Zgodnie z Kodeksem Pracy zatrudniający może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Informacje o tym, co zawiera się w podstawowych obowiązkach pracowniczych można znaleźć we wspomnianym wyżej akcie, umowach pracy, obowiązujących regulaminach pracy czy innych dokumentach pracodawcy.
Często się zdarza, że pracodawcy korzystają w tej kwestii z orzecznictwa Sądu Najwyższego. Warto zaznaczyć, że w wyrokach SN podkreśla się umyślną winę lub rażące niedbalstwo jako kryteria zakwalifikowania czynu jako ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych.
Poniżej znajduje się lista czynów czy zachowań, które Sąd Najwyższy zakwalifikował jako ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych:
– bezzasadna odmowa podjęcia pracy przez pracownika w nowym miejscu;
– spożywanie alkoholu w miejscu pracy;
– „pożyczanie” pieniędzy z kasy;
– jednorazowa nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy;
– przywłaszczenie mienia pracodawcy;
– niewłaściwe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego (np. na rozmowę kwalifikacyjną w ramach poszukiwania innej pracy czy prowadzenia działalności gospodarczej);
– ubliżanie współpracownikom;
– łamanie zapisów umów o zakazie konkurencji.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
