Wszystko to, co jest akceptowalne przez obie strony i sprawia, że czerpią one większą radość ze współżycia, mimo pewnej dziwaczności i odmienności, można nazwać perwersyjnym. Ilustrując na przykładzie: jeżeli para decyduję się na seks w miejscu publicznym (ok., może nie w środku miasta w godzinach szczytu, ale – powiedzmy – wieczorem w mało uczęszczanym parku), by urozmaicić życie intymne – to jest perwersja. Jeżeli jednak seks w miejscu publicznym jest jedyną możliwą drogą do osiągnięcia ekstazy – wówczas mamy do czynienia z dewiacją, coraz powszechniej zwaną parafilią. W tym kontekście zachowanie to wykracza poza ramy zdrowego pożycia seksualnego i często kończy się leczeniem specjalistycznym

Parafilia (inaczej zaburzenie preferencji seksualnych) to choroba o podłożu psychoseksualnym charakteryzująca się występowaniem długotrwałych, natrętnych zachowań seksualnych, szczególnie bolesnych dla jednostki cierpiącej na to zaburzenie lub jej otoczenia. Najprościej ujmując jest to stan, w którym osiągnięcie satysfakcji seksualnej jest ściśle uzależnione od obecności określonego przedmiotu lub zaistnienia specyficznej czynności lub sytuacji.

Posiadanie niezwykłych, mało spotykanych preferencji seksualnych nie jest jednoznaczne z zaburzeniem seksualnym. O parafilii mówimy dopiero wtedy, kiedy określone preferencje determinują całe życie erotyczne jednostki (tylko w ten sposób jest ona zdolna osiągać orgazm) i wpływają destruktywnie na jego związek emocjonalny z drugą osobą. Najczęściej osoba zaburzona nie jest w stanie zmienić swoich preferencji, jednak często odczuwa z ich powodu wstyd i obrzydzenie. Nierzadko jednostki takie cierpią z powodu dotkliwej depresji i mogą pojawiać się u nich myśli samobójcze.

Międzynarodowa klasyfikacja zaburzeń psychicznych DSM-IV wyodrębniła osiem parafilii „specyficznych” i bliżej nieokreśloną liczebnie grupę rzadkich parafilii „niespecyficznych”

Do pierwszej „specyficznej” kategorii parafilii należą:

1) Ekshibicjonizm – osiąganie satysfakcji seksualnej poprzez pokazywanie swoich genitaliów osobom obcym, najczęściej w miejscach publicznych (choć w ostatnich czasach również poprzez łącza internetowe), często kończące się masturbacją jednostki zaburzonej;

2) Pedofilia – czerpanie podniecenia seksualnego z kontaktu z dziećmi (najczęściej tych przed 13 rokiem życia);

3) Fetyszyzm – osiąganie satysfakcji w wyniku kontaktu z określonymi przedmiotami, tzw. fetyszami; może to być część garderoby (rękawiczki, buty), ciała (kolana, włosy), a nawet dźwięk lub zapach;

4) Fetyszyzm transwestycyjny – przebieranie się za osobę odmiennej płci celem czerpania satysfakcji seksualnej;

5) Frotteryzm – ocieranie się o osoby obce w miejscach publicznych

6) Masochizm seksualny – czerpanie podniecenia erotycznego możliwością odczuwania bólu, bycia zdominowanym lub upokorzonym przez partnera seksualnego.

7) Sadyzm seksualny – tendencja do osiągania podniecenia seksualnego poprzez zadawanie bólu, sprawowanie dominacji lub upokarzanie partnera seksualnego

8) Voyeuryzm – osiąganie podniecenia z podglądania osób zaangażowanych w seksualne zbliżenie lub znajdujących się w intymnych sytuacjach, np. w trakcie rozbierania się, często kończąca się masturbacją osoby podglądającej

Do kategorii parafilli rzadkich „niespecyficznych” zalicza się m.in. zoofilię (kontakty seksualne ze zwierzętami), nekrofilię (kontakt seksualne ze zwłokami), abasiofilia (pociąg do osób z dysfunkcją ruchową, zwłaszcza do osób poruszających się o kulach lub wózku), gerontofilia (pociąg seksualny do osób znacznie zaawansowanych wiekowo), asfiksja autoerotyczna (wywoływanie satysfakcji seksualnej poprzez ograniczanie dostępu tlenu – podduszanie).

Zakleszczenie podczas stosunku, czyli napad pochwicowy, to nie żaden podstępny wybieg partnerki, by zatrzymać mężczyznę na dłużej. Nie wywołuje ona go na życzenie, tak samo nie jest w stanie samodzielnie rozkurczyć zaciśniętych mięśni. Jest to nic innego jak atak paniki podczas stosunku, powodujący drastyczne skurcze waginy, które zakleszczają penisa tak silnie, że nie jest on w stanie wydostać się na zewnątrz.

Na całe szczęście, obecnie zjawisko te staje się coraz rzadsze, zwłaszcza, że edukacja i otwartość społeczeństwa na tematy związane z seksem jest o niebo bardziej rozwinięta niż dekady temu. W czasach, kiedy o seksualności kobiet mówiono niewiele, a sam seks traktowano jako przyjemność zarezerwowaną głównie dla mężczyzn (albo narzędzie reprodukcyjne), przypadki zakleszczenia zdarzały się dość często. Wynikało to z wielu czynników, ale do najbardziej charakterystycznych należało: brak poczucia bezpieczeństwa, strach przed defloracją, niechcianą ciążą, obawa przed byciem „złapanym w akcji”.

Co robić w przypadku zakleszczenia się?

„Uwięzionego” mężczyznę najczęściej ratuje ekipa sanitariuszy – o ile, pozwalając sobie na żart, uda nam się dotrzeć do telefonu. Jeżeli przetrwamy ów moment absolutnego wstydu i głupich uśmiechów grupy medycznej, możemy liczyć na podanie środków rozkurczowych. W ten sposób problem ściśniętych mięśni zostaje rozwiązany.

Z domowych metod – najbardziej polecanych sposobem w przypadku par doświadczających zjawiska zakleszczenia, jest trzymanie igły w pobliży łóżka i ukłucie znienacka partnerki w pupę, celem rozluźnienia mięśni. Innym sposobem jest (o ile to możliwe) dotarcie wraz z partnerką do barku i zaserwowanie jej drinka „na rozluźnienie”.

W dłuższej perspektywie jednak, w razie gdy problem zakleszczania staje się coraz bardziej uciążliwy, należy zwrócić się do terapeuty lub seksuologa w celu rozwiązania jego źródła w głowie kobiety. Powtarzające się sytuacje, w których członek mężczyzny jest przetrzymywany przez pochwę partnerki i nie ma możliwości „wyjścia”, może wywoływać stres i obawę przed sytuacją intymną zarówno ze strony partnera, jak i partnerki. Seks powinien kończyć się orgazmem, a nie uwięzieniem. Psychoterapia, wsparcie partnerskie oraz bezpieczna, dogodna forma antykoncepcji – to najlepsze środki zaradcze w tej sytuacji.

Jej zastosowanie polega na wprowadzeniu małego, giętkiego przyrządu do jamy macicy kobiety celem zapobiegnięcia potencjalnej ciąży. Zakładana jednorazowo przez lekarza ginekologa, utrzymuje wysoką skuteczność od 3-5 lat.

Rodzaje wkładek wewnątrzmacicznych

Obecnie na rynku dostępne są dwa rodzaje spiral antykoncepcyjnych: zwykłe i hormonalne. Te pierwsze, tradycyjne, mogę przybierać dowolne kształt, np. litery T, omegi lub formę pierścienia. Ich działanie oparte jest na wydzielaniu jonu metalu, najczęściej miedzi lub srebra, z drucika, którym są obleczone, co wywołuje jałowy stan zapalny w błonie śluzowej macicy. To sprawia z kolei, że macica staje się środowiskiem nieprzyjaznym dla zapłodnionej komórki jajowej i uniemożliw jej implantację, tj. zagnieżdżenia. Poza tym jony metalu wpływają toksycznie na plemniki znajdujące się w pobliżu wkładki i uniemożliwiają im prawidłowe „wykonanie pracy”.

Działanie wkładek hormonalnych polega natomiast na stopniowym wydzielaniu niewielkich ilości hormonu zwanego progestagenem, który powoduje zagęszczenie śluzu szyjkowego, a tym samym utrudnia plemnikom penetrację, a także wywołuje zmiany w błonie śluzowej macicy. W ten sposób staje się ona nieprzyjazna dla zapłodnionej komórki jajowej i utrudnia jej zagnieżdżenie.

Zalety wkładki wewnątrzmacicznej
1)Główną zaletą stosowania wkładki wewnątrzmacicznej jest przede wszystkim jej wysoka skuteczność, przy czym za najskuteczniejszą uważa się wkładkę zawierającą hormon,
2)Pełna odwracalność metody – pełny powrót płodności wkrótce po wyjęciu spirali,
3)Długotrwałość działania spirali – dlatego metoda ta jest jedną z najbardziej ekonomicznych, mimo wyższych jednorazowych kosztów poniesionych na początku,
4)Wkładki hormonalne zmniejszają intensywność i czas trwania miesiączek, ponieważ hamują comiesięczny przyrost błony śluzowej macicy (nie dotyczy wkładek zwyczajnych),
5)Wkładki hormonalne mogą być stosowane nawet przez kobiety karmiące,
6)Przeciwdziałają rozwojowi mięśniaków i polipów.

Wady wkładki wewnątrzmacicznej
1) Fakt, że nie można stosować jej na własną rękę. Spiralę zakłada lekarz za pomocą aplikatora, który przepycha ją przez pochwę i szyjkę macicy w kierunku jamy macicy,
2) Czasami zabieg może okazać się bolesny i niesie za sobą ryzyko wystąpienia powikłań w postaci uszkodzenia ścianek macicy,
3) Istnieje możliwość przemieszczenia, a nawet przebicia ścianek macicy. Odsetek tego typu powikłań jest największy tuż po założeniu wkładki,
4) Nie wszystkie kobiety mogą stosować tę metodę, zwłaszcza jeżeli są uczulone na metal lub mają wady budowy macicy (mięśniaki, deformacje szyjki na skutek ciąży, skłonność do infekcji przydatków, torbieli),
5) Wkładkę nie mogą stosować kobiety, które przeszły ciąże pozamaciczną,
6) Tradycyjna wkładka antykoncepcyjna zwiększa ryzyko zakażenia w obrębie miednicy mniejszej (wkładki hormonalne – odwrotnie, zmniejszają one ryzyko wystąpienia infekcji w obszarze miednicznym, ponieważ wpływają na przepuszczalność śluzu szyjkowego macicy, co utrudnia przemieszczanie się nie tylko plemnikom, ale również wszelkiego rodzaju bakteriom),
7) Odradza się stosowanie wkładki przez kobiety, które jeszcze nie rodziły (możliwość zakażenia i uszkodzenia ścianek macicy może w przyszłości wpłynąć na zdolność reprodukcyjną kobiety),
8) Wadą wkładki tradycyjnej jest zwiększona intensywność krwawień miesiączkowych i możliwość wystąpienia bolesnych orgazmów, natomiast efekt ten nie został zaobserwowany u kobiet korzystających z wkładek hormonalnych.

Cena wkładki

W zależności od producenta i rodzaju wkładki ceny spiral antykoncepcyjnych mogą wahać się od 80 nawet do 850 zł.

Na przykład – kobieta dumna ze swojego nienagannego stylu prowadzenia się może być w nocy nękana przez obraz, w którym publicznie uprawia seks oralny z grupą młodych mężczyzn. Podobnie całkowicie heteroseksualny mężczyzna, który na co dzień wykazuje pogardę w stosunku do homoseksualistów, będzie wstrząśnięty snem, w którym znajduje się w intymnej relacji z młodym, pięknym gejem. Jednak na ogół ludzie nie przejmuje się erotycznymi marzeniami sennymi, co więcej – czerpią przyjemność z ich treści. A to tak naprawdę jest najlepsze podejście do tej sprawy.

Nie zawsze udaje się nam zidentyfikować sen erotyczny. Nasz umysł zaopatrzony jest w pewnego rodzaju sensor pozwalający oczyścić sny. Zatem gdy osoba o wyjątkowo purytańskich tendencjach zaczyna mieć erotyczne marzenie senne, wówczas sensor dokonuje jej filtracji zamieniając „perwersyjne” elementy na symbole. Stąd mężczyzna o konserwatywnych poglądach seksualnych może przeżywać głęboki, nieuświadomiony sen o uprawianiu seksu z piękną kobietą, tyle że sensor ten zamiast pochwy podsunie mu obrazek tunelu czy otworów wiertniczych, piersi zastąpi zaś ilustracją gór i kopców. Również stateczna kobieta zamiast o penisie, będzie śniła natomiast o jego symbolach: rakiecie, papierosie, wysokich kominach czy wieżach kościelnych.

W ostatnim czasie obserwuje się jednak powolny zanik tej symboliki. Społeczeństwo jest coraz mniej zamknięte na sprawy związane z ich seksualności niż wieki temu, a to sprawia, że sny stają się coraz bardziej dosadnie i wyraźniejsze.

Dlaczego więc mamy sny erotyczne?

Ludzie śnią sny erotyczni, ponieważ ich umysł pracuje na najwyższych obrotach również wtedy, gdy ich ciało odpoczywa. A ponieważ od zarania dziejów seks jest najpotężniejszym popędem człowieka, nie powinno nikogo dziwić, że tak wiele snów zawiera treści dozwolone od lat osiemnastu.

Najczęściej spotykane sny erotyczne i ich znaczenie

Sny erotyczne mogą być czasami wyrazem frustracji seksualnej. Jeżeli osoba nie uprawiała seksu przez dłuższy okres czasu, jej podświadomość stara się zaspokoić ten popęd właśnie w snach.

Jeżeli jednostka jest w stałymi i szczęśliwym związku, to celem snów erotycznych może być zapewnienie sobie możliwie najzdrowszej drogi do zaspokojenia głębokich marzeń bez ranienia drugiej osoby.

Sny o uprawianiu seksu z wyjątkowo atrakcyjną osobą mogą być sposobem, w jaki podświadomość stara się wzmocnić nasze poczucie wartości i tym samym wpłynąć pozytywnie na ogólne samopoczucie. Jest to zwłaszcza prawdziwe w przypadku marzeń sennych o seksie ze sławną osobą.

Sny erotyczne mogą być także próbą zaspokojenia seksualnych potrzeb jednostki, zwłaszcza, jeżeli w jej życie intymne wkroczyła nuda i rutyna.

Jeżeli ktoś śni o zdradzaniu partnera, to istnieje minimalna szansa, że podświadomość tej osoby wyłapała subtelne znaki niewierności. W większości wypadków sny takie oznaczają jednak uczucie negacji ze strony partnera.

Sny o uprawianiu seksu z ex nie oznaczają chęci powrotu do tej osoby czy też braku satysfakcji w obecnym związku. Z reguły podświadomość stara się spojrzeć na sprawy z dalszej perspektywy, przeanalizować je tak, by służyły rozwojowi nowego związku.

Sny o seksie ze znajomą osobą mogą oznaczać, że podświadomość wyłapała pewne subtelne znaki świadczące o tym, że ta osoba jest nami zainteresowana. Może jest zbyt nieśmiała, by wyrazić to dosadniej lub istniej jakieś uzasadniony powód, by zignorowała te uczucie (np. małżeństwo).

Seksoholizm rozpoczyna się w momencie pojawiania się natarczywych myśli i fantazji seksualnych, prowadzących do utraty kontroli nad zachowaniem seksualnym jednostki. Osoby uzależnione nie są w stanie kontrolować swoich impulsów seksualnych, nawet jeżeli zdają sobie sprawę z ich konsekwencji (np. utrata pracy, rozpad związku małżeńskiego). Ich brak samokontroli często prowadzi do poczucia winy, wstydu czy depresji. Ale i to nie jest w stanie ich zatrzymać.

Osoby, które są uzależnione, często odczuwają potrzebę zachowań seksualnych, które stają się coraz to bardziej ryzykowne. Można tu wymienić choćby: seks bez zabezpieczenia, z wieloma partnerami, seks z prostytutkami i romanse pozamałżeńskie z przypadkowo poznanymi osobami.

Inne oznaki uzależnienia seksualnego obejmują regularne występowanie jednej lub kilku z czynności poniżej:

– wyjątkowo częsta masturbacja (stymulacja własnego ciała służąca osiągnięciu satysfakcji seksualnej) czy nadużywanie pornografii,
– obsesyjne spotkania z góry założonym w planach stosunkiem seksualnym (np. przez ogłoszenia w gazecie, chaty internetowe),
– seks z anonimowym partnerem (np. seks na jedną noc).

Komplikację wynikające z uzależnienia od seksu

Seksoholizm wpływa na każdy aspekt życia jednostki. W wielu przypadkach czynności seksualne stają się nadrzędne – ważniejsze niż cokolwiek innego w życiu osoby uzależnionej, w tym od troski o własne zdrowie i bezpieczeństwo, związek (małżeństwo, rodzina, przyjaciele), życie towarzyskie, karierę czy wydajność w pracy.

Uzależnienie od seksu zwiększa ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych, przede wszystkim możliwość zarażenia się chorobami wenerycznymi (np. chlamydią, HIV, kiłą, rzeżączką, syfilisem, świerzbem) oraz grozi przypadkową ciążą. Uzależnieni od seksu są narażeni na depresję, niepokój lub inne choroby wynikające z lub prowadzące do zaburzenia psychicznego. Częściej się rozwodzą, tracą pracę czy wpadają w zadłużenie ze względu na duże nakłady finansowe za usługi seksualne (materiały pornograficzne, seks telefony, prostytutki). W najcięższych przypadkach seksoholizm może zmusić uzależnioną osobę do popełnienia czynów przestępczych. Takie zachowania, karane sankcjami prawnymi, obejmują:

– ekshibicjonizm (okazywanie miejsc intymnych osobom nieznanym, w miejscach publicznych itp.) i publiczną masturbację
– molestowanie kogoś obscenicznymi telefonami
– wysyłanie maili i smsów z treścią obsceniczną
– popełnianie przestępstwa o podłożu seksualnym (molestowanie dzieci, gwałt)
– prostytucję
– molestowanie seksualne w miejscu pracy
– obsesyjne nachodzenie lub obserwacja osoby
– voyeurism (podglądanie ludzi bez ich wiedzy w celu wywołania podniecenia seksualnego)

Termin „sadyzm” (którego nazwa pochodzi od francuskiego pisarza de Sade’a) to tendencja niektórych ludzi do zadawania partnerowi seksualnemu bólu, jego upokarzania lub dominacji. Z kolei określenie „masochizm” (którego nazwa pochodzi od pisarza austriackiego von Sacher-Masoch) oznacza odwrotność tych pragnień. W tym przypadku osoba o skłonnościach masochistycznych podnieca się możliwością odczuwania bólu, bycia zdominowaną lub upokorzoną przez partnera seksualnego. Jest także wspólne słowo „sadomasochizm”, które odnosi się do obu tych postaw seksualnych równocześnie.

Sadomasochizm może mieć nawet uwarunkowanie biologiczne – istnieją przecież gatunki zwierząt o wyjątkowo brutalnych praktykach seksualnych, a wśród części z nich stosunek kończy się śmiercią partnera. Mimo to wśród ludzi silne tendencje masochistyczne lub sadystyczne nie są uważane za zwyczajne i mogą wywoływać uczucie niepokoju w osobie, która je posiada. Nie trzeba chyba dodawać, że sadyzm może być szkodliwy społecznie, gdyż w wielu przypadkach prowadzi do przemocy seksualnej, a nawet i morderstwa. Ale są to już zdarzenia ekstremalne.

Większość specjalistów rozróżnia jednak przymusowy i zgodny sadomasochistyczny akt seksualny. Nie jest niczym niezwykłym zarówno dla par homoseksualnych, jak i heteroseksualnych tworzenie związków, w których jeden z partnerów zadaje ból lub upokarza drugiego przy pełnej jego zgodzie. W rzeczywistości to zwykle masochista prowokuje i kontroluje sadyzm drugiej połowy. Takie relacje nadal opierają się na wzajemnej miłości i bliskości i żadna interwencja zewnętrzna – policyjna lub psychiatryczna – nie jest potrzebna.

Istnieją również kluby wirtualne i rzeczywiste, które zrzeszają osoby o skłonnościach sadomasochistycznych. Członkowie tych stowarzyszeń spotykają się regularnie i za wspólną zgodą planują zbliżenie seksualne. Takie grupy opracowują konkretne style uprawiania miłości, które następnie przekazują nowym członkom klubu.

Jeżeli mówimy o zgodnym stosunku sadomasochistycznym, to nie jest on szkodliwy dla żadnej z zaangażowanych stron. Co więcej, w którymś momencie większość z par doświadczyła go w łóżku, przynajmniej w łagodnej formie. Kiedy ludzie odczuwają podniecenie, ich tolerancja na ból wzrasta. Stąd bicie, gryzienie, drapanie paznokciami potrafią pojawić się w nawet najbardziej konserwatywnych sypialniach.

Mimo że seks sadomasochistyczny w swojej ekstremalnej formie może doprowadzić do zagrożenia fizycznego i psychicznego, większość zaangażowanych ludzi uprawia go z uwzględnieniem wszystkich możliwych niebezpieczeństw i zagrożeń w obrębie starannie zdefiniowanych granic.

Jeżeli natomiast pytasz się o bezpieczeństwo i ochronę przed możliwymi chorobami wenerycznymi, to procedura w tym przypadku jest taka sama jak przy każdym zbliżeniu. Jedyne więc, co tak naprawdę się zmieni, to fakt, że już nigdy nie zajdziesz w ciążę.

Definicją histerektomii mówi, iż jest to procedura chirurgicznego usunięcia części lub całości macicy. Najczęstsze powody wykonywania tej operacji to nowotwory złośliwe (np. rak szyjki macicy), nowotwory łagodne (np. mięśniaki), a także krwawienia z macicy. Jest to procedura nieodwracalna. Pomimo faktu, że nie będziesz już miała miesiączek, to seks z partnerem nadal pozostanie wielką przyjemnością i Twoją drogą do orgazmu.

Nie znaczy to jednak, że nic się nie zmieni.

W czasie szczytowania możesz zauważyć, że nie doświadczasz już skurczów macicy. Nie powinno być to zaskakujące, ponieważ twoja macica została usunięta. Ale pamiętaj, że zawsze masz łechtaczkę, wargi sromowe i punkt G. Najważniejsze, że masz orgazm. Czasami niektóre kobiety odczuwają większą suchość pochwy. Nie jest to jednak problem, z którym terapia hormonalna albo kupione w aptece nawilżacze by sobie nie poradziły.

Jeżeli miałaś histerektomię, która wymagała również skrócenie pochwy, w pierwszych miesiącach po operacji możesz odczuwać pewien dyskomfort w trakcie uprawiania seksu. Jednym ze sposobów zmniejszenia tego uczucia jest wybranie pozycji, w której to Ty jesteś na górze, a tym samym – sama kontrolujesz głębokość penetracji.

Czasami zabieg usunięcia macicy wymaga również usunięcia jajników. Ponieważ wytwarzają one niezbędne dla Twojego ciała hormony, będziesz musiała zażywać je doustnie. Jeżeli kuracja hormonalna prowadzona jest w sposób prawidłowy, nie powinnaś odczuć jakiegokolwiek skutków, choćby w postaci spadku popędu seksualnego. Jeżeli natomiast straciłaś dobrze znaną Ci przed histerektomią ochotę na seks, musisz niezwłocznie poinformować o tym swojego lekarza, by zmienił ci tabletki hormonalne na bardziej odpowiadające Twojemu organizmowi. W wielu przypadkach niskie libido spowodowane jest niedoczynnością tarczycy i dominacją estrogenu. Oznacza to, że należy zwiększyć poziom progesteronu za pomocą hormonalnych suplementów.

Musisz również pamiętać, że gojenie się ran pooperacyjnych wymaga 6 tygodni. Powinnaś poczekać około 3 tygodni, nim zdecydujesz się na powrót do aktywności seksualnej. Pierwsze kontakty mogą być dla Ciebie trudne z uwagi na strach, ale jeżeli masz kochającego i cierpliwego partnera, to na pewno jeszcze nie raz będziesz podróżowała po krainie rozkoszy, czerpiąc przyjemność z fizycznej bliskości mężczyzny.

Istnieje powszechnie stosowana metoda stosowana w celu zlokalizowania tego mistycznego obszaru. Jeżeli więc jesteś na jego tropie, przeczytaj uważnie instrukcję poniżej, a otrzymasz gwarancję, że Twoja partnerka dopiero z Tobą odkryje prawdziwe znaczenie słowa „orgazm”.

1) Umyj dokładnie ręce i zadbaj o to, by twoje paznokcie były czyste i równo przycięte. Ponieważ twoje palce będą najbardziej zaangażowane w szukanie u partnerki punktu G, musisz dołożyć wszelkich starań, by były nieskazitelnie czyste i nie spowodowały ryzyka rozprzestrzenienia się infekcji lub bakterii. Długie paznokcie mogą zarysować lub zranić wewnętrzną tkankę pochwy (podobnie jak niespiłowane, ostre zakończenia), dlatego też przygotuj się odpowiednio na ten moment i zawczasu zrób z nimi porządek.
2) Przeznacz czas na pobudzenie partnerki. Możesz delikatnie masować jej ciało, całować czy pieścić oralnie. Ważne jest, by była zrelaksowana i jednocześnie pobudzona. W tym stanie odnalezienie punktu G je st znacznie łatwiejsze.
3) Dopilnuj, byście oboje ułożyli się wygodnie. Na tym etapie rozpoczniesz penetrację palcem jej pochwy i stymulację łechtaczki. Możesz to robić siedząc obok niej lub klęcząc miedzy jej kolanami. Pamiętaj, że znalezienie punktu G może zająć Ci nawet 20 minut, dlatego nie wstydź się i przyjmij z partnerką najwygodniejszą pozycję z możliwych.
4) Włóż palec do pochwy i próbuj wszystkich kombinacji (płytko, głęboko itd.). Nie spiesz się i wykonuj powolne ruchy. Używaj śliny lub nawilżaczy, by zachować wilgotność.
5) Musisz przypilnować, by partnerka informowała Cię, co jej się podoba lub czego chce – wolniej, delikatniej, mocniej. Jest to ćwiczenia dla W obojga – bez jej pomocy nie zajdziesz daleko.
6) Nadszedł czas na punkt G. Włóż palec na głębokość ok. 2-3 centymetrów i szukaj niewielkiego wybrzuszenia o średnicy ok. 1,5-2,5 centymetra (w zależności od kobiety). Można go rozpoznać poprzez dosyć chropowatą powierzchnię w porównaniu z zresztą dróg rodnych. Pamiętaj też, że znajduje się na przedniej ściance pochwy.
7) Jeżeli już go wyczujesz, zacznij eksperymentować z różnym naciskiem: mocno, lekko, delikatnie. Z reguły najlepszym sposobem jest dotyk ze stałym naciskiem, coś w rodzaju: do przodu-do tyłu (pamiętaj, że jesteś w stałym kontakcie ze swoją partnerką, która Cię cały czas naprowadza).
8) Dodaj do tego stymulację łechtaczki. Ciekawym wrażeniem dla niej będzie, gdy wykorzystasz palec środkowy do pieszczenia punktu G, zaś kciuk do stymulacji łechtaczki.
9) Jeżeli twoja partnerka nie będzie miała orgazmu, nie przejmuj się. Jest to ćwiczenie w odnajdywaniu punktu G. Im dłużej będziecie trenować, tym większą satysfakcję będzie ona odczuwać. Najgorzej jest za pierwszym razem, ale punkt G ma to do siebie, że raz pobudzony, daje orgazm za każdym razem coraz szybciej.
10) Ostatnia rada: spróbuj wykonywać te ćwiczenie na różne sposoby: przed, po orgazmie, stosuj różne stopnie nacisku, uderzeń, kątów, przyjmuj z partnerką różnorodne pozycje. Ale przede wszystkim – rozmawiaj z nią.

Kobiety cierpiące na nimfomanię określane są często jako hiperseksualne. Jednak nimfomania to nie tylko potrzeba zaspokojenia libido. Czasami jest to chorobliwe poszukiwanie potwierdzenia, miłości i akceptacji. Niezależnie jednak od motywu stojącego za tym zaburzeniem, nimfomania jest uzależnieniem odbieranym jako bardzo poważne i niebezpieczne.

Uzależnienie od seksu może mieć podłoże medyczne, jak np. wskutek wyższej niż normalnie aktywności chemicznej neuroprzekaźników w mózgu (serotoniny, noradrenaliny lub dopaminy) lub powstać w wyniku anomalii w tej części mózgu, która odpowiada za nasze potrzeby seksualne. Androgeny, czyli hormony seksualne, również mogą wywoływać impulsywne zachowania seksualne.

Tego rodzaju przyczyny mogą mieć również wpływ na inne obszary naszego życia, nie tylko występować w postaci nadnaturalnego popędu seksualnego.

Najczęstsze objawy, jakie występują u kobiet cierpiących na nimfomanię, to:

– uporczywe myśli o kopulacji seksualnej
– seks z wieloma partnerami seksualnymi, często anonimowymi
– nadmierna masturbacja lub korzystanie z takich usług jak czaty erotyczne, pornografia bądź wirtualne usługi seksualne
– ekshibicjonizm, masochizm, sadyzm lub inne praktyki seksualne
– dystans emocjonalny w relacjach seksualnych
– zmiany osobowości
– niepokój
– depresja
– nadużywanie alkoholu i/lub substancji psychoaktywnych
– wielokrotne nieudane związki

Wszystkie te objawy mogą różnić się w swojej częstotliwości i intensywności, w zależności od przyczyn wystąpienia choroby i długości uzależnienia. W większości przypadków objawy nasilają się wraz z upływem czasu. Czasami osoby cierpiące na nimfomanie dochodzą do tego, że zrobiłby wszystko dla seksualnej ulgi. Żądza jest tak silna, że przytłacza i dominuje każdy inny aspekt życia osoby chorej. Nie interesuje ich krzywda wyrządzana innymi (związek, rodzina) a nawet utrata czegoś istotnego (pracy, domu, samochodu). Jak w przypadku wszystkich uzależnionych, chęć zaspokojenia potrzeby jest najważniejsza.

Jeżeli podejrzewasz u siebie oznaki nimfomanii, to powinnaś, a nawet – musisz poszukać pomocy medycznej. W dzisiejszych czasach istnieje wiele możliwości leczenia. Nie pozwól, by strach, wstyd lub zażenowanie odebrały Ci szansę na lepsze życie.

Leczenie zazwyczaj polega na psychoterapii, farmakoterapii oraz grupach samopomocy i skupia się na nauce zarządzania potrzebami i redukcji przesadzonych zachowań przy jednoczesnym utrzymaniu zdrowego życia seksualnego.

Na niedopasowanie seksualne partnerów olbrzymi wpływ ma tło rodzinne, wiara, dzieciństwo i doświadczenia. Jeżeli jednostka, a zwłaszcza kobieta, została nauczona, by traktować seks jako coś brudnego i perwersyjnego, to z pewnością wniesie te założenia do nowo powstałego związku, to zaś z czasem wpłynie na życie intymne pary i w końcu – na sam związek.

Innym powodem niedopasowania jest rozbieżność potrzeb seksualnych każdego z partnerów i odmienna pozycja seksu w ich hierarchii ważności. Jedno z nich może mieć niski popęd seksualny i nie wykazywać zainteresowania regularnym uprawianiem miłości, drugi z kolei oczekuje seksu każdego dnia i uważa go za najważniejszy element udanego związku. Niedopasowanie seksualne pojawia się zwłaszcza wtedy, kiedy osoba z małym popędem seksualnym ma za partnera osobę wykazującą duży potencjał seksualny, która czuje się zraniona i odrzucona z powodu konsekwentnego odmawiania zbliżenia.

Niedopasowanie seksualne może być w końcu wyrazem innych „smaków” i otwartości/ braku otwartości na eksperymenty. Jeżeli coś, co podnieca jednego partnera, jest całkowicie odrażające dla drugiego – wówczas trudno jest znaleźć jakąkolwiek płaszczyznę porozumienia w sypialni.

Więc jak radzić sobie z niedopasowaniem seksualnym?

Wiele kochających się związków kończy się z powodu niedopasowania seksualnego, choć mogłyby trwać nadal, gdyby partnerzy zadali sobie trochę trudu i spróbowali wypracować jakiś kompromis. Nie jest to łatwe zadanie, ale jeżeli para naprawdę się kocha i osiąga porozumienia na innych poziomach bycia razem, to powinna przynajmniej zawalczyć o wspólną przyszłość, w tym i sypialnianą.

Jak więc zacząć? Jakie kroki podjąć, by uratować związek?

Przede wszystkim komunikujcie się:

Kluczem do rozwiązania każdego problemu w związku jest przyznanie się, że problem istnieje i jego wspólne przedyskutowanie. Kiedy problem zostaje przywołany z ciemności, istnieje realna nadzieja, że zostanie on rozwiązany. Para powinna zacząć od szczerej i poważnej rozmowy na temat swoich zastrzeżeń I obaw. W czasie rozmowy każde z Was powinno uważnie wysłuchać wszystkiego, co druga strona chce powiedzieć, nie przerywając i nie kwestionując tego.

Nie wińcie nikogo

Kiedy zaczniecie rozmawiać, starajcie się przekazać Wasz punkt widzenia bez oskarżeń, krytyki czy ranienia siebie nawzajem. Cała idea tego ćwiczenia polega na rozwiązaniu problemu, a nie szukaniu winnych (to tylko pogorszy i tak napiętą sytuacją). Skupcie się na „my” zamiast na „ja”. Pokażcie, że Wam na sobie zależy, podejmując przy tej rozmowie naprawdę szczery wysiłek.

Zachowajcie otwartość

Pamiętajcie, że musicie być otwarci i wyrozumiali, kiedy wasz partner mówi o jakiejś fantazji czy nowym pomyśle. Nawet, jeżeli nie odpowiada on Waszym gustom, potraktujcie go z szacunkiem. Zbadajcie temat z otwartym umysłem i sprawdźcie, czy możecie się zgodzić na przedstawioną propozycję bez natychmiastowego i instynktownego odrzucenia jej.

Zróbcie to dla drugiej osoby

Biorąc pod uwagę podaną sugestię i wiedząc już, co druga osoba lubi i czego potrzebuje, postarajcie się zrobić to dla niej lub dla niego. Pozwólcie, by jego/jej przyjemność stała się Waszym priorytetem i przewyższyła Waszą. Zobaczycie, jakie uczucia to w was wzbudza. Kiedy druga osoba zobaczy Wasze szczere starania, odwdzięczy Wam się tym samym i być może osiągnięcie kompromis.

Pracujcie nad intymnością

Bycie romantycznym zawsze sprowadza miłość z powrotem do związku. Napiszcie do siebie miłosny list, kupcie miłe prezenty lub zaproście na romantyczną kolację i rozmawiajcie. Spędzając ze sobą więcej czasu, nadacie Waszemu związkowi najwyższą rangę

Szukajcie pomocy

Jeżeli oboje czujecie, że mimo wspólnego wysiłku nie jesteście w stanie osiągnąć porozumienia, udajcie się do konsultanta czy seksuologa, zanim rzeczy przyjmą jeszcze gorszy obrót. Zróbcie ten ostatni wysiłek, by uratować Waszą przyszłość, zanim poddacie się i zdecydujecie się rozejść. Pamiętajcie jednak, że jeżeli szukacie pomocy, musicie być oboje szczerzy w swoich staraniach i naprawdę chcieć uratować ten związek.