Niezależnie od obranej drogi, potrzebujemy kogoś, kto pomoże nam postawić przynajmniej pierwsze kroki – opanować kluczowe akordy, schematy bicia. Nawet sprawy banalne – sposób trzymania gitary, kostki, odległość palców od gryfu – wykonywane źle mogą sprawić, że w przyszłości będziemy mieli problem z trudniejszymi elementami technicznymi, a nie ma nic gorszego niż oduczanie się błędnych nawyków. Jeżeli jednak w odpowiedni sposób zabierzemy się do nauki, to poza drobnymi korekcjami opanujemy grę na gitarze bez problemu.

Na szczęście, brak grających znajomych, którzy mogliby nas pokierować lub bariera finansowa wcale nie oznaczają, że jesteśmy skazani na pełną samodzielność i błądzenie po omacku. Możemy skorzystać z bogatej oferty podręczników i lekcji wideo, po polsku i po angielsku.

Poza książkami i kursami na płytach CD warto również poszukać informacji w Internecie. Znajdziemy tam mnóstwo witryn zrzeszających miłośników i adeptów gry na gitarze, którzy chętnie (i za darmo!) dzielą się swoją wiedzą. Są to zarówno całe strony, na których znajdziemy informacje o wszystkich mogących nam pomóc aspektach teoretycznych, jak również filmiki (zamieszczane chociażby na YouTube), gdzie muzyk krok po kroku wyjaśnia nam, jak zagrać dany utwór. Wśród bogactwa zasobów sieci łatwo się jednak zgubić, a duża część spośród samozwańczych nauczycieli sama nie prezentuje odpowiednio wysokiego poziomu, by uczyć innych. Możemy więc sfrustrowani obejrzeć lub przeczytać masę porad, po czym dalej nie wiedzieć, jak coś zagrać.

By bez strachu o własną muzyczną przyszłość rozpocząć naukę, polecam stronę justinguitar.com oraz kanał YouTube Marty’ego Schwarza (http://www.youtube.com/user/martyfs74). Ucząc się zgodnie z ich wskazówkami, na pewno odniesiemy sukces. W dodatku, gdy już opanujemy podstawy – zarówno teoretyczne, które są niezbędne do dalszego rozwoju, jak i praktyczne, czyli samą grę – to lekcje dla bardziej zaawansowanych podzielone są już na style muzyczne. Możemy więc wybrać najbardziej odpowiadający nam kierunek: blues, metal, rock itd.

Bardzo wiele przydatnych informacji znaleźć można na stronie www.tango.art.pl. Znajdują się tu zarówno artykuły teoretyczne i historyczne, jak i spora baza podzielonych na kategorie płyt z muzyką do tanga. Zdecydować się bowiem możemy na pójście linią patriotyczną i tańczyć do polskich przedwojennych przebojów (jak mój osobisty faworyt – „Już nigdy” Sławomiry Przybylskiej), aczkolwiek znajdą się również bardziej współcześni wykonawcy, chociażby Tangata Quartet czy Marta Górnika. Możemy tańczyć tango również do muzyki filmowej, na przykład adaptacji „Por una cabeza” w wersji z filmu „Zapach kobiety”, gdzie brawurową rolę odegrał Al Pacino, zwłaszcza w scenie tanecznej. Wielbiciele klasyki mogą również sięgnąć po kompozycje legendy tanga, czyli słynnego Astoria Piazzolli.

Dla ceniących różnorodność, polecę kilka składanek, które bez wątpienia wystarczą na długi czas. Po pierwsze, czteropak „Last Tango in Athens” zawierający różnorodne tango, zarówno do tango salon, jak i do tango nuevo. Kolejne na mojej liście jest „Bueons Aires Late”, przeznaczone dla wiebicieli nuevo i nowoczesnych aranżacji. Prawdziwą skarbnicą, bo aż trzydziestopłytowym wydaniem (sic!), jest „Tangos – los clasicos argentinos”.

Jeżeli chcemy zdać się na ślepy los, możemy skorzystać z jakiegoś internetowego radia. Uda nam się znaleźć wiele specjalizujących się w graniu tanga, na przykład laut.fm/tangomatrix. Standardowo, pozostaje również skorzystanie z wyszukiwarki Youtube’a, wrzuty.pl czy szukanie po sugerowanych wykonawcach i stopniach podobieństwa do znanych „speców” od grania tanga na last.fm i jego polskim odpowiedniku – lastfm.pl. Nie czekaj więc – otwieraj przeglądarkę lub szykuj się na wycieczkę do sklepu z płytami!

Oba typy walca niekoniecznie muszą być tańczone do klasycznych, poważnych melodii tradycyjnie z nimi kojarzonych. Jeżeli mamy odrobinę słuchu muzycznego i odpowiednie wyczucie rytmu, pośród słuchanych przez siebie utworów z pewnością znajdziemy wiele, które będą pasowały do tego typu tańca. Możemy się nawet zdziwić, jak różne gatunki będą one reprezentować, ale w końcu metrum to rzecz uniwersalna.

Dobrym przykładem będzie jazzowa Norah Jones i jej „Come away with me”, „Strangers in the night” nieśmiertelnego Franka Sinatry, „Pretty maids in the row” Eaglesów, „I wonder why” Curtisa Stingersa, „One more try” George’a Michela, a nawet „Piu Che Puoi” Erosa Ramazzottiego. Jak widać, spektrum gatunków jest bardzo duże. Sympatycznym, a przy tym odpowiednio epickim, o ile można tego słowa użyć, byłoby „Sunrise, sunset” z musicalu „Skrzypek na dachu”.

Gdyby ktoś koniecznie chciał potańczyć przy polskich utworach, oto kilka tytułów: „Dumka na dwa serca” Edyty Górniak, „Jej portret” Bogusława Meca, „Niebieska piosenka” Grzegorza Tomczyka, „Zakochani” Natalii Kukulskiej.

Ci, którzy zadowolą się dźwiękami muzyki poważnej, mogą nabyć jedną z mnóstwa dostępnych na rynku składanek z muzyką do walca i tańczyć do fortepianowych kompozycji Jonathana Brahmsa, Fryderyka Chopina czy Antoniego Dworzaka. Do najsłynniejszych walców koncertowych należą bez wątpienia te autorstwa Józefa Lannera czy Johanna Straussa, zwłaszcza znane wszystkim „Nad pięknym, modrym Dunajem”.

Nie ma nawet potrzeby sięgania po płyty – wystarczające zasoby są dostępne online na Youtubie lub w serwisie wrzuta.pl.

Zanim przejdę do polecania konkretnych wykonawców, których uważam za odpowiednich, zacznę od kilku wskazówek na temat tego, jak w ogóle zabierać się za wyszukiwanie odpowiadającej nam muzyki, co przyda się nie tylko w przypadku samby, ale i innych gatunków. Przede wszystkim – rzecz oczywista, czyli wpisanie „samba” w polu wyszukiwania Youtube lub wrzuta.pl. Użytkownicy na pewno przygotowali sporą liczbę playlist, z których wyłowimy coś, co odpowiadać będzie naszym wymaganiom.

Jeżeli nie chcesz zdawać się na tak wysoki udział komponentu losowego, polecam poszperanie w serwisie zbierającym informacje o gustach muzycznych użytkowników, czyli last.fm. Szukając tam po gatunkach i wybierając sambę, otrzymasz listę najpopularniejszych wykonawców, a dodatkowo – odsłuchując każdego z nich – możesz zobaczyć listę muzyków i zespołów uznawanych za podobne do niego. Tutaj również wpisany jest pewien margines błędu, jako że podobieństwo ocenia się na podstawie liczby osób słuchających jednocześnie tego i tego wykonawcy, ale trafność wyników jest niebywale wysoka, nie ma więc co się martwić ewentualnymi odstępstwami.

Dobrym pomysłem będzie też skorzystanie z oferty wydawniczej i wybranie jednej z licznych dostępnych na rynku składanek płytowych. Dodatkową korzyścią tego rozwiązania jest fakt, że istnieją tego typu płyty skomponowane specjalnie z myślą o tych, którzy stawiają pierwsze kroki w nauce samby, nie trzeba będzie więc samodzielnie decydować, która z piosenek lepiej nadaje się dla początkujących.

Kilka przykładów standardowych utworów reprezentujących sambę możesz znaleźć na stronie piruety.net/muzyka-taneczna-samba/. Ci, którzy chcieliby potańczyć przy piosenkach bardziej znanych, mogą zdecydować się na przykład na „La tortura” Shakiry lub swego czasu ogromny przebój, jakim było „Livin la Vida Loca” Ricky’ego Martina. Może to być również „La camisa negra” czy dwa nieśmiertelne standardy: „Volare” i „Bailamos”.

Nie stanowi to żadnego problemu – salsa to bardzo popularny gatunek i osoby, które mniej więcej obeznane są w rządzących nim regułach, zapewne nie raz złapały się na słuchaniu jakiegoś modnego przeboju, który przypadkiem okazywał się skomponowany w idealnym rytmie do tańczenia salsy. Nie można więc zamykać się na muzykę tradycyjnie z salsą niekojarzoną. Rytm znaleźć można wszędzie!

To, na jakie utwory powinniśmy się zdecydować, zależy oczywiście od poziomu naszych salsowych umiejętności. Początkujący powinni skupić się przede wszystkim na tradycyjnych piosenkach, by nauczyć się wychwytywać owo charakterystyczne brzmienie także w innych, gdzie nie będzie ono tak wyraziste, a poza tym – by uczyli się na łatwiejszych, nieco wolniejszych i mniej wymagających, utworach. Istnieją specjalne składanki płytowe stworzone z myślą o tych, którzy w salsie stawiają pierwsze kroki (w przenośni i dosłownie). Dobrym wyborem będzie na przykład „It’s Salsa!” – pod banalnym tytułem kryje się trójpak płyt z utworami najbardziej znanych wykonawców salsy.

Jeżeli nie mamy ściśle sprecyzowanych wymagań dotyczących piosenek, możemy spróbować poszukać czegoś interesującego w Internecie. Wortale muzyczne – wrzuta.pl, Youtube – tylko czekają, by wpisać w ich wyszukiwarkach hasło „salsa” i oddać się wielogodzinnym poszukiwaniom tego jednego upragnionego brzmienia. Mają one jednak to do siebie, że zdajemy się na losowość.

Dużo większe możliwości oferuje portal społecznościowo-muzyczny zbierający informacje o gustach użytkowników – last.fm (ma także polski odpowiednik – lastfm.pl). Możemy tam wyszukiwać muzyki na wiele sposobów, w tym także po ulubionych gatunkach. Otrzymamy wówczas listę najbardziej znanych wykonawców oraz propozycje kolejnych, według stopnia podobieństwa do pierwszych, utworów. Zmniejsza to margines błędu przy szukaniu, a także daje orientację wśród zespołów. Polecam rozejrzeć się właśnie tam.

Zamiast więc bawić się w roztrząsanie tego rodzaju sporów, gdzie osiągnięcie porozumienia jest niewykonalne, polecę trochę witryn i sposobów szukania muzyki klubowej, która może spełnić nasze oczekiwania.

Możemy zdać się na przypadek. Wtedy pozostaje zdobyć najnowsze składanki odpowiadające poszczególnym gatunkom (techno, trance, elektro itd.) i szukać w nich fajnych numerów. Rokrocznie ukazują się wydawnictwa zbierające wyłonione drogą głosowania i oceny popularności utwory, które sprawdziły się w wielu klubach w przeciągu ostatnich dwunastu miesięcy.

Inny sposób to posłużenie się rankingami dostępnymi na stronach internetowych, listami przebojów, skąd również zaczerpniemy interesujące nas tytuły tracków. Kolejną opcją jest zdanie się na ofertę radia, w tym stacji internetowych specjalizujących się w muzyce klubowej, jak na przykład radioparty.pl – znajduje się tu kilka typów podrozgłośni, gdzie DJ-e puszczają poszczególne gatunki muzyki klubowej.

Wyszukiwanie samodzielne może być bardziej czasochłonne, ale jednocześnie owocniejsze. Jeżeli mamy swoich ulubionych wykonawców czy DJ-ów, dobrym ruchem będzie odszukanie ich profilu artysty w jednym z największych muzycznych portali – last.fm. Każdemu twórcy przyporządkowana jest tam baza autorów, z którymi łączy go pewien stopień podobieństwa, określony od „idealnego” do „niskiego”. Mając w miarę sprecyzowany gust, oczekiwania i listę swoich faworytów, możemy z last.fm uczynić niekończącą się kopalnię wiedzy i nowych muzycznych odkryć.

Przechodząc do polecania kilku kolejnych stron – nieco zaniedbanym serwisem, ale dobrą bazą wypadową, może być zbiorcza strona twojamu.za.pl/joomla. Fani trance mogą odnaleźć sporo rzeczy dla siebie na specjalnym forum trance.ok1.pl. Na bieżąco aktualizowanym i dobrze prowadzonym portalem jest megamuza.net, gdzie wciąż zamieszczane są nowe, starannie wyselekcjonowane utwory różnych gatunków muzyki klubowej.

Dzięki swojemu tempu dancehall idealnie nadaje się do szalenia na parkiecie. Istnieje od przeszło 30 lat, ma również swój przyczółek w Polsce, zdobyty – podobnie jak w innych miejscach na świecie – dzięki gościnnym występom wykonawców dancehallowych i innych gwiazd – jak na przykład No Doubt.

Większość z nas może kojarzyć dancehall nawet nie bardzo zdając sobie z tego sprawę dzięki Seanowi Paulowi i jego hitowi sprzed ładnych paru lat: „Get busy”, który był (jest) idealnym reprezentantem gatunku. Bazując na brzmieniu tego kawałka, bez problemu możemy szukać podobnych.

Wymienię najbardziej znanych – obok Seana Paula – twórców poruszających się w obrębie tej stylistyki. Są to: Elephant Man, Beenie Man, Shaggy, Shabba Ranks, Bounty Killer, Buju Banton i – na przykład – Anthony B. Inni, których warto uwzględnić, to między innymi: RDX, Munga, Tony Matterhorm, Vybz Kartel, Aidonia, Bounty killer, T.o.k., lady Saw. Pojedyncze dobre kawałki idealne do dancehallu nagrali tacy wykonawcy jak: Busy Sgnal, Tifa, Sizzla Buju Banton, Kiplich, Voicemail, Cecile, Red rat. Ciekawym polskim reprezentantem muzyki dancehallowej będzie na przykład utwór „Moja panienka” Lereka. Z największych tuzów współczesnej muzyki romanse z dancehallem zdarzyły się chociażby Balck Eyed Peas – mowa o ich utworze „Hey mamma”. Przykłady można by mnożyć jeszcze bardzo długo.

Wiadomo jednak, że słuchanie (i tańczenie) wciąż do ograniczonej liczby kawałków produkcji dancehallowej czołówki może się z czasem znudzić, wtedy warto poszukać pomocy w Internecie – wpisując dancehall w Youtube lub wrzuta.pl, możemy być pewni, że otrzymana liczba wyników przerośnie nasze oczekiwania i wymagania, aczkolwiek proces selekcji idealnej playlisty może być długi i żmudny (nikt jednak nie obiecywał, że będzie łatwo). W każdym razie, spośród sporządzonej przeze mnie naprędce powyższej listy wykonawców, warto przyjrzeć się szczególnie pierwszym dziesięciu pozycjom, jako że są to najbardziej znani reprezentanci. Być może jednak będą oni odbiegać nieco od stylistyki, którą kojarzymy ze współczesnym dancehallem – wówczas warto zwrócić się do wspomnianych przeze mnie wykonawców manistreamowych i wyłuskać z ich repertuaru pasujące nam piosenki.

Cza-czę możemy tańczyć do muzyki, która będzie miała pewien wyrazisty rytm. Wiadomo, że najlepiej spisywać się będą utwory latynoskie, ale nie ma przeszkód, by spośród perełek muzyki popularnej wyłowić akurat te, które dobrze spiszą się jako tło dla naszych harców. Wyselekcjonowałem kilka utworów i kilku przykładowych wykonawców z tak zwanego „mainstreamu”, które mogą być dobre na początek i dać nam pewien obraz tego, co nada się do cza-czy. Oto oni (one): kilka hitów zespołu Blue Cafe, np. „Łap mnie bejbe”, „Latino”, „Do nieba”, „Kochamy siebie” (mimo samby w tekście, nadaje się idealnie także do cza-czy), „Smooth” Santany, „Lady Marmalade” Aguilery i Lil’ Kim, legendarne „Sway” (setki istniejących wykonań pozwala przebierać), „Let’s get loud” Jeniffer Lopez, „Sex bomb” Toma Jonesa, wreszcie „She bangs” Ricky’ego Martina.

Wysłuchawszy wymienionych powyżej przebojów, na pewno zyskamy odpowiedni ogląd i z łatwością odnajdziemy odpowiednie podkłady muzyczne wśród innych, znanych nam przebojów. Najważniejszym i w zasadzie jedynym kryterium jest to, by muzyka była w tym samym rytmie co dany taniec. W przypadku cza-czy, co wiedzą zarówno zawodowcy, jak i początkujący entuzjaści, jest to liczenie na „dwa, trzy, cztery, raz”, tudzież najbardziej znane „raz, dwa, trzy…. Cza cza cza”.

Jeżeli po pewnym czasie kończą się nam pomysły na utwory, a wciąż pragniemy tańczyć przy czymś nowym, nie mamy się czym martwić. Po wpisaniu hasła „cza-cza” lub „muzyka do cza-czy” w Youtubie, Wrzuta.pl czy innej dowolnej internetowej wyszukiwarce muzyki, na pewno natrafimy na setki playlist i piosenek, wśród których znajdziemy odpowiadające naszym preferencjom. Mając ustalony repertuar nie pozostaje nam nic innego, jak dać się porwać rytmowi!