

Wydaje się, że rzeczywiście taki stan rzeczy jest możliwy, choć może on zaistnieć dopiero za parę lat. Badania są prowadzone na świecie, ale działanie i skutki uboczne przygotowywanych form antykoncepcji dla mężczyzn nie są jeszcze w pełni potwierdzone. Badania trwają i na pewno poczekamy jeszcze na pojawienie się nowych rozwiązań dla mężczyzn w dziedzinie antykoncepcji.

A nad czym naukowcy pracują w dziedzinie antykoncepcji dostępnej dla mężczyzn? W przygotowaniu są specjalne zastrzyki hormonalne (różne ich warianty). Jedna z takich form antykoncepcji zakładałaby podanie w zastrzyku (bezbolesnym) odpowiednią dawkę hormonu, który powoduje zabicie plemników, mimo ze dochodzi do powstania spermy. Na taki zastrzyk mężczyzna musiałby się udawać do lekarza co 10 lat.

Innym sposobem antykoncepcji, który miałby być osiągalny dla mężczyzn, byłyby tabletki antykoncepcyjne, które zawierałyby niektóre składniki identyczne z ich odpowiednikami przeznaczonymi dla kobiet. Dodatkowo jednak, aby tabletki miały pożądany efekt, mężczyzna musiałby otrzymywać dodatkową dawkę testosteronu podawanego w formie zastrzyku.

Inną terapią antykoncepcji dla mężczyzn byłaby terapia hormonalna polegająca na wstrzykiwaniu mężczyźnie co dwa miesiące odpowiedniej dawki testosteronu w sposób domięśniowy. Badania nad tą formą antykoncepcji trwają. Nie jest pewne, czy nadmiar testosteronu w organizmie, który otrzymując dużą dawkę hormonu sam przestaje go produkować, nie powoduje późniejszych problemów z bezpłodnością.

Jedyną formą męskiej antykoncepcji dostępną w Polsce jest wazektomia, która polega na przecięciu nasieniowodu, dzięki czemu mężczyzna staje się niepłodny. Wszystkie jednak funkcje organizmu i jego układu rozrodczego pozostają niezmienione.

Póki co mężczyznom pozostaje stosowanie prezerwatywy. Prezerwatywy są tanie, dostępne bez recepty i spełniają swoją funkcję, chroniąc przed niechcianą ciążą, kiedy są używane w odpowiedni sposób, pozwalający uniknąć ryzyka przedostania się plemników do szyjki macicy. Dodatkowo prezerwatywy pełnią jeszcze jedną ważną funkcję, jakiej nie pełnią inne środki antykoncepcyjne: chronią przed AIDS i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Tabletki antykoncepcyjne kupujemy na podstawie recepty otrzymanej u lekarza ginekologa. Mimo że stosuje się je w sposób nieskomplikowany i stanowią one ułatwienie dla kobiet, to jednak ich stosowanie niesie ze sobą pewne ryzyko. Należy pamiętać, że tabletki antykoncepcyjne to lek hormonalny i w ten sposób wpływa on na nasz organizm nie tylko kontrolując cykl miesiączkowy, ale też ingerując w funkcjonowanie naszego ciała.

Lekarz przepisujący tabletki powinien przeprowadzić z kobietą dokładny wywiad i skierować ją na odpowiednie badania tak, aby móc dobrać właściwe dla niej tabletki. Jeśli jednak tabletki zostaną dobrane w sposób nieodpowiedni, wówczas kobieta szybko może poczuć dyskomfort w jamie brzusznej czy ból brzucha oraz inne symptomy. Organizm może w ten sposób reagować na zbyt dużą dawkę hormonów, jakie zostały dostarczone organizmowi. Wówczas należy zgłosić się szybko do ginekologa i poprosić o zmianę tabletek.

Inne zagrożenia dotyczą układu pokarmowego. Na szkodę narażona jest, jak w wielu przypadkach związanych z leczeniem farmakologicznym, przede wszystkim wątroba.

Tabletki antykoncepcyjne dostarczają organizmowi kobiety odpowiednie dawki hormonów (m.in. estrogenu, progesteronu czy progestagenu), tym samym zażywaniu pigułek mogą towarzyszyć nudności, wymioty, bóle głowy czy senność i zmęczenie. Wiele kobiet notuje też spadek libido.

Innymi efektami ubocznymi mogą być zaburzenia prowadzące do problemów układu nerwowego, krwionośnego (nadciśnienie, wylewy) czy uszkodzenia narządów wewnętrznych (np. wątroba).

Kobiety stosujące antykoncepcję hormonalną w postaci tabletek są też narażone na częstsze infekcje pochwy, dokuczliwe uczucie swędzenia czy pieczenia tych okolic. Zdarza się, że kobiety przybierają na wadze po rozpoczęciu zażywania tabletek, choć zazwyczaj stan ten wraca do normy po kilku miesiącach.

Decydując się na tabletki antykoncepcyjne pamiętaj więc, że mają one wiele korzyści. Poza tą oczywistą, związaną z kontrolą jajeczkowania, regulują twój cykl menstruacyjny oraz sprawiają, że miesiączki przebiegają mniej boleśnie. Tabletki antykoncepcyjne są lekiem hormonalnym, przemyśl więc decyzję dotyczącą zabezpieczania się, rozważając dokładnie wszystkie za i przeciw.

Tabletki antykoncepcyjne stanowią skuteczną walkę z niechcianą ciążą. Zapobiegają owulacji, kontrolując cykl kobiety. Działanie tabletek hormonalnych jest ingerencją hormonalną w ciele kobiety, stąd pytanie, czy po ich odstawieniu kobieta długo musi czekać, by jej ciało zaczęło znów normalnie funkcjonować?

Przyjmowanie tabletek hormonalnych, szczególnie, jeśli miało to miejsce przez dłuższy czas, jest ingerencją w układ hormonalny kobiety. Po odstawieniu tabletek organizm powraca do swojego naturalnego funkcjonowania i proces ten może u różnych kobiet przebiegać inaczej.

Jajeczkowanie nie jest już zatrzymywane przez hormony, w związku z tym taka szansa istnieje. U niektórych kobiet starania o dziecko mogą potrwać nawet kilka miesięcy, ponieważ tyle będzie trwało regulowanie cyklu.

Szczególnie przez kolejne miesiące od czasu, kiedy kobieta odstawi tabletki, jej cykl jest jeszcze nieregularny, trudno powiedzieć więc, czy i kiedy może zajść w ciążę. W zasadzie teoretycznie zajście w ciążę jest możliwe od razu.

Minimum trzy miesiące to czas, jaki potrzebny jest organizmowi, żeby dojść do siebie i uregulować cykl. Ciało jest na etapie powracania do swojego naturalnego cyklu, będąc jeszcze w stanie rozchwiania hormonalnego.

Kiedy owulacja powróci możesz próbować, by doszło do zapłodnienia, twoje ciało będzie na nie odpowiednio przygotowane. Lepiej, podobnie jak po każdej kuracji hormonalnej, podążać za rytmem ciała i nie pospieszać czegoś, na co nie jest jeszcze przygotowane.

Po odstawieniu tabletek, kiedy chcesz jednak zajść w krótkim czasie w ciążę, pamiętaj, aby nie pozostawać w stanie napięcia emocjonalnego. Wszelkiego rodzaju presje i stres zmniejszają możliwość zajścia w ciążę, niestety nie mówi się o tym zbyt często. Pozostaw rzeczy ich biegowi, wsłuchaj się w swój organizm, ponieważ każde ciało ma swój rytm.

Ciąża urojona ma podłoże psychiczne. Mówi się, że występuje ona szczególnie u kobiet, które z jakiegoś powodu nie mogą mieć dzieci, długo czekają na to, aby zajść w ciążę lub które z pewnych przyczyn obawiają się stanu błogosławionego i wiążących się z nim zmian. Ciąża urojona może się więc pojawić u kobiet, które dużo myślą o ciąży pod wpływem stresu.

Lekarze twierdzą, że ciąża urojona pojawia się częściej u kobiet, które mają specyficzną konstrukcję psychiczną, co nie znaczy, że jest to regułą. Bardziej podatne będą kobiety, które mają skłonności do stanów neurotycznych, mają bardzo wrażliwą naturę i ulegają presji otoczenia.

Ciąża urojona może wystąpić u kobiet, które były leczone hormonalnie. Wówczas podłożem takiego stanu może być nie tylko psychika, ale tez zmiany hormonalne, które powodują, że organizm ulega „zdezorientowaniu” w wyniku wcześniejszej terapii hormonalnej i zachowuje się nie tak jak powinien.

Objawy ciąży urojonej są takie same, jak w przypadku faktycznej ciąży. Kobieta zauważa zanik miesiączki, jej piersi stają się nabrzmiałe, pojawiają się poranne nudności. Z biegiem czasu kobieta zaczyna przybierać na wadze. Wstępne badania lekarskie mogą nawet potwierdzić ciążę. Dopiero dalsze specjalistyczne badania wykluczają taką ewentualność i wskazują na ciążę urojoną.

Kobieta, która przechodzi ciążę urojoną, powinna otrzymać fachową opiekę specjalistów. Ponieważ problem ma naturę złożoną, psychofizyczną, konieczna jest opieka nad pacjentką roztoczona przez kilku specjalistów, głównie ginekologa oraz psychiatrę.

Ciąża urojona może trwać nawet kilka miesięcy. Im dłużej jest nieleczona, tym dłużej jej stan będzie się utrzymywał. Kobieta powinna poddać się leczeniu psychiatrycznemu, aby w ten sposób dotrzeć do przyczyn psychicznych ciąży urojonej. Towarzyszy mu leczenie poprzez podanie środków farmakologicznych, które będą stabilizować i normalizować pracę organizmu.

W takiej sytuacji zarodek znajduje się w miejscu, gdzie jego prawidłowy rozwój jest niemożliwy, a matka jest bezpośrednio narażona na poważne choroby, a nawet śmierć. Komórka zarodkowa nie będzie w stanie naturalnie się rozwijać, dlatego ciążę pozamaciczną trzeba szybko usunąć. W przeciwnym razie zdrowie i życie matki są zagrożone.

Zapłodniona komórka może nie trafić do macicy, gdzie w sposób naturalny powinna się rozwijać, z rożnych powodów. Często przyczyną jest wada narządów rodnych, na przykład zawężenie jajowodu lub obecność mięśniaków czy torbieli, które blokują naturalną drogę zapłodnionemu jajeczku. Przyczyną może być także wada wrodzona któregoś z narządów.

Objawy mogą ujawnić się na różnym etapie ciąży. Odczuwane dolegliwości zawsze mają jednak podobny przebieg i charakteryzują się silnym bólem brzucha, który nie ustaje. Może im towarzyszyć nawet utrata przytomności, a na pewno duże osłabienie. Pojawiają się też krwawienia z pochwy. W przypadku opisanych dolegliwości należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, który powinien natychmiast wykonać badania ultrasonograficzne w celu stwierdzenia przyczyny bólu.

Zdarza się, że dochodzi do pęknięcia zarodka. Wówczas życie matki jest w największym niebezpieczeństwie, gdyż dochodzi do krwotoku wewnętrznego i kobieta powinna jak najszybciej znaleźć się w szpitalu.

Po stwierdzeniu ciąży pozamacicznej, w zależności od objawów i stanu pacjentki, będzie ona leczona operacyjnie lub za pomocą leków.

Kobiety, które miały przeszły ciążę pozamaciczną powinny pozostać pod stałą i ścisłą kontrolą ginekologa podczas starań o kolejną ciążę. Prawie połowa pacjentek jest narażona na ryzyko wystąpienia ponownej ciąży pozamacicznej, którą lepiej wykryć we wczesnym stadium, zanim objawy przybiorą ostrą formę. Należy też znaleźć przyczynę ciąży pozamacicznej, aby kolejna ciążą miała prawidłowy przebieg.

Na wystąpienie ciąży pozamacicznej szczególnie narażone są kobiety, które znajdują się miedzy 25 a 30 rokiem życia, chorowały na którąś z chorób wenerycznych, stosowały wkładki wewnątrzmaciczne lub miały w przeszłość problemy z jajnikami czy jajowodami.

W przypadku pytania o możliwość zajścia w ciążę podczas okresu opinie lekarzy na ten temat są różne, wskazuje to na problem bardziej złożony niż nam się może wydawać. Co zatem wiemy na temat możliwości zajścia w ciążę podczas krwawienia miesiączkowego?

Organizmy poszczególnych kobiet funkcjonują odmiennie. Cykle miesiączkowe przebiegają różnie, u jednych pań są one dłuższe, u innych przerwy między miesiączkami są krótsze. Okresy mogą występować regularnie, ale w przypadku cykli nieregularnych dni płodne mogą przypadać na rożne jego etapy. Czy zatem można mówić o jednej prawidłowości rządzącej ciałem kobiety? Niestety, nie zawsze.

Generalnie nie powinno się zajść w ciążę podczas krwawienia miesiączkowego. Taka możliwość nie jest jednak wykluczona. Wszystkie więc kobiety, które dotychczas pewne były tego, że w czasie miesiączki nie trzeba się zabezpieczać przed niechcianą ciążą, należy uczulić na to, że kwestia wcale nie jest pewna i stosunek podczas okresu może być ryzykowny.

Dlaczego w czasie miesiączki może dojść do zapłodnienia? Otóż u niektórych kobiet do jajeczkowania może dojść już w czasie okresu, zazwyczaj w jego ostatnich dniach. Poza tym śluz wydzielający się w czasie okresu ułatwia plemnikom drogę do jajeczka, umożliwiając im przeżycie.

Długość życia plemników może być różna. Czasem są one w stanie przetrwać wiele dni w oczekiwaniu na płodne dni kobiety, doprowadzając w końcu do zapłodnienia komórki jajowej.

Okazuje się, że nawet podczas miesiączki organizm pamięta, że jedną z najważniejszych jego funkcji biologicznych jest rozmnażanie się.

Z powyższego wynika, że o antykoncepcji warto myśleć w każdym dniu cyklu, jeśli tylko nie chcemy, aby doszło do zapłodnienia. Jeżeli nie planujemy na razie ciąży i nie chcemy narażać się na niepotrzebny stres, lepiej myśleć o antykoncepcji w każdym etapie cyklu menstruacyjnego.