Mianem sepsy określa się zespół uogólnionej reakcji zapalnej, która została wywołana na skutek toczenia się w organizmie zakażenia. Natomiast o zakażeniu mówimy wówczas, kiedy doszło do rozwoju stanu zapalnego wskutek obecności drobnoustrojów w tkankach, narządach, które u zdrowej osoby są jałowe.
Z czym związane jest jednak niebezpieczeństwo, które niesie ze sobą sepsa?
Chodzi o to, iż może ona przybrać ciężką postać. Jest to jakby kolejny, jeszcze groźniejszy stan. Cechuje się on tym, że narządy wewnętrzne człowieka zaczynają gorzej funkcjonować, a w efekcie rozwija się także ich niewydolność. Owa niewydolność dotyczyć może nie tylko jednego, ale wielu organów, które są bezwzględnie niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka.
Ciężka sepsa może zatem przebiegać z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu krążenia, zaburzoną czynnością układu oddechowego, pogarszać się może praca nerek i wątroby. Problemy dotyczą także układu nerwowego, ponadto zaburzona zostać może hemostaza. Idąc dalej w tych rozważaniach – ciężka sepsa może przeistoczyć się w stan zagrożenia zdrowia i życia, jakim jest wstrząs septyczny. Wówczas – poza tym, że u pacjenta wiele narządów przestało prawidłowo funkcjonować – dochodzi do spadku ciśnienia tętniczego krwi. Śmiertelność pacjentów, u których stwierdzono ciężką sepsę, jest bardzo duża. W zasadzie są to chorzy, którzy w związku ze swoim stanem ogólnym leczeni są na oddziałach intensywnej terapii. Niestety, z punktu widzenia statystyki co drugi z nich nie przeżywa.
Kto jest szczególnie narażony na rozwinięcie się u niego sepsy?
Na pewno do takiej grupy osób zaliczyć trzeba pacjentów, u których z różnych powodów doszło do obniżenia odporności. Podłoże takiego stanu może mieć związek ze stosowaniem leków o działaniu immunosupresyjnym. Wiek stanowi również czynnik, który nie pozostaje bez związku z rozwojem sepsy – bardziej predysponuje podeszły wiek i albo bardzo młody (dzieci).
Pacjenci, u których rozwinęła się sepsa, hospitalizowani są zazwyczaj na oddziałach intensywnej terapii. Z uwagi na ich ciężki stan, muszą być monitorowane u nich różne parametry. Często wymagają oni założenia różnych cewników, wkłuć centralnych; są one niezbędne, ale z drugiej strony każde ciało obce zwiększa ryzyko rozwoju sepsy czy też może pogłębiać stan chorego. Uważa się również, że obecne w organizmie pacjentów protezy, dreny są czynnikami ryzyka rozwoju sepsy, podobnie jak duże, głębokie rany na ciele czy też wentylacja przy pomocy respiratora.
Bardzo ważne jest, aby wszelkie zakażenia, które diagnozuje się u różnych pacjentów, były prawidłowo leczone. Ponadto wszelkie działania diagnostyczne czy też terapeutyczne powinny się odbywać z bezwzględnym przestrzeganiem zasad aseptyki i antyseptyki. Ogólnie mówiąc – szeroko rozumiane dbanie o swoje zdrowie jest też istotnym elementem. Dla przykładu ognisko zakażenia może być związane chociażby z zębami, dlatego ważne jest, aby regularnie odwiedzać lekarza dentystę.
Czy spotkaliście się kiedyś z tą chorobą? Jaką terapię zastosowano? Podzielcie się doświadczeniami w komentarzu
