Zacząć warto od pozytywnej informacji – przechorowanie szkarlatyny pozostawia trwałą odporność. Płonica stanowi chorobę zakaźną o ostrym przebiegu. Zmiany w nim obserwowane dotyczą górnych dróg oddechowych, towarzyszy temu występowanie wysypki na ciele.
Co sprawia, że u danej osoby rozwija się szkarlatyna?
Należy wyraźnie zaznaczyć, że chorobą wywołuje bakteria dobrze znana, którą jest paciorkowiec. Niemniej jednak paciorkowiec ten należy do grupy A i ma zdolność do wydzielania specjalnej toksyny zwanej egzotoksyną erytrogenną. Objawy płonicy rozwiną się natomiast u osoby, która zarazi się opisanym powyżej paciorkowcem i jednocześnie będzie ona wrażliwa na ten typ bakterii.
Najczęściej dochodzi do zarażenia drogą kropelkową. Pierwsze symptomy pojawiają się średnio po 3 dniach. Dotyczą one gardła, które zaczyna boleć, pacjenci skarżą się na uczucie pieczenia. Bolesność może być większa w trakcie połykania. W trakcie badania lekarskiego zwykle okazuje się, że śluzówki jamy ustnej są zaczerwienione, migdałki wydają się być rozpulchnione, są powiększone i często wystają spod łuków podniebiennych.
Pacjenci zazwyczaj dość wysoko gorączkują. Istnieje także możliwość zaobserwowania powiększonych okolicznych węzłów chłonnych u pacjenta. Jak łatwo skojarzyć – początkowo objawy są takie jak przy anginie. Jednak w przypadku szkarlatyny, po upływie dnia lub dwóch od pojawienia się symptomów pochodzących z dróg oddechowych, na ciele pojawia się wysypka. Często jest ona mało równomierna i znajdować się może prawie na całym ciele.
Zmiany na skórze można opisać jako drobne plamki, które pojawiają się na zaczerwienionej już skórze. Ponadto, skóra w dotyku zdaje się być sucha i szorstka. Istotny dla odróżnienia szkarlatyny od innych chorób przebiegających z wysypką jest fakt, iż drobniutkie wybroczynki pojawiają się nieomal jednocześnie na kończynach, tułowiu i na twarzy. Bardzo charakterystyczne dla płonicy jest to, że na twarzy chorego występuje miejsce, które zawsze jest wolne od wysypki. Przybiera ono kształt trójkąta rozpościerającego się od nosa do górnej wargi. Ten obszar w kontekście szkarlatyny nazywany jest trójkątem Fiłatowa.
Wysypka jest zaś szczególnie nasilona w tych miejscach na ciele, które są najbardziej ocieplone: w fałdach skóry, zgięciach łokciowych i podkolanowych. W tych miejscach można czasami dostrzec, że wybroczynki układają się linijnie. Ponadto dość typowe dla szkarlatyny jest pozostanie na skórze wybroczynki po uszczypnięciu jej. O schodzeniu zmian skórnych świadczy złuszczanie się skóry w sposób otrębiasty. Istnieje pewna kolejność łuszczenia się, mianowicie – najpierw dotyczy ona skóry twarzy, później tułowia, a na końcu skóry stóp i rąk.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
