1.Po pierwsze, jeśli jesteś blada, a marzy Ci się śniada cera, zapomnij o ciemnym pudrze. I odwrotnie, jeżeli masz jasną karnację, unikaj jasnych podkładów i stosuj puder o barwie odpowiednio dobranej do swojej cery. Zasada jest taka: podkreślać swój naturalny kolor skóry. Możesz również użyć korektora, aby zakryć przebarwienia, wypryski czy pęknięte naczynka na twarzy.
2.Jeżeli chcesz, zastosuj samoopalacz na policzki, brodę, skronie i nos, aby uzyskać efekt „słonecznego pocałunku”. Możesz opcjonalnie nałożyć lekki róż na policzki, ale pamiętaj: ma on wywołać wrażenie, że rumienisz się naturalnie. Ciemniejszy róż nałóż na zagłębienia skóry, a jaśniejszy na szczycie policzków i wzdłuż kości policzkowych.
3.Podkreśl linię oczu za pomocą miękkiej kredki do oczu lub cienia do powiek. Unikaj czarnego koloru, odpowiedniego na wieczór. Postaraj się tak dobrać kolor, żeby pasował do barwy Twoich włosów.
4.Jeżeli to konieczne, obrysuj kontur brwi. Również w tym przypadku kredka powinna być dobrana do koloru włosów.
5.Nałóż jaśniejszy odcień pudru na czoło i w okolicach kanalika łzowego, aby rozświetlić skórę.
6.Powieki omieć cieniem o ciepłym, naturalnym kolorze, tak aby podkreślić barwę swoich oczu. Nałóż cień aż do górnego zagięcia.
7.Podkreśl rzęsy czarnym lub brązowym tuszem. Możesz podkręcić rzęsy, ale nie przesadzaj z wydłużaniem i pogrubieniem. Powinny komponować się zresztą makijażu.
8.Nałóż szminkę, której barwa jest o jeden lub dwa tony ciemniejsza od naturalnego koloru Twoich ust. Nie jest istotne to, aby Twoje usta były ciemne, ale odpowiednio nabłyszczone. Najlepiej kupić szminkę z dodatkowym nawilżeniem. Możesz również nałożyć błyszczyk i utrwalacz na pomalowane usta.

Propozycja makijażu naszego specjalisty – tutorial patrona działów Pielęgnacja i Makijaż – Ladymakeup:

Fot.1: Efekt końcowy. Jak go uzyskać? Zastosuj się do porady filmowej.

Tutorial – jak wykonać delikatny makijaż dzienny:

Osoby, które chcą mieć śniadą skórę, powinny jeść dużo produktów, które zawierają beta-karoten. Zawarty w nich pigment gromadzi się w naskórku i nadaje skórze zdrowy, pomarańczowo-brązowawy wygląd. Składnik ten jest również obecny w produktach przyśpieszających opalanie.

Beta-karoten znakomicie działa jako przeciwutleniacz – związek, który neutralizuje cząsteczki tlenu, zwane wolnymi rodnikami, w organizmie. Pozwala on skutecznie walczyć z wolnymi rodnikami, lecz działanie samych karotenoidów nie jest jeszcze do końca sprawdzone. Udowodniono naukowo, że może być zażywany profilaktycznie. Spożywanie posiłków bogatych w karotenoidy zmniejsza ryzyko zachorowania na rakach i choroby serca.
Działanie samej witaminy A korzystnie wpływa na skórę, zmniejszając jej suchość i chropowatość oraz działa kojącą na swędzące i przekrwione oczy. Witamina A pomaga zmniejszyć ślepotę nocną i przyśpiesza wzrost kości. Wzmacnia szkliwo zębów i odporność na infekcje. Pomaga również w trawieniu i zwiększa apetyt. Powinny zażywać ją osoby, które mają kamienie nerkowe lub biegunkę.

Teraz, kiedy już wiesz, czego szukasz, możesz przejść do działania. Możesz zastosować mydło albo żel pod prysznic. Niektóre piersi są w stanie lepiej wyczuć swoje piersi podczas prysznicu, gdy są rozluźnione i nawilżone. Pamiętaj o tym, zaczynając poranną toaletę. Badanie piersi wykonaj trzema środkowymi palcami. Trzymaj je płasko złączone ze sobą. Badanie wykonuj ręką odwrotną do piersi, którą sprawdzasz. Jeżeli będziesz uciskać ciało zbyt lekko, nie znajdziesz żadnych zmian. Stosowanie zbyt dużej siły wywoła tylko uczucie ucisku. Spróbuj znaleźć złoty środek i nauczyć się stosować odpowiednią siłę.

Sprawdź obie piersi. Powinny one zachowywać się podobnie. Jeżeli w jednej piersi znajdziesz coś niepokojącego, sprawdź to samo miejsce na drugiej piersi i porównaj reakcje. Upewnij się, że zbadałaś cały obszar piersi, aż do ramion i obojczyków.

Są trzy sposoby badania piersi. Wybierz ten, który będzie dla Ciebie najodpowiedniejszy. Pierwszy – Wzór Zegara, polega na wykonywaniu okrężnych ruchów od zewnętrznej strony piersi w kierunku sutka. Zacznij od godziny dwunastej, a następnie przemieszczaj się w stronę następnych godzin. Drugi – Wzór Koła – opiera się na poruszaniu palców po coraz mniejszych okręgach, od brzegu piersi w kierunku sutka. Wykonuj przy tym okrężne ruchy, rysując małe kółka, przypominające ogniwa łańcucha. Stosując trzeci sposób – Wzór Sieci – przemieszczaj palce z góry na dół, tworząc po drodze małe zakola.

Badanie piersi można wykonywać w kilku pozycjach. Najwygodniej jest położyć się na plecach i podłożyć pod głowę rękę od strony badanej piersi. To samo badanie można wykonać w pozycji siedzącej, trzymając dłoń z tylu głowy. Warto również sprawdzić pierś, leżąc na boku i trzymając na czole jedną rękę. Pamiętaj, że pierś zawsze badasz ręką, która znajduje sie po przeciwnej stronie, niż badana pierś.

Włosy blond
Najbardziej popularna wśród blondynek jest płukanka z rumianku. Umyte włosy należy wypłukać zaparzoną wcześniej herbatką z kilku torebek lub suszonych kwiatów rumianku.
Kolor pogłębia również woda z sokiem z cytryny. Sok z dwóch cytryn należy wycisnąć do litra wody i wylać na umyte włosy. Mikstury nie należy spłukiwać od razu, lepiej pozwolić, aby włosy zdążyły nasiąknąć.

Brązowe włosy
Dla brunetek niezawodna jest płukanka z kory dębu. Składniki można znaleźć w lesie liściastym. Korę należy gotować przez ok. 15 min. w wodzie, przestudzić, a następnie zastosować po umyciu włosów.
Niezawodna w przypadku ciemnych włosów jest płukanka z łupin orzecha. Należy przez pół godziny gotować je w niewielkiej ilości wody, przecedzić i rozprowadzić produkt na włosach. Płukanki tej nie spłukuje się.

Rude włosy
Jeżeli farbowałyście kiedyś jajka na Wielkanoc, wiecie, że gotowane łupiny cebuli pozwalają uzyskać piękną, złocistą barwę. Gdy woda nabierze odpowiedniego koloru, należy zdjąć ją z ognia, wystudzić i wypłukać w niej umyte włosy.
Osoby, którym nie odpowiada zapach cebuli, mogą w identyczny sposób zastosować płukankę z nagietka bądź herbatkę nagietkową.

Nie każdy wie, że poprzez gimnastykę można usprawnić mięsień gałki ocznej. Dzięki regularnym ćwiczeniom jesteśmy w stanie usprawnić swój wzrok i zwiększyć pole widzenia. Okuliści zalecają regularną pracę nad oczami. Dzięki odpowiednim ruchom gałek ocznych można zmniejszyć wadę wzroku oraz zahamować proces jej powiększania się. Już kilka minut dziennie poświęconych na trenowanie patrzenia w krótkim czasie może przynieść widoczne efekty.
1.Patrz w jeden, obrany przez siebie punkt. Wolno przenieś wzrok do góry, starając się dostrzec to, co jest jak najwyżej. Nie ruszaj przy tym głową. Wróć do poprzedniej pozycji, po czym kontynuuj ćwiczenie, patrząc w dół. Czynność powtórz min. 5 razy.
2.Patrz przed siebie. Nie ruszając głową powoli przenieś swój wzrok w prawą stronę. Wróć do punktu wyjścia, po czym wykonaj to samo ćwiczenia, patrząc w przeciwną stronę. Czynność powtórz min. 5 razy.
3.Parz na wprost siebie. Powoli przenoś wzrok do góry i na prawo, starając się patrzeć jak najdalej. Wróć do pozycji wyjściowej, po czym wykonaj to samo ćwiczenie, patrząc do góry i na lewo, w prawy dolny róg i w prawy dolny róg.
Już po pierwszym dniu ćwiczeń odczujesz ból w oczach. Jest on spowodowany wyłącznie tym, że Twoje mięśnie prawdopodobnie nie są jeszcze wyćwiczone. Jeżeli będziesz systematycznie trenować patrzenie, po jakimś czasie ból ustąpi. Możesz odczytać to jako znak, który informuje o tym, że prawidłowo wykonujesz ćwiczenia.
Pamiętaj, aby nie trzeć oczu – może to spowodować stan zapalny. Jeżeli odczuwasz pewne dolegliwości, takie jak swędzenie czy pieczenie, możesz zastosować okłady ziołowe. Przyniosą Ci one ulgę i pozwolą zapomnieć na chwilę o problemach dnia codziennego.

Poniżej znajdziecie obowiązkowy skład zestawu:

Aspiryna – ma zastosowanie podczas przeziębienia, ale przede wszystkim należy ją podać w razie zawału serca. Działa również przeciwbólowo.
Paracetamol – ten środek przeciwbólowy może okazać się przydatny w przypadku bolącego zęba czy głowy.
Alertec – reakcje alergiczne często występują nagle i mogą zagrażać życiu. Dlatego warto mieć w pogotowiu Alertec lub inny środek dla alergików.
Woda utleniona w proszku lub płynie – należy zdezynfekować nią ranę, aby uniknąć zakażenia.
Plaster – w aptece można kupić metrowy plaster, który przycina się samodzielnie, w zależności od tego, jakiej wielkości jest skaleczenie. Dobrym rozwiązaniem będzie zakup opakowania z plastrami różnej wielkości oraz plastrów na odciski.
Sterylne opatrunki – należy zaopatrzyć się w opatrunki różnej wielkości. Powinno się nakładać je bezpośrednio na rany i oparzenia. Nie należy do krwawiącego miejsce przykładać chusteczki higienicznej, ponieważ łuszczy się i może zanieczyścić ranę. Za ich pomocą można oczyścić ranę, co jest dużo bezpieczniejsze niż stosowanie wacików.
Bandaż w rolce i bandaż trójkątny – mają zastosowanie podczas stabilizowania stawów i robienia opatrunku.
Sterylny gazik na oczy – jest bardzo przydatny w razie uszkodzenia oka.
Pęseta – za jej pomocą można pozbyć się drzazgi lub kleszcza.
Szyna – jest przydatna podczas złamania.
Nożyczki – mogą być zastąpione przez nóż, służą do cięcia opatrunków.
Termometr – warto zmierzyć temperaturę, aby móc ocenić, czy nie jest potrzebna interwencja lekarza.
Torebki plastikowe – można nimi ochronić oparzone miejsca na dłoniach i stopach.

Najczęściej stosujemy okłady, aby zmniejszyć ból lub zdopingować działanie środka przeciwbólowego. Okłady robi się w przypadku obrzęków, obić, stanów zapalnych mięśni i ścięgien, bólu głowy czy brzucha oraz pourazowo. Zasada jest prosta: watę, gazę, ręcznik lub materiał nasączony wodą należy przyłożyć do obolałego miejsca, nawilżając ponownie, gdy jego temperatura ulegnie zmianie. Właśnie w odpowiedniej temperaturze kryje się zbawcza moc okładów. W aptece można kupić gotowe okłady zimno-cieplne, kompresy żelowe oraz żele rozgrzewające.

Gorące okłady pozwalają zmniejszyć bóle mięśniowe i nerwobóle, łagodzą stany zapalne nerwów, mają zastosowanie w przypadku bólu menstruacyjnego, zapalenia pęcherza i podrażnień skóry. Ponadto łagodzą dolegliwości reumatyczne i kolki jelitowe. Pod wpływem ciepłej temperatury rozszerzają się naczynia krwionośne. Uszkodzone tkanki stają się lepiej ukrwione, co przyśpiesza gojenie się ran. Mięśnie poddane działaniu ciepła rozluźniają się, dzięki czemu przechodzi uczucie bólu.

W przypadku zwichnięcia lub skręcenia kostki, bólu głowy oraz obrzęku ciała należy niezwłocznie przygotować zimny okład. Wystarczy przyłożyć do obolałego miejsca kostki lodu lub zimny, metalowy przedmiot. Zimna temperatura działa podkurczowo na naczynia krwionośne, co sprzyja zmniejszaniu się obrzęków i krwiaków.

Decydując się na okłady warto ich kojące właściwości połączyć z aromaterapią. Na rynku dostępna jest bogata gama olejków eterycznych. Zazwyczaj na etykietce można znaleźć informację na temat działania konkretnego zapachu. Olejek można dobrać nie tylko do swoich problemów zdrowotnych, ale również zapachowych gustów. Pamiętajcie jednak, aby stosować wyłącznie olejki sporządzone na bazie naturalnych składników, tzw. olejki naturalne.

Budowa

E-papieros składa się z trzech elementów: baterii, atomizera oraz wkładu (kartridża).

Bateria
Baterię można ładować wielokrotnie. W trakcie palenia bateria zasila atomizer, który pobiera z wkładu płyn z nikotyną.
Atomizer
Atomizer wytwarza parę wodną, którą wydmuchuje palacz.
Wkład
Wkład umieszczony jest w ustniku. Znajduje się w nim płyn, który zawiera nikotynę. Po zaciągnięciu się nikotyna trafia bezpośrednio do płuc.

Cena

Kwota, jaką musicie zapłacić za elektronicznego papierosa rozpoczyna się od ok. 150 PLN wzwyż. Jednakże wydatek zwróci się Wam bardzo szybko. Zamiast matwić się o to, że kończą się Wam papierosy, możecie zaopatrzyć się we wkłady z nikotyną do swojego nowego gadżetu. Jeden wkład jest odpowiednikiem 10-15 papierosów i kosztuje zaledwie ok. 3 PLN.

Zawartość nikotyny

Dzięki elektronicznemu papierosowi nałogowi palacze mogą wedle uznania dozować sobie zawartość nikotyny, ograniczając stopniowo jej zawartość. Na rynku dostępne są wkłady, które zawierają różną dawkę nikotyny, zbliżoną do zawartości do paczki klasycznych papierosów. Paczka papierosów zawiera przeciętnie 22 mg nikotyny. Wkłady do e-papierosów – od 18 mg do 11 mg, w zależności od tego, czy wybierzecie mocny kartridż, standardowy czy light.

Błonnik pokarmowy występuje w postaci celulozy, hemicelulozy, ligniny, pektyny, gumy i śluzu. Można go znaleźć w otrębach, ziarnach zbóż, „zdrewniałych” warzywach oraz niektórych owocach. Gastrolodzy szczególnie zalecają spożywanie błonnika osobom, które cierpią na nadwagę, podwyższone ciśnienie, choroby nowotworowe, mają problem z jelitami i układem krążenia, cierpią na przewlekłe stany zmęczenia i bezsenności.
1.Walka z otyłością
Błonnik ułatwia perystaltykę jelit, do którego trafiają „zbędne” elementy naszych posiłków. Ułatwia wydalanie i zmniejsza łaknienie, dzięki czemu łatwiej jest zachować odpowiednią wagę ciała.
2.Podwyższone ciśnienie
Błonnik wiąże jony sodu, co pozwala obniżyć ciśnienie.
3.Choroba wieńcowa i cukrzyca
Dzięki błonnikowi obniża się poziom trójglicerydów i „złego” cholesterolu (LDL) we krwi.
4.Profilaktyka chorób nowotworowych
Pod wpływem działania błonnika zmniejsza się ryzyko zachorowania na raka piersi. Błonnik wchłania także szkodliwe związki organiczne oraz ułatwia wiązania kwasów żółciowych, tworząc naturalną barierę ochronną jelita grubego przed komórkami rakowymi.
5.Poprawa pracy jelit
Dzięki błonnikowi w jelitach nie odkłada się kał, ale zostaje wydalony na zewnątrz.
6.Oczyszczanie organizmu
Błonnik usprawnia wydalanie substancji toksycznych, metali ciężkich i kwasów żółciowych z organizmu oraz osłabia negatywne działanie wolnych rodników.
Błonnik w naturalny sposób pozwala on przywrócić równowagę w organizmie. Międzynarodowa Organizacja zdrowia (WHO) zaleca spożywanie 25 g tego włóknika dziennie. Jak podaje Instytut Żywności i Żywienia, Polki powyżej 25 roku życia nie jedzą wystarczająco dużo błonnika – jedynie 20 g, co stanowi niecałe 80% dziennego zapotrzebowania na błonnik.

Istnieją dwie odmiany cukrzycy: cukrzyca typu 1 (insulinozależna), która skutkuje całkowitym lub częściowym upośledzeniem produkcji insuliny przez trzustkę oraz cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna), która występuje u ludzi powyżej 40 roku życia i przejawia się nadmierną pordukcją insuliny. Osoby, które cierpią na jedno tych schorzeń, powinny znajdować się pod stałą opieką lekarza. Choroba może mieć efekty niebezpieczne dla organizmu, a co gorsza, objawy również.

Cukrzyk powinien wyrobić sobie jeden, podstawowy nawyk: codziennie sprawdzać poziom cukru we krwi. Badania można wykonywać samodzielnie, za pomocą specjalnego przyrządu, dostępnego w aptece. Dzięki temu można zapobiec hipoglikemii – nadmiernemu obniżaniu poziomu cukru we krwi. Osoby, które cierpią na cukrzycę typu 1, mogą nabawić się kwasicy ketonowej, inaczej mówiąc hiperglikemii. Szczególnie wyczuleni na objawy tej choroby powinni być diabetycy.

Cukrzycy szczególną wagę muszą zwracać na odżywianie. Aby wyrównać lub przynajmniej zmniejszyć wahania poziomu glukozy we krwi, cukrzycy powinni jeść o regularnej porze i dużą wagę przywiązywać do diety. W leczeniu cukrzycy typu 1 stosowane są iniekcje insuliny. Można zabieg ten wykonywać samodzielnie. Osoby cierpiące na cukrzycę typu 2 mogą całkowicie lub częściowo zaradzić jej skutkom, poprzez ćwiczenia fizyczne i odpowiednie odżywianie. Osoby z cukrzycą typu 1 30 minut przed rozpoczęciem gimnastyki powinny spożyć posiłek bogaty w węglowodany, aby wyrównać poziom glukozy we krwi. Na wypadek wystąpienia objawów hipoglikemii, należy przygotować coś do jedzenia i picia. Osoby z cukrzycą typu 2 szczególny nacisk powinny położyć na odchudzanie, lecz nie zaleca im się ćwiczeń, podczas których może wystąpić duże wahanie ciśnienia. Niemniej zanim przystąpi się do regularnych ćwiczeń, należy skorzystać z porady specjalisty. Niezbędne może się okazać przyjmowanie insuliny lub leków doustnych.

Oprócz konwencjonalnych metod leczenia można stosować terapie ziołowe. Korzystne działanie ma wywar z liści czarnej borówki – obniża poziom glukozy we krwi – oraz nasiona kozieradki – obniżają poziom glukozy, insuliny i cholesterolu. Zaleca się również stosowanie ziół chińskich, takich jak korzeń żeń-szenia, akupunkturę i medycynę psychosomatyczną, np. medytację.