Skoro, wiemy już, że przytarczyce są gruczołami wewnątrzwydzielniczymi, należy dodać, że produkują one hormon o nazwie parathormon. Odgrywa on bardzo ważną rolę w regulacji gospodarki wapniowej i fosforanowej w organizmie człowieka. Istnieje także zależność między wytwarzaniem parathormonu a stężeniem wapnia. Jeśli stężenie wapnia we krwi jest zbyt małe, to przytarczyce wzmagają produkcję tego hormonu, natomiast, w sytuacji odwrotnej, kiedy odnotowuje się podwyższone stężenie wapnia, gruczoły te ograniczają wytwarzanie parathormonu.
Wśród patologii przytarczyc trzeba wymienić ich nadczynność i niedoczynność. Zacznijmy od pierwotnej nadczynności przytarczyc, która polega na tym, iż przytarczyce produkują zbyt dużo parathormonu. Taki nieprawidłowy proces najczęściej spowodowany jest obecnością gruczolaka w tych gruczołach. Najczęściej problem ten dotyczy kobiet w szóstej dekadzie życia. Z uwagi na to, iż wapń i fosfor są pierwiastkami, które wpływają na funkcjonowanie wielu narządów i układów, objawy, które pojawiają się w organizmie człowieka chorego mogą być różnorakie i pochodzić z wielu narządów. Mało charakterystyczne symptomy sprawiają, że czasami działania diagnostyczne mogą trwać stosunkowo długo. W sytuacji, gdy wykryty zostanie gruczolak przytarczyc leczenie polega na jego wycięciu. Istnieje również wtórna nadczynność przytarczyc. W rozpoznaniu tej patologii dużą rolę odgrywają badania laboratoryjne, z których wynika, iż stężenie wapnia we krwi jest obniżone, zaś parathormonu jest zbyt dużo.
Odmienną patologią jest niedoczynność przytarczyc. Stan taki wyróżnia się tym, iż w organizmie jest bardzo mało albo też nie ma wcale parathormonu. Może taki stan wynikać z wytwarzania parathormonu o nieprawidłowych właściwościach. Zdarza się, że tkanki organizmu człowieka wykazują oporność na parathormon. Kiedy najczęściej stwierdza się niedoczynność przytarczyc? Stanowi ona jedno z powikłań po chirurgicznym usunięciu tarczycy.
Uwaga!
Zdarza się także, że dojdzie do uszkodzenia przytarczyc w wyniku procesu autoimmunologicznego, naświetlania szyi, zapalenia tarczycy. W tym wypadku objawy są już bardziej charakterystyczne. Dochodzi u pacjentów do napadu tężyczkowego lub równoważników tężyczkowych. Wywoływana jest ona małym stężeniem wapnia. U pacjentów dochodzi do uczucia drętwienia rąk, ich mięśnie mogą się samoistnie kurczyć. W późniejszym czasie skurcze dotyczyć mogą także mięśni przedramion, klatki piersiowej, kończyn dolnych.
Znacie kogoś, u kogo stwierdzono problemy z przytarczycami? Jakie podjęto leczenie i czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!
