Poziom podstawowy nastawiony jest przede wszystkim na umuzykalnianie. Nauka trwa cztery lub sześć lat. Przyjmowani są kandydaci od 6. do 16. roku życia. Zazwyczaj przeprowadza się rekrutację w oparciu o specjalne testy. „Badanie przydatności” odbywa się co roku. Sprawdzane są uzdolnienia muzyczne oraz predyspozycje do nauki gry na danym instrumencie.

Przygotowania do kolejnego stopnia modelu kształcenia obejmują na poziomie szkoły podstawowej naukę gry na wybranym instrumencie. Zajęcia odbywają się podczas indywidualnych spotkań z nauczycielem dwa razy w tygodniu. Oprócz zajęć praktycznych prowadzone są również teoretyczne: w klasach młodszych rytmika oraz kształcenie słuchu, w klasach starszych – również kształcenie słuchu oraz audycje muzyczne. Poza tym istnieje możliwość gry między innymi w orkiestrze oraz śpiewu w chórze.

Szkoła muzyczna II stopnia trwa także sześć lat. Jej uwieńczeniem jej egzamin dyplomowy, a w efekcie – otrzymanie tytułu zawodowego. Do szkoły mogą kandydować osoby w wieku 10-21 lat na podstawie konkursu, czyli zdawanego egzaminu wstępnego, obejmującego część teoretyczną i praktyczną. Nie jest więc tak, że absolwenci szkoły I stopnia stają się automatycznie uczniami szkoły muzycznej II stopnia.

Uwaga!

Muzyczne szkoły średnie obejmują różne wydziały: instrumentalny (w każdej szkole, zawód: muzyk – instrumentalista), wokalny (zawód: muzyk – wokalista), rytmiczny (zawód: nauczyciel rytmiki) oraz lutniczy (muzyk – lutnik). W szkole II stopnia kontynuowane są lekcje indywidualne z instrumentem, zajęcia ze śpiewu, a także szereg przedmiotów teoretycznych. Realizowane jest kształcenie ogólne. Oczywiście ogólnokształcące szkoły II stopnia przeprowadzają egzamin maturalny. Na tym poziomie uczniowie dużo koncertują, występują nie tylko jako soliści, ale również w zespołach, orkiestrze lub w chórze.

Średnie wykształcenie muzyczne (innymi słowy zdana matura), a także odpowiedni poziom wiedzy i umiejętności są podstawą do podjęcia kształcenia w akademii muzycznej. Do wyboru są studia licencjackie oraz magisterskie.

Kształcenie muzyczne przewiduje również edukację w szkołach o specjalnym charakterze: szkołach policealnych kształcących muzyków, szkołach kształcących w obrębie różnych dziedzin artystycznych oraz w edukacji chóralnej.

Myślicie o wysłaniu swojego dziecka do szkoły muzycznej? A może sami jesteście absolwentami takiej szkoły? Podzielcie się swoimi doświadczeniami, opiniami.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułLepsze przedszkole prywatne czy państwowe?
Następny artykułNauczanie domowe – jak załatwić, na czym polega?

Anna Chmielewska – pedagog szkolny, trener szybkiego czytania oraz – przez pewien czas – nauczyciel wspierający w integracyjnym oddziale zerowym. Dodatkowo ukończyła studia z zakresu edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej. Współpracowała z jednym z serwisów edukacyjnych, pisząc artykuły dla rodziców oraz tworząc karty pracy dla maluchów i uczniów.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Od zawsze lubiłam pomagać. Czynnie angażowałam się w działania woluntarystyczne, zwłaszcza w  pomoc rodzinom z problemem alkoholowym. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole i tak zostało do dziś. Obecnie pracuję w szkole z oddziałami integracyjnymi, co jest dodatkowym wyzwaniem dla pedagoga. Lubię to, co robię, ale jednocześnie szukam nowych wyzwań. Jako trener szybkiego czytania poszerzam możliwości ludzkiego mózgu, a pisząc artykuły w serwisach, dzielę się tym, co wiem.

Odskocznią od życia zawodowego są dla mnie książki oraz zacisze domowe, zapach namiętnie pieczonych ciast i aromat świeżo zaparzonej kawy. No i rozmowy przy stole – o marzeniach, pragnieniach i nadziejach.

Od kilku miesięcy odnajduję szczęście w macierzyństwie, w odkrywaniu świata przez cudowną małą istotkę. Życie nabiera  innej jakości, już nie trzeba tak się śpieszyć...

Pisanie jest dla mnie pasją, zamykaniem w słowa własnych doświadczeń, wiedzy i myśli. Jest spotkaniem z czytelnikami, ale też z samą sobą...

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here