Zgodnie z przepisami kodeksu pracy wymiar urlopu wypoczynkowego wynosi albo 20 dni jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat albo 26 dni jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat. [1]
Aby ustalić ile dni urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi w danym roku, konieczne jest zliczenie całkowitego okresu jego zatrudnienia. Pod uwagę bierze się tu nie tylko staż pracy u obecnego pracodawcy, ale także okresy poprzedniego zatrudnienia u innych pracodawców. Nie ma tu znaczenia, czy między tymi okresami była jakakolwiek przerwa oraz w jaki sposób nastąpiło ustanie stosunku pracy. [2]
Okres nauki wlicza się do stażu pracy
Ponadto do rzeczywistego stażu pracy wlicza się także okres pobierania nauki przez pracownika. Z tym że jego wymiar ustalany jest w zależności od zaliczonych szczebli edukacji. Kodeks pracy precyzuje to w ten sposób:
– za ukończenie zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
– za ukończenie średniej szkoły zawodowej w staż pracy wlicza się przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
– za ukończenie średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych – 5 lat,
– za ukończenie średniej szkoły ogólnokształcącej – 4 lata,
– za ukończenie szkoły policealnej – 6 lat,
– za ukończenie szkoły wyższej – 8 lat.
Okresy nauki nie podlegają sumowaniu. [3] 8 lat jest więc maksymalną liczbą lat nauki, wliczaną do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do nabycia wyższego wymiaru urlopu.
W przypadku, gdy pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, to do okresu pracy wlicza się albo okres zatrudnienia, w którym była pobierana nauka albo okres nauki. Wybierana jest zawsze opcja korzystniejsza dla pracownika. [4]
Pracodawca jest zobowiązany udzielić pracownikowi urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym ten uzyskał do niego prawo. [5] Na wniosek pracownika urlop może być podzielony na części. Jednak jedna część wypoczynku nie może być krótsza niż 14 dni kalendarzowych.[6]
Pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy w życiu, w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, otrzymuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku. [7]
Pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy ma także prawo do urlopu, którego wymiar ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia. [8]
Źródła:
[1] art. 154 par. 1 kodeksu pracy
[2] art. 154 (1) par. 1 kodeksu pracy
[3] art. 155 par. 1 kodeksu pracy
[4] art. 155 par. 2 kodeksu pracy
[5] art. 161 kodeksu pracy
[6] art. 162 kodeksu pracy
[7] art. 153 kodeksu pracy
[8] art. 154 par. 1 kodeksu pracy
Czy informacje zawarte w tekście okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
