Zwolnienie dyscyplinarne ma charakter wyjątkowy i jest uzasadnione jedynie w przypadkach, gdy zachowanie pracownika spełniło następujące przesłanki:
– było bezprawne (naruszało podstawowy obowiązek pracowniczy);
– naruszało bądź groziło interesom pracodawcy;
– było zawinione (wina umyślna bądź rażące niedbalstwo).
Zgodnie z art. 52 § 1 K.p pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:
– ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych;
– popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;
– zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Przesłanki wymienione w Kodeksie pracy mają charakter ogólny, brak natomiast wyszczególnienia konkretnych przypadków, uzasadniających zwolnienie dyscyplinarne. W praktyce jest ono najczęściej stosowane w stosunku do pracowników wykonujących pracę pod wpływem alkoholu, notorycznie spóźniających się lub nieobecnych, a także dokonujących kradzieży i niszczenia mienia pracodawcy.
Formalności
Od podjęcia wiadomości o określonym działaniu lub zaniechaniu pracownika uzasadniającym zwolnienie dyscyplinarne, pracodawca ograniczony jest terminem 1 miesiąca, w którym to musi dokonać wręczenia wypowiedzenia sporządzonego na piśmie i uwzględniającego dokładne przyczyny rozwiązania umowy. Jeśli naruszenie obowiązków pracowniczych polega na zawinionym zaniechaniu ich wykonywania, a stan taki trwa nieprzerwanie, stale i niezmiennie przez dłuższy czas, bieg miesięcznego terminu od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę ztakim pracownikiem należy liczyć osobno w stosunku do każdego kolejnego dnia utrzymującego się stanu takiego naruszenia obowiązków.
Pracownik, z którym pracodawca rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem obowiązujących przepisów, ma prawo domagać się przed sądem przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach albo odszkodowania.
Czy informacje zawarte w tekście okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
