Należy wiedzieć, że w uchu występują trzy kosteczki: młoteczek, kowadełko i strzemiączko. W przypadku otosklerozy nieprawidłowe kostnienie obejmuje obszary położone dookoła podstawy strzemiączka. Obecność tej nieprawidłowej tkanki sprawia, że strzemiączko nie może w sposób prawidłowy się poruszać. Konsekwencje tej sytuacji wiążą się z rozwijaniem się niedosłuchu u chorej osoby.
Poprzez pojęcie niedosłuch rozumie się pogorszenie słuchu, które może postępować w trakcie trwania choroby. Rozróżnia się następujące typy niedosłuchu: przewodzeniowy, mieszany oraz czuciowo-nerwowy. W przypadku otosklerozy najczęściej mamy do czynienia z niedosłuchem przewodzeniowym. Jego istota tkwi w tym, iż fale dźwiękowe nie są prawidłowo przewodzone, bo dochodzi do mechanicznego tłumienia tych fal w obrębie ucha zewnętrznego lub środkowego, w przypadku otosklerozy ma to miejsce na poziomie ucha środkowego. Sporadycznie tylko zdarza się, że chorzy na otosklerozę mają niedosłuch typu czuciowo-nerwowego, w którym nieprawidłowo odbierane są fale dźwiękowe.
Głównym problemem pacjentów z otosklerozą jest sam fakt postępującego powoli pogarszania się słuchu. Takie objawy dotyczyć mogą zarówno jednego ucha, ale także pojawiać się mogą w obu uszach. Kolejny dość istotny symptom określa się jako słyszenie błędne. Polega ono na tym, że paradoksalnie w miejscach, gdzie jest głośno i panuje hałas pacjenci słyszą lepiej niż w pomieszczeniach, w których panuje cisza. Dokuczliwa i nieprzyjemna jest obecność szumów w uszach. Wraz z upływem czasu mogą się one nasilać, a czasem występują na stałe.
Otoskleroza jest chorobą, na którą chorują znacznie częściej kobiety niż mężczyźni. Pierwsze jej symptomy odnotowywane są u młodych kobiet. Wiek, w którym występują, to najczęściej druga i trzecia dekada życia. Istotne jest, aby wypytać pacjentkę, czy w jej najbliższej rodzinie nie występowały przypadki zachorowań na otosklerozę. Uważa się, że istnieje pewna predyspozycja genetyczna do zachorowania na tą chorobę i jest ona dziedziczona. Do dnia dzisiejszego nie wiadomo, jaka jest przyczyna, która powoduje otosklerozę. Etiologia choroby wciąż nie została wytłumaczona.
Otolaryngolodzy, zanim postawią rozpoznanie, wykonują szereg badań dodatkowych. Rozpoczynają od poddania pacjenta próbom z użyciem stroika, mowa tu o próbach Gellego, Rinnego i Webera. Ich wyniki zazwyczaj sugerują występowanie niedosłuchu przewodzeniowego. We wczesnej fazie choroby przewodnictwo kostne jest zwykle prawidłowe, choć później ulec może pogorszeniu. Przydatne są także badanie otoskopowe, audiometria impedancyjna oraz tomografia komputerowa głowy.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!
