Silniki motocyklowe podzielić można na dwa podstawowe typy: dwusuwowe i czterosuwowe. Dwusuwy, znane także jako dwutakty są powszechnie stosowane w motocyklach crossowych, gdzie cenione są przede wszystkim za niską wagę i znakomite osiągi względem pojemności. Silniki te odznaczają się prostą budową, która ułatwia remonty, te zaś z racji budowy i parametrów wymagane są częściej niż u czterotaktów.
Czterotakty są silnikami, które zdominowały wszelkie kategorie pojazdów napędzanych silnikami spalinowymi. Zastosowane w nich rozwiązania pozwalają uzyskać przyzwoitą moc połączoną z niskim spalaniem i dużymi przebiegami. W praktyce zaowocowały to wieloma odmianami tych silników, które różnią się między sobą przede wszystkim układem cylindrów.
Najprostszy układ to tzw. singiel, czyli pojedynczy cylinder z dużym tłokiem poruszającym całym silnikiem. Zaletą takiego rozwiązania jest prostota konstrukcji i stosunkowa wysoka moc oraz moment obrotowy uzyskiwana przy niskich obrotach. Silniki te na dobre zadomowiły się w motocyklach typu enduro, gdzie powyższe cechy są idealne dla wypraw w dalsze trasy niekoniecznie po drogach asfaltowych. Silniki te również zdobyły popularność jako podstawowe jednostki napędowe średnich motocykli typu naked, gdzie trwałość i prostota obsługi są na pierwszym miejscu.
Najpopularniejsze jednak są jednostki czterocylindrowe, w układzie rzędowym. Zwiększenie liczby cylindrów do czterech pozwoliło ze stosunkowo niedużych pojemności wydobyć znaczną moc, poprawić elastyczność silnika i jednocześnie ograniczyć apetyt na paliwo. Silniki tego typu potrafią napędzać zarówno zwinne miejskie maszyny, jak i potężne i ciężkie cruisery, kończąc na diabelnych maszynach sportowych, gdzie maksymalna liczba obrotów potrafi zawrócić w głowie. Szeroka gama jednostek sprawiła, że jest to najlepsze rozwiązanie dla każdego kierowcy, chociaż nie najbardziej rozpoznawalne. Silniki te potrafią wygenerować wysoki moment obrotowy i oddawać swoją moc długo podczas wkręcania się na coraz wyższe obroty, są więc najbardziej uniwersalne.
Najbardziej rozpoznawalnym motocyklowym typem silnika jest na pewno układ widlasty. Charakterystyczne cylindry ułożone pod kątem 45 stopni względem siebie są idealne do montażu w postawnych ramach chopperów i wielkich motocykli typu cruiser. Posiadają niepowtarzalny dźwięk i generują duży moment obrotowy. Zastosowanie dużych pojemności w tych silnikach gwarantuje im długowieczność. Silniki te znalazły także swoje zastosowanie w motocyklach sportowych, gdzie w okresie szczytowym należały do czołówki najszybszych jednostek. Nie trwało to zbyt długo, lecz do tej pory motocykle te są poszukiwane ze względu na mocny „dół” i niepowtarzalny charakter. Układ ten ulegał wielu modyfikacjom, takim jak ułożenie cylindrów w „L” czy ułożenie poprzeczne, znane z włoskich motocykli. Warto pamiętać, że silnik ten ma również wady – w poprzecznym układzie po nagłym zwiększeniu obrotów przechyla motocykl, a klasyczny układ widlasty zwykle jest zauważalnie bardziej paliwożerny niż konkurencyjna rzędówka.
Niemiecki producent motocykli słynie także z rozwijanych od lat i charakterystycznych dla niego silników w układzie typu bokser. Silniki te są zwykle połączone z napędem wałem kardana (alternatywa dla łańcucha) i odznaczają się wysoką trwałością, oraz przyzwoitymi parametrami i liniowo rozwijana mocą. Wadą jest wąskie zastosowanie (w praktyce 1 marka), oraz spora masa i rozmiary, które dodatkowo są potęgowane przez wystające na boki cylindry, ale nie zraża to fanów tego rozwiązania, które jest unikalne.
Uwaga!
W historii spotkać można jeszcze wiele innych odmian silników rzędowych, różniących się ilością cylindrów, ostatnimi czasy do łask powracają potężne sześciocylindrowce, które jak żadna inna konstrukcja generują potężny moment obrotowy i zachowują niewyobrażalną elastyczność. Jeśli sprawdzą się w zastosowaniach turystycznych, zapewne ich ilość wzrośnie w przeciągu kilku lat.
Jakie silniki macie w swoich motorach? Dajcie znać.
