Artykuł Jak usunąć plamy z farby? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>– Plamy z farby olejnej najlepiej szybko wyczyścić terpentyną, benzyną lub denaturatem, a następnie uprać. Można równie próbować czyścić używając mieszanki amoniaku i terpentyny w roztworze 2:! Czyli, 2 części amoniaku i 1 część terpentyny.
– Farbę akrylową starajmy się usunąć zanim jeszcze zaschnie, w tym celu użyjmy miękkiej ściereczki nasączonej wodą z mydłem a następnie upierzmy bluzkę w detergencie. Jeśli to nie pomoże,użyjmy odplamiacza lub spirytusu metylowego.
Farby do malowania tkanin, porcelany, szkła, oraz farby wodne takie jak tempery, gwasze i farby plakatowe, najlepiej jest od rzu zaprać i namoczyć w wodzie z płynem do prania, ewentualnie wywabiaczem, a później rzecz uprać tak jak zwykle.
Macie jakieś inne patenty na usuwanie plam z farby? Dajcie znać!
Artykuł Jak usunąć plamy z farby? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Monotypia – co to jest, jak zrobić – krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Za twórcę techniki uważa się Giovanniego Benedetto Castiglione, siedemnastowiecznego włoskiego malarza, akwaforcistę i rysownika. W tamtym czasie technika ta polegała na tym, że na płaskiej miedzianej powierzchni pokrytej farbą, wykonywano rysunek, a następnie przykładano do niej papier w celu zrobienia odbitki. Dzisiaj technikę tą stosuje się na zajęciach plastyki nawet w przedszkolu, a za powierzchnię może posłużyć inny materiał, np. karton lubpłyta akrylowa. , dlatego też nie zawsze monotypia jest docenianą sztuką.Z racji tego, że często do odbijania wykonanego rysunku używa się różnych narzędzi, przez wielu nazywana bywa nawet techniką przypadku.
Monotypie cenił sobie Edgar Degas, francuski malarz, grafik i rzeźbiarz. Stosował on np. uzyskane tą techniką odbitki jako podstawę, na której suchymi pastelami tworzył końcową wersję dzieła. Wykonane w ten sposób obrazy cechowały się niezwykłą świetlistością oraz nasyceniem barw. Wyjątkowość techniki docenił również William Blake, który swoje utwory poetyckie ilustrował właśnie monotypiami. W Polsce tą techniką posługiwali się np. Maria Jarema i Andrzej Wróblewski.
Monotypia tylko pozornie jest łatwą techniką, jednak opanowanie procesu technicznego wcale nie jest takie proste. Wymaga długotrwałych prób, artysta decyduje o grubości i lepkości farby, kierunku prowadzenia walka itp., jednak umiejętne wykorzystanie monotypiiprowadzi do powstania pięknych a prac.
Proste monotypie mogą wykonywać nawet dzieci, jest to bardzo przyjemny a zarazem rozwijający kreatywność sposób spędzenia wolnego czasu. Poniżej krótki opis wykonania monotypii na tekturze:
– Tektura
– Kartka papieru
– Farba plakatowa
– Pędzelki, ołówki, długopis
Wykonanie: karton pokrywamy farbą plakatową, i na tak przygotowaną podstawę nakładamy kartkę papieru, następnie używając np. ołówka lub długopisu wykonujemy rysunek. Szkic rysunku można przygotować wcześniej, ułatwi to pracę. Rysując wiedzmy, że im mocniej dociśniemy przedmiotem do kartki tym ciemniejszy kolor odbicia uzyskamy. Wypełnienie linii powstałych przy użyciu długopisu lub ołówka uzyskamy przez dociśnięcie w wybranych miejscach palcem lub patyczkiem nałożonej kartki. W ten sposób wykonana odbitkę ściągamy i zostawiamy do wyschnięcia.
Co myślicie o monotypii? Próbowaliście kiedyś? Podzielcie się opiniami.
Artykuł Monotypia – co to jest, jak zrobić – krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Puentylizm – co to, przedstawiciele, obrazy pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Za twórcę puentylizmu uważa się Georgesa Seurata, nazwę kierunku stworzył natomiast krytyk Felix Fénéon, używając jejw odniesieniu do obrazu tego artysty (rys. 1).Seurat prowadził studia teoretyczne nad kolorem oraz zajmował siępraktycznymi sposobami przedstawienia intensywności barw. Zgłębiał liczne opracowania m.in.„Prawo kontrastu symultanicznego kolorów” autorstwa chemika M.E. Chevreula oraz „Gramatykę sztuki rysunku” Charlesa Bransa czy artykuły o „Zjawisku postrzegania” pochodzące z czasopisma „Sztuka” („L’art.”). Ponadto Seurat w wolnych chwilach dużo rysował z natury. Na ostatniej, ósmej, wystawie impresjonistów (która odbyła się w 1886 r.)
Seurat zaprezentował swój obraz „Niedzielne popołudnie na Grande – Jatte”. Imponujących rozmiarów dzieło (207×308 cm) przykuło uwagę krytyków i było szeroko komentowane. Przez impresjonistów problem światła w obrazie był rozwiązany empirycznie, a plamy czystego koloru kładziono krótkimi pociągnięciami pędzla, instynktownie, natomiast Seurat w tej kwestii wykazywał się bardziej naukowym podejściem. „W tym co robię dostrzegają poezję. Nie o to chodzi! Maluję wedle metody i to wszystko.” miał powiedzieć.
Rysunek 1. Georges Seurat „Niedzielne popołudnie na Grande – Jatte” (1884-1886)
Seurat eksperymentował wykorzystując prawa fizjologii i optycznego widzenia światła, nanosząc małe plamki kolorów uzupełniających (tzw. komplementarnych, rys.2) sprawiał, że ostateczny efekt postrzegania obrazu należał do oka widza. Dążył do doskonałości, jego obrazy są dokładnie skonstruowane. To co u impresjonistów było rozmazane, niedopowiedziane u Seurata jest wyraźnie określone, właśnie dzięki zastosowaniu pointylizmu. Również to, że obrazy Seurata przed wykonaniem poprzedzała seria rysunków (rys.3) różniło jego twórczość od impresjonistycznej improwizacji.
Co myślicie o puentylizmie? Czy jest to rzeczywiście sztuka? Podzielcie się opiniami.
Artykuł Puentylizm – co to, przedstawiciele, obrazy pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Jak narysować portret ze zdjęcia? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Malując ze zdjęcia mamy do wyboru kilka metod pracy.
Jeśli zależy nam na dokładnym przekopiowaniu maodela ze zdjęcia, możemy posłużyć się siatką. Im gęstsza siatkę naniesiemy na zdjęcie, tym prościej będzie nam wykonać rysunek na papierze. Aby wykonać siatkę, należy zmierzyć zdjęcie i podzielić je tak, aby wpisać w nie równomierne oczka siatki – w tym celu możemy skorzystać z linijki. Chcąc przenieść obraz z niewielkiej fotografii na duży format, mnożymy wartość boku siatki i taką powiększoną siatkę rozrysowujemy na papierze. I tak jeśli np. oczko siatki na fotografii ma bok 2×2 cm, a chcemy obraz powiększyć dwukrotnie to na kartce rozrysowujemy tą samą siatkę tylko o oczkach 4x 4 cm. Dzięki tej metodzie możliwe jest powiększenie zdjęcia do każdego pożądanego przez nas formatu.
Jeśli nie zależy nam na tak precyzyjnym rysunku, wykonajmy szkic z ręki bez użycia siatki, dokładnie przypatrując się zdjęciu. Możemy szkicować używając ołówków, sangwiny, węgla albo używając rozcieńczonej farby. W jednej i drugiej technice ważna jest dokładna obserwacja rysowanego obiektu i możliwie wierne wykreślenie kształtu rysowanych form.
Jeżeli malujemy suchą pastelą, możemy również wykonać szybki szkic używając bocznej powierzchni pasteli. Zacieniamy tło, malujemy plamę twarzy pośrednim kolorem, a następnie przy użyciu ciemniejszych i jaśniejszych kolorów oddajemy jej trójwymiarowość i wyprowadzamy dokładne kształty twarzy.
Dalej postępujemy tak jak malując obraz z natury. Gdy zaczynamy pokrywać pracę kolorem,zacznijmy od najciemniejszych miejsc. Malując farbami, używajmyszerokiego pędzla do nakładania barwnych plam. Plamy te zestawione obok siebiebudują bryłę i określają kształty, nie używajmy ciemnej linii konturu. Musimy uważać aby malując portret ze zdjęcia nie sprawiał on wrażenia płaskiego i odrysowanego.
Detale opracowujemy na końcu, dla podkreślenia niektórych kształtów i nadania ostatecznej formy portretu można cieniutkim pędzelkiem domalować cienką linię, np. rzęs bądź zaznaczyć wyraźniej kosmyk włosów oraz punkty, w których odbija się światło.
Fotografia jest dobrym rozwiązaniem jeśli nie mamy możliwości malowaniamodela z natury. Pamiętajmy jednak, że ucząc się rysunku czy malarstwa najlepiej jest tworzyć podpatrując naturę.
Jak długo rysujecie? Co najczęściej? Jesteście zadowoleni z efektów? Dajcie znać.
Artykuł Jak narysować portret ze zdjęcia? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Jak malować na porcelanie? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Porcelanowy przedmiot, który chcemy ozdobić, może to być np. filiżanka i spodeczek Farby przeznaczone do malowania na porcelanie (dostępne w sklepie z artykułami dla plastyków) Preparat do odtłuszczenia malowanego przedmiotu (np. „Ox Gall” dostępny w sklepie z artykułami dla plastyków) lub spirytus Konturówka do malowania na porcelanie (czyli gęsta farba ze specjalnym aplikatorem umożliwiającym malowanie bezpośrednio z tubki, dostępna w sklepie z art. dla plastyków) Pędzelki różnych grubości, Waciki kosmetyczne, Ręczniki papierowe, Paleta na mieszanie farb (np. plastikowy talerzyk)
1. Nasączoną spirytusem lub „Ox Gallem” ściereczką przecieramy przeznaczony do dekoracji przedmiot, ma to na celu odtłuszczenie jego powierzchni, aby zapewnić maksymalną spójność farby z podłożem.
2. Konturówką precyzyjnie i powoli rysujemy kształt, który będziemy wypełniali farbą. Możemypopuścić wodze fantazji i malować z wyobraźni albo wspomagać się gotowymi motywami. Warto przejrzeć internet i poszukać polskich lub zagranicznych stron, na których znajdziemy wiele interesujących wzorów. Dobrym pomysłem jest też inspirowanie się obrazkami z książeczek dla najmłodszych, przedstawione tam obrazki cechuje zazwyczaj prosta do narysowania forma i kolorowe wypełnienie. Przy malowaniu konturu zachowajmy cierpliwość i pewną rękę. Gdy już narysujemy obrys należy poczekać aż farba zupełnie wyschnie, inaczej mogłaby się łatwo rozmazać lub zlać z farbą, którą będziemy wypełniali motyw. Zarówno konturówki jak i farby służące do wypełniania mają bardzo bogatą gamę kolorystyczną, jeśli nie chcemy inwestować dużej kwoty, a nie wiemy na jaki kolor konturu zdecydować się na początku, wybierzmy czerń, gdyż jest ona najbardziej uniwersalna.
3. Przechodzimy do malowania wypełnienia. Tutaj możemy zaszaleć z kolorami, nakładać plamy czystych barw, robić barwne melanże mieszając farbki na powierzchni porcelany, lub na palecie, kropkować, cieniować motywy itp.Pamiętajmy, że farby od tego samego producenta możemy mieszać ze sobą. Do malowania używajmy cienkich, precyzyjnych pędzelków, najlepiej z naturalnego włosia (np. wiewiórki lub sobola). Jeżeli niechcący wyjedziemy farbką poza kontur lub coś nam się rozmaże, przy użyciu bawełnianej pałeczki usuńmy farbę. Jeżeli chcemy aby kolory były intensywne i kryjące nanieśmy kilka warstw farby, czekając aż każda kolejna warstwa wyschnie.
4. Po zakończonej pracy odstawiamy przedmiot do całkowitego wyschnięcia farby na około dobę, niektóre farby w celu podniesienia wytrzymałości wymagają dodatkowego wypieczenia. W takim przypadku pomalowane przedmioty wkładamy do nagrzanego do 160 stopni piekarnika i pozostawiamy w nim na około 45 min. (dokładne informacje o czasie schnięcia i wypiekania producent zamieszcza na opakowaniach farby).
Próbowaliście malować na porcelanie? Jak efekty? Dajcie znać! 
Artykuł Jak malować na porcelanie? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Jak ozdobić meble? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Folia malarska lub gazety
Miękka szmatka
Szpachla do drewna
Papier ścierny i drewniany klocek ścierny
Farba podkładowa, akrylowa
Akrylowe farby do malowania
Wałeczek malarski i kuwet
Pędzelki
Szablony
Nożyk do papieru
Taśma malarska
Okrągły pędzel
Szmatki
Patyczki bawełniane
Chusteczki
Klej
Lakier do decoupage’u
-
Krok pierwszy
Przygotowanie. Zabezpieczmy miejsce pracy rozkładając na podłodze folię malarską bądź gazety, upewnijmy się że pomieszczenie, w którym będziemy pracowali jest dobrze wentylowane. Przygotujmy wałek, kuwetę malarską, pędzelki farbę, ściereczki, papier ścierny.
-
Krok drugi
Przed przystąpieniem do malowania musimy odpowiednio przygotować mebel. Jeśli jest on nowy przecieramy go ściereczką i dokładnie oczyszczamy z kurzu,gruntujemy. Gruntowanie ma na celu zwiększenie przyczepności farby na dalszym etapie pracy, a także ujednolica tło. Podmalówkę (gruntowanie) wykonujemy nakładając dwie warstwy farby akrylowej w wybranym przez siebie kolorze. Farbę najlepiej nakładać przy pomocy wałeczka malarskiego, malując obok siebie pasy. Po wyschnięciu pierwszej warstwy, nakładamy drugą warstwę, malując pasy prostopadłe w stosunku do poprzedniej warstwy. Jeżeli chcemy zostawić naturalną strukturę drewna możemy pogłębić rysunek słojów bejcą.
-
Krok trzeci
Jeżeli mebel, który zamierzamy pomalować jest stary lub mocno sfatygowany należy przed gruntowaniem dokładnie go oczyścić. Jeśli znajdują się na nim warstwy starej farby lub lakieru, usuwamy je szpachelką, a następnie czyścimy przy pomocy gruboziarnistego papieru ściernego nałożonego na drewniany klocek. Większe i trudniejsze do odczyszczenia powierzchnie możemy czyścić przy użyciu szlifierki. Gdy pozbędziemy się starych warstw malarskich, sprawdźmy czy w drewnie nie ma szkodników, jeśli są, należy nałożyć specjalny preparat na insekty (postępujemy zgodnie z instrukcją na opakowaniu). Jeśli w meblu są ubytki uzupełniamy je nakładając szpachlówkę stolarską. Czekamy do jej całkowitego wyschnięcia, a następnie wyrównujemy powierzchnię papierem ściernym. Tak przygotowaną powierzchnię przecieramy ściereczką, aby pozbyć się kurzu powstałego przy tarciu powierzchni. Gruntujemy (tak jak jest to opisane w punkcie 2).
-
Krok czwarty
Dekoracja. Meble możemy ozdabiać na wiele sposobów. Jeżeli malujemy artystycznie, z ręki, praktycznie nie ma ograniczeń co do formy. Możemy podobnie jak w zwykłym malarstwie akrylowym stosować efekty światłocieniowe, nakładać laserunki itp. Tak ozdobione meble dobrze jest ustawić w odpowiedniej aranżacji wnętrza, dodatkowo podkreślając walory ręcznie malowanego mebelka przez odpowiednią ekspozycję świetlną.
Malując możemy wykonywać przecierki, albo odbijać wybrane wzory od szablonu. Szablony bez większych problemów możemy wykonać sami. Wystarczy wybrać interesujący nas motyw i przenieść (np. wydrukować) na sztywnej folii, a następnie przy użyciu ostrego nożyka do papieru wyciąć wzór. Malowanie od szablonu: do powierzchni, na której chcemy umieścić motyw starannie przykładamy szablon. Warto zaznaczyć na szablonie i na malowanej powierzchni punkty odniesienia tak, by upewnić się że odbity motyw nie wyjdzie krzywy. Następnie przyklejamy rogi szablonu taśmą malarską i przygotowujemy farbę akrylową. Farby nie rozcieńczamy, nakładamy ją na końcówkę grubego, okrągłego pędzla i lekko uderzając pędzlem pod kątem prostym o podłoże, odbijamy wzór. Po zdjęciu szablonu możemy dokonać korekt, usuwając rozmazaną farbę wacikiem i korygując kształt wzoru cienkim pędzelkiem.
Jeśli marzy nam się pięknie ozdobiony mebel, a nie czujemy się na siłach aby samemu namalować wymarzony wzór, możemy zastosować technikę kolażu i połączyć malarstwo z decoupagem. Bardziej skomplikowany wzór wycinamy z chusteczki, którą nakleimy na mebel, a prostsze elementy malujemy ręcznie używając pędzelka. Chusteczki do decoupageu nie są drogie, a bogactwo motywów powoduje, że bez problemu powinniśmy wybrać coś dla siebie. Ważne aby tło pod decoupage było w jasnym kolorze, ponieważ chusteczki są cienkie i na ciemnym tle wzór byłby mało widoczny. Zagruntowaną powierzchnię, na której będzie znajdował się motyw z chusteczki pokrywamy warstwa kleju do decopage’u, następnie przykładamy wycięty lub wytargany z chusteczki motyw i delikatnie dociskamy go do podłoża suchym pędzelkiem. Musimy być bardzo ostrożni, bo cieniutką, nasiąkniętą klejem chusteczkę bardzo łatwo uszkodzić. Czekamy aż klej wyschnie (jeśli bardzo zależy nam na czasie możemy wspomóc się suszarką do włosów). Obok naklejonego motywu malujemy pędzelkiem mniej lub bardziej skomplikowane wzory,wkomponowując w nie chusteczkowy motyw,tak aby całość sprawiała wrażenie ręcznie malowanego obrazu. Po wykonaniu malunku na decoupage nanosimy kilka warstw lakieru (w sklepie dla plastyków dostępny jest specjalny lakier do decoupagu), za każdym razem czekając aż każda kolejna warstwa wyschnie.
-
Krok piąty
Utrwalanie. Na zakończenie, gdy farba wyschnie, w celu zabezpieczenia powierzchni cały mebel pokrywamy jedną lub dwoma warstwami lakieru bezbarwnego.
I co Wy na to? Macie jakieś inne fajne pomysły na ozdobienie mebli? Podzielcie się nimi!
Artykuł Jak ozdobić meble? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Jak malować na płótnie – krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Do celów malarskich najlepsze jest płótno posiadające sploty z nitek o jednakowej grubości, w którym wątek przeplata się jednostronnie na przemian z osnową. Zastosowanie płótna o niciach różnej grubości, powoduje nierównomierne kurczenie się lub rozciąganie materiału pod wpływem wilgoci, co może powodować pękanie powłoki malarskiej.
Aby malować na płótnie powinno ono zostać odpowiednio zagruntowane. Gruntowanie ma na celu przedłużenie trwałości naniesionego malunku, a także powoduje, że płótno nie nasiąka farbą. Malując na płótnie możemy wcześniej wykonać delikatny szkic ołówkiem bądź węglem albo zastosować podmalówkę, wykorzystując w tym celu rozcieńczoną farbę. Płótno jest bardzo dobrym podobraziem, można na nie nanosić wiele warstw farby, można również stosować kolaż łącząc różne materiały. Pozwala na uzyskanie ciekawych faktur, gdyż przy użyciu odpowiedniego spoiwa możemy na płótno nanieść piasek, żwir itp. Na płótnie możemy malować sprayem, aerografem, nakładać farbę pędzlami, szpachelką, ręką, chyba tylko wyobraźnia jest tutaj ogranicznikiem, chociaż należy pamiętać, aby nie używać nazbyt ostrych narzędzi aby nie uszkodzić płótna.
Samodzielne przygotowanie podobrazia z płótna lnianego naciągniętego na blejtram.
Płótno o różnej szerokości sprzedawane jest na metry, bez problemu kupimy również krosno malarskie do samodzielnego montażu, na które naciągniemy materiał.Gdy zaopatrzymy się w odpowiedni kawałek materiału i przygotujmy narzędzia możemy zabrać się do przygotowania podobrazia.
Płótno lniane (wymiary zależą od ramy, na którą chcemy naciągnąć materiał – płótno powinno być szersze z każdej ze stron o około 3 cm.)
Blejtram (krosno malarskie)
Klej stolarski
Gotowy grunt (zaprawa malarska), ewentualnie biała farba emulsyjna
Młotek
Gwoździe
Taker i zszywki
Kliny rozporowe
Szeroki pędzel malarski
Wykonanie:
Montujemy krosno malarskie, zbijając ramę i łącząc narożniki, pamiętajmy aby między listwami zachować kąt prosty. Naodpowiednio złożoną, gotową ramę naciągamy płótno. Materiał docinamy do wymiarów blejtramu, zostawiając jednak z każdej strony odpowiednio większy margines. Przy użyciu takerai zszywek (ewentualnie młotka i gwózdków) przytwierdzamy płótno na środku każdej ze stron krosna,dbając aby było ono niezbyt mocnonaciągnięte, gdyż nałożona później warstwa kleju spowoduje, że materiał się skurczy. Gdy mamy wstępnie przymocowany płótno, zabieramy się za dalsze przytwierdzanie go do ramy. Spinamy materiałz blejtramem umieszczając zszywki (gwózdki) co około 5 cm. Rogi płótna składamy i również mocujemy. Gdy płótno jest rozpięte na ramie nanosimy na nie warstwę kleju stolarskiego. Klej spowoduje, że materiał bardziej się napręży, a nałożony grunt nie będzie w niego wsiąkał. Gdy klej wyschnie przystępujemy do nanoszenia gruntu. W tym celu używamy farby emulsyjnej, bądź gotowego gruntu malarskiego dostępnego w sklepie z artykułami dla plastyków. Szerokim pędzlem malarskim nakładamy równomiernie najpierw jedną warstwę zaprawy, a gdy ta wyschnie poprzecznie nanosimy drugą warstwę. W celu lepszego naprężenia płótna na ramie możemy wbić kliny rozporowe.
Jak długo malujecie? Co najczęściej? Jesteście zadowoleni z efektów? Dajcie znać.
Artykuł Jak malować na płótnie – krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Jak namalować obraz olejny na płótnie – krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Farby olejne, jeśli nie mamy całego zestawu, a dopiero zaczynamy malować tą techniką, proponuję zakup kilku podstawowych kolorów, na bazie których otrzymamy kolejne barwy;
Pędzle, najlepiej zaopatrzyć się w szczeciniaki (pędzle ze szczeciny świńskiej lub pędzle z włosia sztucznego) kilka większych i mniejszych, okrągłych i płaskich (np. okrągły i płaski o nr 4, płaski nr 6, 8 i 12), do tego dobrze mieć przynajmniej jeden cienki pędzelek (nr 4) z włosia naturalnego (np. z sobola) do opracowywania detali;
Podobrazie;
Farbami olejnymi możemy malować na specjalnie zagruntowanych: płótnie lnianym, płycie pilśniowej, tekturze itp.
Olej lniany
Terpentyna
Werniks damarow
Paleta
Ściereczki
Gazety
Wykonanie:
Przygotowujemy miejsce pracy. Odpowiednio rozstawiamy się ze sztalugą, przygotowujemy rozcieńczalniki i farby. Na początku nie wyciskamy dużo farby na paletę, kolory staramjy się mieć na niej uporządkowane, znacznie ułatwi nam to pracę. Przyjmijmy odpowiednia pozycję przed sztalugą. Ważne jest zachowanie właściwiej odległości do malowanego obrazu, nie można siedzieć zbyt blisko z „nosem w płótnie” ani nazbyt daleko, odległość powinna pozwolić nam na obserwowanie obrazu oraz swobodne ruchy ręką podczas malowania.
Wybieramy temat, może to być pejzaż, martwa natura bądź postać, a następnie wykonujemy „szkic”. Szkic pod obraz olejny możemy wykonać ołówkiem lub mocno rozcieńczoną farbą olejną. Farba do szkicu powinna w konsystencji przypominać farbę wodną. Taka podmalówka pod obraz olejny różni się od szkicu wykonywanego pod rysunek, jest mniej dokładna, sprowadza się do naniesienia na obraz podstawowych form oraz zaznaczenia głównych plam cienia.
Możemy również malować metodąalla prima (z wł. – za pierwszym razem), czyli nakładać przygotowane na palecie kolory bezpośrednio na podobrazie, bez stosowania podmalówek i laserunków.
Zaczynamy wypełniać obraz kolorem, plamy barwne powinny być nanoszone dużym pędzlem, na tym etapie nie wdajemy się jeszcze w szczegóły. Pogłębiamy rzucane przez obiekty cienie, modelujemy bryły światłocieniem, pamiętając o zachowaniu właściwych kształtów przedmiotów oraz o tym, że kierunek nakładania farby powinien dodatkowo wydobywać jego kształt. Obraz cały czas powinien być równomiernie zamalowywany, nie należy skupiać się tylko na jednym fragmencie.
W dalszym etapie pracy przechodzimy do dokładniejszego opracowywania obrazu, dokonujemy korekty w modelunku. Zwróćmy też uwagę czy nasz obraz jestspójny, starajmy się dodawać plamy barwne wychodzące poza kontur opracowywanego obiektu, tak aby malowane powierzchnie współgrały ze sobą. Rozświetlmy najjaśniejsze miejsca, dodajmy bliki świetlne. Co pewien czas odejdźmy kilka kroków od płótna aby całościowo ocenić obraz i dokonać korekty.
Warto wspomnieć również o laserunku, czyli półprzezroczystych warstwach farby, nakładanych na wykonany już obraz. Kolory użyte do laserunku powinny być mocno rozcieńczone i nakładane miękkim pędzelkiem, najlepiej z naturalnego włosia. W zależności od tego jaki efekt chcemy uzyskać laserunek kładziemy w jasnych lub ciemnych tonacjach. Umiejętne nałożenie laserunku może zmienić charakter całej pracy.
Kilka słów na koniec:
W pierwszym etapie nakładania farby można rozcieńczać ją terpentyną, jest ona odtłuszczona i dosyć szybko wysycha. Kolejne warstwy można rozcieńczać olejem lnianym, farby stają się dzięki niemu bardziej tłuste i wolniej schną, uzyskują również charakterystyczny połysk (który jednak nie jest równomierny). Nadmiar lub niechcianą plamę farby, gdy jest jeszcze mokra możemy usunąć przy pomocy szpachelki. Po zakończeniu pracy i wyschnięciu farby dobrze jest pokryć obraz warstwą werniksu damarowego.
Artykuł Jak namalować obraz olejny na płótnie – krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Malowanie obrazów krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>-
Krok pierwszy
Inspiracje i łyk wiedzy. Naukę malowania warto zacząć od obserwacji dzieł mistrzów. Możemy wybrać się na wystawę do muzeum, galerii sztuki, przeglądać albumy z malarstwem. Przyjrzyjmy się jak artyści radzili sobie z kolorem, jak nakładali światłocień, jaka jest faktura malowanych przez nich obrazów, jak mieszają i rozkładają się na obrazie barwy. Czy malowali wyraźną plamą, czy też stosowali bardziej delikatny modelunek. Zapoznajmy się z technikami malarskimi i ich historią.
-
Krok drugi
Akcesoria. Zaopatrzmy się w odpowiednie artykuły dla plastyków. Na pewno niezbędne będą pędzle, brystole, farby, ołówki. W zależności od techniki, którą wybierzemy potrzebne będą również inne odpowiednie materiały: specjalne podobrazia, rozcieńczalniki itd. Kupując farby osobno, nie w kompletach, starajmy się aby tubki/pojemniki miały tą samą objętość, w malarstwie akrylowym i olejnym wyjątek stanowi farba biała, której zazwyczaj zużywamy więcej. Naukę malarstwa warto zacząć od ćwiczeń z wykorzystaniem wąskiej gamy kolorystycznej, wychodząc od 2-3 kolorów.
-
Krok trzeci
Ćwiczenia. Przed przystąpieniem do malowania należy nauczyć się podstawowych rzeczy: jaką pozycję przyjąć przy sztaludze, jak trzymać pędzel, jak wykreślić perspektywę oraz znać przynajmniej w teorii podstawy mieszania kolorów. Pozycja, która przyjmujemy malując, powinna umożliwić nam obserwację malowanego obiektu, a także pozwolić na wykonywanie swobodnych ruchów ręką podczas malowania. Kiedy jesteśmy odpowiednio przygotowani, przechodzimy do ćwiczeń. Na początek przygotujmy akrylową farbę w kolorze białym oraz niebieskim, a także pędzle szczeciniaki, okrągły i płaski (np. nr 6). Można zacząć od namalowania bryły np. sześcianu w ujęciu perspektywicznym. Na okrągły pędzel nabierzmy nieco rozcieńczonej w wodzie niebieskiej farby, a następnie końcówką pędzla namalujmy kontury sześcianu, zaznaczając także kontur cienia, który rzuca. Teraz rozmieszajmy w różnych proporcjach farbę białą i niebieską, a następnie płaskim pędzlem zamalujmy ścianki naszego sześcianu. Trzeba pamiętać, że jeśli bryła ma w rzeczywistości np. biały kolor, to biel tą zostawiamy tylko w jej najjaśniejszych miejscach, jeżeli więc światło pada z góry, górną ścianę sześcianu pozostawmy niezamalowaną lub pokrytą białą farbą. Przyjrzyjmy się, która ścianka jest najciemniejsza i tam dodajmy więcej niebieskiego, ściankę obok zamalujmy kolorem o parę tonów jaśniejszym, domalujmy najciemniejszą plamę – cień. Ćwiczmy dalej malując inne bryły, lub całe kompozycje brył. Namalujmy np. kulę, a później spróbujmy namalować jabłko. Poćwiczmy mieszanie kolorów.
-
Krok czwarty
Kompozycja. Gdy wykonamy już ćwiczenia możemy zabrać się za malowanie obrazu. Ustawmy np. martwą naturę, a pracę zacznijmy od bardzo ważnej sprawy – kompozycji. Praca powinna tworzyć spójną całość, a nie składać się z doklejanych do siebie kawałków. Oglądając obraz widz nie powinien odnosić wrażenia, że to co widzi zostało odcięte od większej całości. Zaczynając malować wybierajmy większe formaty podobrazia, w znacznym stopniu ułatwi nam to naukę. Wykonajmy szkic, przy użyciu ołówka lub robiąc podmalówkę rozcieńczoną farbą. Zaznaczmy miejsca najbardziej zacienione, pamiętając o odpowiednim rozmieszczeniu poszczególnych elementów na obrazie.
-
Krok piąty
Malujemy. Na podmalówkę zaczynamy nakładać warstwy farby. Robimy to używając grubego pędzla. Za jego pomocą nakładamy barwne plamy. Starajmy się wymodelować w ten sposób bryłę przedmiotu. Zwróćmy również uwagę na to jak nakładamy farbę, kierunek jej nanoszenia powinien dodatkowo podkreślić kształt malowanego obiektu. Bądźmy cierpliwi i nie przejmujmy się jeśli początkowo nam nie wychodzi. Pamiętajmy aby nie zagłębiać się od razu w szczegóły. Detale i bliki świetlne malujemy na końcu. Co jakiś czas róbmy sobie przerwę, aby spojrzeć na obraz „świeżym okiem”, odejdźmy na kilka kroków od obrazu i sprawdźmy czy nie wymaga korekty. I ważne – obraz malujemy całościowo, nie doprowadzajmy do sytuacji, kiedy jedna część jest prawie ukończona, a druga pozostaje w fazie podmalówki.
Skąd pomysł, żeby zacząć malować i jak Wam idzie? Podzielcie się swoimi doświadczeniami!
Artykuł Malowanie obrazów krok po kroku pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>Artykuł Jak malować portrety? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>– Zaczynamy od wykonania szkicu używając w tym celu węgla, ołówka lub rozcieńczonej farby (najlepiej malując szkic okrągłym pędzlem). Malując farbami olejnymi lub akwarelowymi, możemy pokusić się o zastosowanie metody alla prima, czyli malowania bezpośredniego z pominięciem fazy szkicu.
– Gdy szkic jest gotowy, zaczynamy nakładać warstwy koloru. Przyjrzyjmy się jak na obrazie rozłożone jest światło. Przy użyciu grubszego pędzla zaznaczmy najciemniejsze miejsca obrazu. Następnie zacznijmy nanosić barwne plamy w różnych tonacjach modelując twarz (pędzel płaski). Zauważmy gdzie kolor jest jaśniejszy, gdzie bardziej nasycony, szukajmy odpowiednich zestawień barw. Najpierw starajmy się oddać ogólną bryłę czaszki i głównych elementów twarzy bez wchodzenia w niuanse.
– Na tym etapie nie wyprowadzajmy konturów przy użyciu namalowanej linii, lecz poprzez zestawienie obok siebie jaśniejszych i ciemniejszych plam. Malując, dokładnie przypatrujmy się modelowi, nie róbmy niczego na pamięć. Znajomość anatomii jest bardzo ważna, jednak w malarstwie chodzi o to, jak w danej chwili układa się światło i cień, jak oddziałują na siebie kolory i jak wzajemnie się przenikają. To stykające się jaśniejsze i ciemniejsze płaszczyzny wydobywają kształty naszego obrazu, a nie rysowany wyraźną kreską kontur.
– Malując włosy, pamiętajmy o ich objętości, nie skupiajmy się na malowaniu każdego pojedynczego kosmyka. Pamiętajmy, aby obraz powstawał równocześnie. Malując twarz, opracowujmy również tło itd., niech kolory przenikają się i stopniowo pokrywają obraz tworząc spójną całość.
– Na końcu dopracujmy szczegóły, dodajmy bliki światła w oku czy na włosach, zarysujmy np. wyraźniej linię nozdrza lub górnej wargi (detale najlepiej malować cienkim pędzelkiem z naturalnego włosia). Takie dopracowane szczegóły nadadzą charakteru naszemu obrazowi, pamiętajmy jednak, aby nie przesadzić i nie popsuć pracy tanim efekciarstwem.
– Skończony, wyschnięty obraz w celu zabezpieczenia i uzyskania połysku (bądź zmatowienia) pokrywamy specjalnym werniksem damarowym.
Farby olejne;
Pędzle szczeciniaki – płaskie i okrągłe, grubsze i średnie (ze szczeciny świńskiej lub ze sztucznego włosia), jeden cienki pędzelek z włosia naturalnego (np. sobola lub wiewiórki do opracowania szczegółów);
Podobrazie (odpowiednio zagruntowane), na którym chcemy namalować portret;
Olej lniany
Terpentyna, werniks
Paleta, ściereczki
Jak długo malujecie? Co najczęściej? Jesteście zadowoleni z efektów? Dajcie znać.
Artykuł Jak malować portrety? pochodzi z serwisu Teczka.pl.
]]>