Do zakażenia mononukleozą dochodzi najczęściej drogą kropelkową, poprzez pocałunki. Również jest możliwa transmisja czynnika zakaźnego w trakcie stosunków seksualnych, przy przetaczaniu krwi czy też podczas zabiegów polegających na przeszczepianiu narządów. Mononukleoza jest powodowana przez wirusa EBV.
Wiedza o nim jest pokaźna. Wiadomo, że wirus ten posiada jako materiał genetyczny kwas dezoksyrybonukleinowy. Udało się przeanalizować dokładnie jego budowę. Okazało się także, że na świecie występują dwa typy tego wirusa. Typ A występuje głównie na obszarach Europy. Cechuje się on tym, że może przebywać w stanie latencji w limfocytach B. Drugi typ wirusa EBV rozpowszechniony jest przede wszystkim na terenie Afryki i Azji. Bierze on udział w powstawaniu i rozwoju chłoniaka Burkita oraz raka nosogardzieli.
Pomimo wielu informacji o etiologii i patogenezie mononukleozy, nie istnieje leczenie, które ukierunkowane byłoby na przyczynę choroby. Leczenie mononukleozy zakaźnej opiera się na stosowaniu leków, które zniwelują objawy pojawiające się w przebiegu choroby. Zatem farmaceutyki powinny być dobrane w taki sposób, aby zwalczały symptomy choroby.
Mononukleoza może dawać różnoraki obraz chorobowy. Najczęściej spotyka się u pacjentów zespół objawów, do których zalicza się: wysoką gorączkę, ból gardła, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie wątroby lub śledziony. Stosuje się zatem leki mające działanie przeciwgorączkowe. U dzieci mogą one być pod postacią syropu, a u dorosłych raczej jako tabletki. Zaleca się również płukanie gardła wodą z solą lub z jakimś preparatem odkażającym do płukania gardła.
Ważne jest, aby chory spożywał posiłki lekkostrawne. Do bardzo istotnych działań, zwłaszcza w przypadku małych dzieci, należy ich odpowiednie nawadnianie. Rodzice powinni czuwać, aby dziecko przyjmowało dużą ilość płynów. Pozwoli to zminimalizować ryzyko odwodnienia organizmu. Czasami lekarz po zbadaniu pacjenta przypuszcza, że mogło u niego dojść do nadkażenia bakteriami gardła. Wtedy zasadne jest pobranie wymazu z gardła. Gdy potwierdzona zostanie obecność patologicznej flory bakteryjnej, ma uzasadnienie włączenie antybiotyku. W przypadku, gdy u pacjenta wystąpią objawy zapalenia opon mózgowych, powinien on być leczony w szpitalu. W takiej sytuacji podaje się często antybiotyk drogą dożylną.
Należy przyznać, iż rokowania dla chorych na mononukleozę zakaźną są dobre. Nieco się one pogarszają, gdy dochodzi do powikłań neurologicznych, hematologicznych czy do pęknięcia śledziony. Zawsze wtedy pacjenci powinni być leczeni w wyspecjalizowanych oddziałach szpitalnych.
Naukowcy badają lek zwany acyklowirem, który hamuje replikację wirusa. Natomiast nie odgrywa on istotnej roli, jeśli chodzi o redukcję limfocytów B zakażonych EBV. Dlatego właśnie nie podaje się pacjentom tego leku.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
