Kwestie związane z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych i obowiązkami pracodawcy w tym zakresie uregulowane są w Kodeksie pracy oraz ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zgodnie z tymi aktami prawnymi, które zostały dostosowane do unijnych standardów podstawową zasadą, która powinna być stosowana w stosunku do niepełnosprawnych osób jest zakaz dyskryminacji w zatrudnieniu.
Zgodnie z art.18(3a) Kodeksu pracy wszyscy pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną. Tak więc każdy pracodawca zobligowany jest do przedsięwzięcia kroków umożliwiających niepełnosprawnym równy dostęp do zatrudnienia, rozwoju zawodowego czy podnoszenia kwalifikacji.
Limity zatrudnienia osób niepełnosprawnych
Zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (art. 21, ust. 1 ustawy) – pracodawcy – zatrudniający co najmniej 25 pracowników (w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy), nieosiągający ustawowego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% w stosunku do ogółu zatrudnionych, są zobowiązani do wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. To oznacza, iż za każdy nieobsadzony przez osobę niepełnosprawną etat pracodawca płaci 40,65 proc. przeciętnego wynagrodzenia, wpłaty te nie stanowią kosztów uzyskania przychodu są więc obciążeniem dla pracodawcy.
Badania pokazują że wciąż zbyt mało osób niepełnosprawnych pracuje zawodowo, w większości przypadków dzieje się tak nie ze względu na brak chęci do pracy ale obawy pracodawców przed ich zatrudnianiem i związanymi z tym trudnościami technicznymi i biurokratycznymi. Eksperci podnoszą iż główną bolączką pracodawców i specjalistów kadrowych jest nie stabilność przepisów dotyczących zatrudniania niepełnosprawnych.
Zbyt częste zmiany w przepisach powodują liczne trudności z ich interpretacją oraz strach przed popełnieniem pomyłki, dlatego priorytetem dla osób stanowiących prawo powinno być stworzenie stabilnych, jednolitych i skutecznych przepisów prawnych regulujących kwestię zatrudniania osób niepełnosprawnych.
Czy informacje zawarte w tekście okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
