Gwarant ryzykuje więcej…
Kolejne istotne rozróżnienia dotyczą treści obligacyjnej stosunku prawnego ubezpieczenia finansowego oraz gwarancji ubezpieczeniowej. Istota zagadnienia wiąże się z faktem, iż w przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia powstaje stosunek obligujący ubezpieczonego do zapłaty składki, a ubezpieczyciela do wypłaty ewentualnego zobowiązania (patrz artykuł 805 §1 ustawy z dnia 18 maja 1964 roku Kodeks Cywilny Dz.U. 1964 nr. 16 poz. 93). Natomiast w przypadku umowy gwarancji podział obowiązków prezentuje się następująco: zleceniodawca (dłużnik w stosunku kontraktowym) zobowiązuje się do zapłaty prowizji, podczas gdy ubezpieczyciel (jako gwarant) w przypadku niewykonania określonych zobowiązań umownych zmuszony jest do uiszczenia sumy gwarancyjnej na rzecz podmiotu ubezpieczonego (posiadającego status wierzyciela w ramach kontraktu handlowego).
Innymi słowy podmiot posiadający zobowiązanie ubezpiecza swojego wierzyciela (zwanego też gwarantiuszem) za pośrednictwem instytucji udzielającej gwarancji. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że brak zapłaty prowizji nie zwalnia gwaranta z wyżej wymienionego obowiązku. Innymi słowy pozycja ekonomiczna i prawna gwarancja jest mniej korzystna.
Istotny jest również fakt, że umowa gwarancji ma charakter nienazwany, a wiec nie została uregulowana na mocy osobnych przepisów Kodeksu Cywilnego. Dlatego też strony posiadają znacznie większy wpływ na kształt umowy aniżeli w przypadku umowy ubezpieczenia. Ponadto abstrakcyjny charakter umowy gwarancyjnej sprawia, że gwarant ponosi ryzyko nadużycia uprawnień przez beneficjenta gwarancji. Wspomniane niebezpieczeństwo określa anglojęzyczny termin unfair calling, który można przetłumaczyć jako „nieuzasadnione wezwanie do zapłaty”. Co więcej istotne różnice pomiędzy obydwoma umowami występują również w kwestii sumy ubezpieczeniowej, która w przypadku ubezpieczeń odzwierciedla zakres szkody, natomiast dla gwarancji uzależniona jest wyłącznie od treści umowy.
Szeroki wachlarz możliwości…
Rodzimi ubezpieczyciele oferują szeroki asortyment różnorakich gwarancji, które odpowiadają praktycznie wszystkim ryzykom pojawiającym się w trakcie kontaktów z kontrahentem. Generalny podział gwarancji przedstawia się następująco:
– gwarancje kontraktowe (dotyczą na przykład: zapłaty wadium, zwrotu wpłaconej zaliczki, należytego wykonania kontraktu i/lub usunięcia wad oraz usterek);
– gwarancje płatnicze (zabezpieczają na przykład: spłatę zobowiązań handlowych, spłatę zobowiązań z karty paliwowej, uregulowanie czynszu);
– gwarancje koncesyjne (dotyczą na przykład: działalności biura turystycznego oraz organizatora wycieczek zagranicznych);
– gwarancje celno-podatkowe (zabezpieczają na przykład: zapłatę długu celnego oraz podatku akcyzowego).
Dlaczego szukacie takich informacji? Czy okazały się pomocne?
