Bliska rodzina, przyjaciele powinni być zawiadomieni o uroczystości wraz z wręczeniem im zaproszenia. Dalszych znajomych można zaprosić na ślub, jedynie mówiąc im o tym. Najlepiej będzie osobiście, ale jeśli trudno spotkać się, np. ze względu na dużą odległość od miejsca zamieszkania, telefoniczne zawiadomienie też nie będzie gafą.

Wypada, żeby na ślub zapraszali narzeczeni, tak będzie najbardziej taktownie. Ewentualnie można poprosić kogoś z rodziny, znajomych o pośrednictwo, jeżeli takie osoby mają kontakt z kimś, kogo państwo młodzi dawno nie widzieli.

Co napisać w zaproszeniu? Przede wszystkim kto zaprasza. Narzeczona i jej wybranek powinni wpisać swoje imiona i nazwiska, a także imię i nazwisko gościa. Jeżeli zaprasza się małżeństwo, można napisać Państwo i podać nazwisko (np. Państwo Nowakowie). Obecnie zazwyczaj kupuje się albo zamawia karty z wydrukowanym tekstem. Kulturalnie jest jednak wpisać imiona i nazwiska ręcznie. Goście muszą wiedzieć, gdzie odbędzie się uroczystość. Należy więc podać nazwę i adres urzędu lub napisać, w którym kościele narzeczeni wezmą ślub i gdzie znajduje się ten kościół. Oczywiście, godzina i data również muszą znaleźć się na zaproszeniu.

Jeżeli panna i pan młody chcą zaprosić tylko na ślub, czyli bez obecności na weselu, wpisują na zaproszeniu jedynie informację na temat zaślubin. Nie wypada zaznaczać, że ktoś nie jest zaproszony na uroczystość weselną, goście sami będą wiedzieć, że tekst dotyczy jedynie ceremonii w kościele lub w urzędzie.

Fot. Dawid Markiewicz

Czy wypada napisać, żeby goście przeznaczyli pieniądze na charytatywny cel, a nie na kwiaty? Jeżeli będzie taka możliwość, żeby wesprzeć szlachetną ideę zamiast podarowania kwiatów, wypada poinformować o tym. Trzeba jednak wyrazić swoją wolę delikatnie, tak żeby goście nie poczuli się urażeni. Nie wypada wypominać, jeśli jednak ktoś z zaproszonych zdecyduje się kupić bukiet. Co ważne, w dobrym tonie byłoby, gdyby narzeczeni umożliwili zbiórkę na jeden określony cel. Goście nie powinni sami szukać osób, którym chcieliby pomóc.

Podniosły ton czy luźniejszy? Wybór należy do narzeczonych. Obydwa są dopuszczane przez savoir–vivre, ale nie można zapominać o szacunku do zaproszonych.

Zgodnie z dawnym zwyczajem nie wypadało odmówić rodzicom dziecka, jeśli poprosili o to, aby ktoś został chrzestnym ojcem albo chrzestną matką. Większość osób pomimo wahania godziła się. Czy dziś obowiązuje ta reguła? Obecnie savoir-vivre jest bardziej elastyczny w tej kwestii. Na pewno sytuacja jest trudniejsza, gdy dziecko urodziło się bliskim osobom. Wówczas prośba może sprawić kłopot, niełatwo odmówić przyjaciołom i bliskiej rodzinie. Savoir-vivre pozwala jednak dać negatywną odpowiedź.

Dlaczego? Zgodnie z zasadami dobrego wychowania nie można sprawiać nikomu nadmiernego problemu, a każde życzenie powinno być wyrażane jako prośba. Żądanie czy wymuszanie pozytywnej decyzji, „bo tak wypada” nie jest w dobrym tonie. Jeśli ktoś nie chce albo nie może zostać rodzicem chrzestnym, wypada uszanować jego wolę. Rodzice dziecka nie powinni obrazić się. Zarówno okazywanie swojego niezadowolenia poprzez milczenie jak i przez wymówki, spory nie świadczy dobrze o wychowaniu. Pozostali członkowie rodziny także nie powinni zmuszać do zmiany decyzji.

Czy trzeba tłumaczyć się z odmowy? Nie trzeba, ale zgodnie z dobrym wychowaniem należy odmówić tak, żeby mamie i ojcu dziecka nie sprawić przykrości. Nie musi się szczegółowo wyjaśniać powodów, ale pomimo tego słowa powinny być dopasowane do relacji, łączących z rodzicami niemowlęcia. Odmowa może być stanowcza, ale równocześnie dobrze będzie uważać na ton wypowiedzi. Jeśli trzeba, można wytłumaczyć dlaczego została podjęta decyzja odmowy.

sxc.hu

Zadaniem rodziców chrzestnych jest pomaganie w wychowaniu dziecka zgodnie z zasadami wiary. Trzeba będzie uszanować, jeśli ktoś nie czuje się na siłach albo nie chce. Wypada poprosić osoby, z którymi pociecha będzie mieć kontakt. Wybieranie dalekich znajomych lub rodziny, z którą straci się kontakt, według savoir-vivre’ u, jest w złym tonie. Tak samo jak wybieranie przyszłych rodziców chrzestnych ze względu na ich dobrą sytuację finansową. Wielu ludzi zapomina, że rolą osób, trzymających niemowlę do chrztu, nie jest późniejsze obsypywanie go prezentami czy obdarowywanie nimi z każdej, uroczystej okazji.

Zacznijmy od tekstu zaproszenia. Powinien być krótki, zrozumiały. Tak jak w ślubnych zaproszeniach, tak i w weselnych musi być napisane kto kogo zaprasza. Państwo młodzi wpisują więc swoje imiona i nazwiska oraz imię i nazwisko gościa, który miałby przyjść na wesele. Na karcie podaje się również datę i miejsce, w którym odbędzie się weselna uroczystość. Jeśli zaproszenie będzie wydrukowane, w dobrym tonie byłoby wpisanie imion i nazwisk ręcznie. Savoir – vivre uważa odręczne podanie imion i nazwisk za bardziej eleganckie. Pozostałe informacje mogą być wydrukowane.

Czcionka ozdobna, czy typowa? Zazwyczaj wybiera się ozdobne, ale typowa też nie będzie w złym tonie. Ważniejsze jak ogólnie wygląda zaproszenie i to, czy jest czyste i schludne.

Zazwyczaj zaproszenia na ważne uroczystości mają oficjalny ton. Weselne przyjęcie dopuszcza jednak, aby zaproszenie było nieco mniej na dystans. Obowiązują oczywiście formy „pani”, „pan”, „państwo” w stosunku do tych gości, z którymi nie jest się po imieniu.

Grzecznie byłoby, żeby goście potwierdzili swoje przybycie lub odmówili, jeśli nie mogą przyjść na wesele. Państwu młodym wypada napisać w zaproszeniu, że proszą o potwierdzenie przybycia. Mogą sformułować swoją prośbę tradycyjnie, w języku polskim, ale wypada także zastąpić ojczystą formułę angielskim zwrotem „regrets only”, co oznacza, że należy poinformować tylko wtedy, gdyby odpowiedź była odmowna. Zanim jednak zacznie się pisać w obcym języku, dobrze będzie zastanowić się, jak goście przyjmą taki zwyczaj i czy będą wiedzieć, co znaczy użyty zwrot.

sxc.hu

Czy wypada dołączyć „listę życzeń”, czyli co narzeczeni chcieliby dostać w prezencie ślubnym? Dawniej było to praktykowane. Obecnie taka lista bywa niechętnie widziana przez zaproszonych, nawet bywa kłopotliwa dla nich. Goście powinni wiedzieć, że najważniejsza jest ich obecność, a nie podarunki, które mieliby przynieść. Dobre wychowanie wymaga zastanowić się nad kwestią finansową. Nie zawsze zaproszeni są w stanie kupić potrzebną, ale drogą rzecz. Mogliby więc czuć się skrępowani albo w ogóle nie przyjść. Sprawa wymaga więc dokładnego przemyślenia.

Krojenie tortu przez młodą parę powinno zwrócić uwagę wszystkich weselnych gości. Zazwyczaj zapowiada się, że nadeszła pora pokrojenia ciasta lub osoba prowadząca imprezę weselną rozpoczyna ceremonię. Świeżo poślubiona para stoi obok siebie. Panna młoda trzyma nóż w prawej dłoni, na której znajduje się prawa ręka jej męża. Para wspólnie kroi pierwszy kawałek. Pan młody podaje kawałek małżonce, a ona drugim kawałkiem częstuje męża. Niektóre pary kroją jeszcze kilka części i podają je najpierw rodzicom, a następnie świadkom, czasem również bliskim krewnym i przyjaciołom. Zazwyczaj resztę tortu kroi osoba poproszona przez młodą parę albo pracownik, obsługujący przyjęcie. Każdy z gości powinien dostać swoją porcję, dlatego nietaktem byłoby niedbanie o odpowiednią wielkość ciasta.

Kiedy pokroić i podać tort? Dawniej para kroiła swój ślubny tort po oczepinach, ale dziś ten zwyczaj już zanika. Zazwyczaj tort kroi się po obiedzie, czyli w porze deseru. Wtedy najwięcej osób będzie chciało zjeść swój kawałek i nie będą przejedzone innymi słodkimi potrawami. Zgodnie ze zwyczajem i z rytuałem savoir – vivre’ u nie podaje się słodyczy przed głównym daniem. Tak samo wypada rozplanować posiłki na weselu.

sxc.hu

Jak kroić piętrowy tort? Najpierw należy zdjąć ozdoby, w pierwszej kolejności figurki młodej pary na najwyższym piętrze. Ozdób nie zjada się, nawet jeśli są to różyczki poukładane na torcie. Krojenie zazwyczaj rozpoczyna się od najwyższego piętra, zarówno wtedy, gdy kolejne części są poukładane na sobie, jak i wtedy, gdy zostaną rozdzielone.

Krojąc tort, dobrze będzie stać w takiej odległości, żeby nie pobrudzić ubrania. Dotyczy to szczególnie panny młodej, będącej najbliżej stołu. W taki sam sposób oddziela się kolejne kawałki. Jeśli palce zostaną pobrudzone słodką masą, w dobrym tonie będzie je wytrzeć w serwetkę. Wkładanie ubrudzonych palców do ust nie wygląda estetycznie. Nie kładzie się brudnego noża na stół. Powinna być przygotowana podstawka, na której będzie można go położyć.

Wypada, przede wszystkim, wstać, gdy chce się wznieść toast. W ten sposób zwraca się uwagę na chęć wygłoszenia krótkiej przemowy na cześć państwa młodych i równocześnie okazuje się szacunek gospodarzom przyjęcia weselnego i ich gościom. Dawniej delikatnie obijano widelcem kieliszek. Dziś nie trzeba praktykować tego zwyczaju.

Tekst toastu powinien być krótki, najlepiej wygłosić kilka zdań. Goście muszą wiedzieć co dokładnie „miał na myśli” autor słów, więc dobrze będzie zachować jasność wypowiedzi i nie przerywać wygłaszanych słów.

Mowę weselną można zacząć od formuły „wznoszę tost” lub „chciałbym wznieść toast za państwa młodych”. Savoir – vivre pozwala też na bardziej wyszukany wstęp wypowiedzi. Pierwsze zdanie, zaznaczające, że „dzień jest szczególny dla młodych małżonków, ich rodziny i znajomych”, dlatego przemawiający „wznosi toast na cześć państwa młodych” także będzie odpowiednie.

W dalszej części składa się życzenia dla świeżo poślubionej pary. Ten, kto będzie honorował ją toastem, powinien zastanowić się, czego państwo młodzi mogliby chcieć, czego można im życzyć. Wypowiedź wygłasza się na weselu, w bardzo ważnym dla pani i pana młodego dniu. Oficjalny ton byłby taktowny, ale można pozwolić sobie na bardziej życzliwe słowa. Na pewno wypada życzyć „Miłości, pomyślności na nowej drodze życia”. Para przysięgała sobie, że zawsze będzie razem, nie jest nietaktem życzyć jej, aby „wytrwała w tym postanowieniu, dając sobie szczęście nawzajem”. Państwo młodzi na pewno mają jakieś marzenia, dlatego można wyrazić nadzieję, że ich plany ułożą się.

sxc.hu

Jeśli ślub odbył się w kościele, dobrym obyczajem będzie „życzyć poślubionym błogosławieństwa Bożego” lub, żeby „Bóg błogosławił państwu młodym na nowej drodze życiowej” albo po prostu „w życiu”.

Dawniej życzono gromadki dzieci. Teraz niewiele małżeństw decyduje się na dużą rodzinę. Powinno się więc dość ostrożnie podchodzić do takich życzeń. Czego jeszcze nie wypada mówić? Wszystkiego, co mogłoby urazić gospodarzy albo ich gości. Przypominanie dawnych wydarzeń nie zawsze jest na miejscu, zwłaszcza, gdy mogą kogoś wprawić w zakłopotanie.

Whisky przetrzymuje się w temperaturze pokojowej. Taką samą temperaturę powinien mieć podawany trunek. Alkohol ten źle smakuje podany na ciepło, więc przetrzymuje się go w chłodnym, zacienionym miejscu, najlepiej w barku. Zbyt niska temperatura też jest nieodpowiednia, dlatego odradza się przechowywanie whisky w lodówce lub zamrażalniku.

W jakich szklankach podawać whisky? Odpowiednie do serwowania będą szerokie szklanki w kształcie tulipana, czyli niewielkie przy dnie i szersze u góry. whisky rozcieńcza się wodą przed podaniem (ok. 1/3 szklanki  powinna wypełnić woda), co ma podkreślić zapach trunku. Wrzucić też można kilka kostek lodu, chociaż ta metoda ma zarówno swoich zwolenników, jak i przeciwników. whisky również miesza się z innymi napojami i pije się jako drinki. Jako trunek do drinków zaleca się zmieszane ze sobą różne rodzaje whisky (tzw. whisky mieszane).

Whisky raczej nie podaje się razem z jedzeniem. Zaleca się, aby nie jeść potraw o mocnym smaku przed podaniem tego alkoholu, ponieważ mogłyby one wpłynąć na smak trunku w ustach. Zazwyczaj whisky serwuje się jako digestif, czyli napój podawany po posiłku. W porze obiadowej należałoby nalać go do szklanek po ostatnim daniu, czyli wtedy, gdy wszyscy zjedzą deser. whisky proponuje się także jako aperitif, to znaczy jako trunek pity przed posiłkiem, dodając go do koktajlu. Alkohol jako koktajl powinien być serwowany w wąskich, wysokich szklankach albo w kieliszkach koktajlowych. Szkła do whisky nie ozdabia się, ale kieliszki i szklanki do drinków można urozmaicić, np. plasterkami cytryny albo maleńkimi, papierowymi parasolkami.

Whisky należy pić powoli, niedużymi łykami. Jest to nie tylko eleganckie, ale pozwala też na uwalnianie się aromatu tego trunku. Należy oczywiście zachować dobre maniery i nie spożywać takiej ilości, która doprowadzi do nietrzeźwości. whisky przeważnie podaje się na uroczystych przyjęciach, gdzie do eleganckiego zachowania powinno się przykładać dużą uwagę.

Co zrobić, gdy ktoś odmawia podania whisky? Najlepiej nie namawiać. Odmówienie alkoholu nie jest niekulturalne, a nakłanianie stawia w niezręcznej sytuacji. Nie powinno się zobowiązywać do wypicia „innym razem”.

Zalecenia savoir – vivre’ u należałoby zacząć od estetyki. Piwo nalewa się do szklanki lub kufla, inne naczynia niż te wykonane ze szkła odradza się. Trunek nie tylko traci swój smak, ale również jego serwowanie wygląda nieelegancko. Szklanka powinna być wysoka i niezbyt szeroka. Kufle natomiast wykonuje się z grubego szkła, zachowując szerokie rozmiary kufla. Obydwa naczynia muszą zostać umyte przed podaniem alkoholu. Wnętrza nie wyciera się.

Zachowując estetykę i reguły dobrego wychowania, piwo nalewa się tak, żeby nie pobrudzić szklanki. Inaczej nalewa się alkohol z beczki, a inaczej z butelki. Przelewając z beczki, należy trzymać szklankę lekko na ukos. Kiedy podaje się piwo z butelki, trzyma się szklankę prosto, a butelkę poziomo nad szklanką i ostrożnie przelewa się trunek. W obydwu przypadkach, dobrze byłoby uważać, żeby piana nie wydostała się poza szklane naczynie. Jeśli piana wydostanie się na ściany szklanki lub kufla, należy ją usunąć. Puszki wyglądają nieładnie, dlatego należy przelać alkohol do szklanego naczynia i wyrzucić puszkę.

Niektórzy lubią chłodne piwo, inni wolą cieplejsze. Jaka temperatura będzie najlepsza? Nie zaleca się podawania bardzo zimnego trunku, ponieważ piwo straci swój smak. Chłodny trunek powinien mieć ok. 10 stopni, a ciepły kilkanaście stopni Celsjusza. Temperaturę zachowuje się, przetrzymując piwo w chłodnych piwnicach, ewentualnie w lodówce. Przechowywane piwo chroni się przed światłem, gdyż dzięki temu dłużej można cieszyć się jego smakiem.

Smak piwa rozcieńczonego sokiem także ma swoich zwolenników i przeciwników. Savoir – vire nie widzi problemu w podawaniu piwa z sokiem, ale mieszanie z wodą jest nieeleganckie. Nie powinno się także wrzucać kostek lodu do kufla lub szklanki. Rozrzedzone piwo traci swój smak.

Czy savoir – vivre preferuje niektóre gatunki? Czy jasny lub ciemny kolor alkoholu ma znaczenie? Nie. Wybór piwa zależy od gustu osoby, które będzie je pić. Tak samo preferowanie jasnego lub ciemnego piwa. Różnica serwowania wynika z tego, czy trunek przechowuje się w butelce, czy w beczce. Jeśli podaje się piwo z butelki, kelner powinien przynieść ją razem ze szklanką i przelać alkohol przy kliencie.

Zanim potrawy zostaną podane trzeba przygotować stół do wniesienia poszczególnych dań. Najpierw naprzeciwko gości umieszcza się talerze. Pierwszy z nich, duży, płaski będzie służyć jedynie jako podstawka pod kolejne, co znaczy, że na niego nie podaje się posiłków. Na płaskim talerzu należy umieścić głęboki, do którego zostanie nalana zupa jako pierwsze danie. Łyżkę kładzie się po prawej ręce gościa. Osoba, wnosząca pierwsze danie powinna stanąć przy prawym ramieniu najstarszej kobiety, gdyż zgodnie z dobrym wychowaniem ona pierwsza powinna dostać swoją porcję. Następnie przechodzi się do kolejnych pań, każdej z nich podając zupę po prawej stronie. Następnie mężczyźni otrzymują swoje porcje obiadu. Tu obowiązuje taki sam „rytuał”. Podawanie potraw zaczyna się od najstarszego mężczyzny. Potrawę serwuje się stojąc po prawej stronie.

sxc.hu

Kiedy goście zjedzą pierwsze danie, należy zbierać brudne talerze i sztućce, stojąc przy prawym ramieniu, a podawać czystą zastawę od lewej strony. Jak powinny był ułożone sztućce? Nóż znajdzie się w prawej ręce, a widelec w lewej. Czasem kolejnym daniem jest ryba. Wówczas można wnieść filety lub całą rybę. W obydwu przypadkach wypada położyć na stole specjalne sztućce do ryb. Tak jak poprzednio potrawę podaje się, stojąc po prawej stronie osoby. Gdy ryby zostaną zjedzone z taki sam sposób zbiera się pobrudzone naczynia i przynosi czyste. Niekiedy rezygnuje się z dań rybnych i od razu po pierwszym daniu następuje drugie. Widelec obiadowy również leży przy lewej dłoni, a nóż przy prawej. Znów danie podaje się po prawej stronie osoby, siedzącej przy stole.

Jak podawać napoje? Czasem przed pierwszym daniem wnosi się kieliszki, w których znajdują się trunki, dobrze wpływające na apetyt. Takie kieliszki powinny być wniesione na tacy. W taki sam sposób wnosi się napoje serwowane z deserem, nawet jeśli do tego dania nie zaproponuje się alkoholowych trunków. Wino pije się tylko w kieliszkach przeznaczonych do tego trunku. Naczynie takich kieliszków jest wysokie i podłużne, opiera się na cienkiej nóżce. Kieliszki do białego wina są nieco drobniejsze. Należy ustawić je na stole, a wino wnieść w butelce.

Likier podaje się i przechowuje w szklanych naczyniach. Do przechowywania najlepsza jest wysoka karafka, może być ozdobiona wzorami. Likiery pije się z kieliszków. Jak wyglądają takie kieliszki? Niektóre opierają się na nóżce. Zazwyczaj mają wydłużone naczynie, wąskie u dołu, rozszerzające się ku górze. Szkło przeważnie jest dość grube. Likiery podawane jako drinki pije się z kieliszków koktajlowych z krótkim, szerokim naczyniem opartym na nóżce, często ozdobionym elementami uzależnionymi od rodzaju drinków.

Czy likier to alkohol raczej dla pań? Dawniej rzeczywiście częściej piły go kobiety niż mężczyźni. Teraz przeważnie nie używa się takiego podziału i likieru nie kojarzy się jako alkoholu podawanego wyłącznie paniom. Likiery serwuje się w wielu odmianach, również jako składniki drinków, więc dawny podział nie zawsze jest przestrzegany, a savoir – vivre nie widzi w tym nic złego.

Podawany likier powinien mieć temperaturę pokojową, chyba że serwuje się go jako chłodny koktajl. Schładzanie czystego likieru, dosypywanie kostek lodu nie byłoby dobrym pomysłem. Alkohol serwuje się, stojąc przy prawym ramieniu osoby. W eleganckich miejscach wypada przynieść likier na tacy, podawanie kieliszka z dłoni kelnera do rąk gości byłoby dużym nietaktem. W jakiej kolejności serwować likier? Najpierw swoje kieliszki powinny dostać panie, przeważnie zaczyna się od najstarszej z nich. Następnie likier mogą dostać panowie, tu także wypada zachowywać zasadę starszeństwa. Pierwszeństwo może też przysługiwać honorowym gościom.

sxc.hu

Kiedy podawać likier? Przeważnie serwuje się go po posiłku, w przypadki obiadu po zjedzeniu deseru, czyli jako tzw. digestif. Jeśli likier wymiesza się z innymi napojami i poda jako koktajl, wtedy powinien być serwowany przed posiłkiem jako aperitif. Nie podaje się likieru jako napojów serwowanego do potraw ze względu na jego słodki smak i aromat.

Jeśli goście życzą sobie, można dolać im likieru do kieliszków, ale należy pamiętać o zasadach dobrego wychowania. Nie dolewa się alkoholu, jeśli ktoś nie chce. Gościom wypad poprosić o kolejną porcję dopiero wtedy, gdy ich kieliszki będą puste.

Kawior podaje się na pieczywie lub małych talerzykach. Wcześniej powinien zostać schłodzony. Jakie pieczywo wybrać do kawioru? Można nałożyć ikrę na krakersy lub oderwać kawałek chleba. Niektórzy lubią kawior podawany na blinach. Ikra na tostach także swoich zwolenników. Kiedy zostanie podana na talerzach, łyżeczką nabiera się niedużą porcję, przenosi się ją na talerzyk i zjada widelcem. Dobrze zachować rozsądek i umiar. Kawior jest bardzo słony, jego smak nie każdemu przypadnie do gustu. Zjedzenie go powinno wyglądać elegancko, dlatego powinno się nabierać małe porcje i jeść je powoli. Jeśli komuś nie spodoba się smak, pozbywa się go w miejscu niewidocznym dla innych osób.

Chcąc złagodzić wrażenie słonego smaku, można pokropić ikrę sokiem z cytryny. Jeśli kawior będzie podawany na krakersach lub chlebie, nie powinno się pokrywać całej powierzchni pieczywa, zarówno ze względu na smak, jak i na estetykę. Niektórzy smarują pieczywo masłem, co nie jest nieeleganckie.

Jaki napój podaje się do kawioru? Zazwyczaj wybiera się wódkę albo koniak. Do ryb podaje się białe wino, dlatego taki wybór też będzie odpowiedni. Ważniejsze jednak, żeby smak napoju nie wzmacniał wyraźnego smaku ikry, ewentualnie może go łagodzić. Istotne też, że zarówno kawior, jak i alkohol spożywa się w rozsądnych ilościach. Czasem ikrę podaje się z innymi potrawami. Dobrze byłoby dobrać je tak, aby słony smak kawioru wraz ze smakiem innego dania nie wywołał nieprzyjemnego wrażenia.

Kawior kojarzony jest z elegancją i w taki sposób powinien być spożywany. Nie podaje się go na plastikowych talerzach, nie popija się napojem z kubków. Napoje powinny zostać przelane do szklanych naczyń. Talerzyki powinny być skromne i eleganckie, najlepiej białe, ponieważ czarny kawior na takich najlepiej będzie się prezentował. Zawsze muszą być czyste. Pieczywo także można położyć na osobnym talerzu, ale podawane w niedużych, wiklinowych koszykach też ładnie wygląda. Kawior zazwyczaj podaje się na uroczystych przyjęciach. Savoir – vivre zaleca, aby trzymać się tej zasady. Podawanie czarnej ikry w niezbyt eleganckich warunkach to, zdaniem savoir – vivre’ u, niedobry pomysł.