Takie powolne, rozciągnięte w czasie osłabianie słuchu nazywane jest niedosłuchem. Paradoksalnie, u pacjentek często pojawia się dziwne zjawisko – słyszą one lepiej w hałasie niż w ciszy. Przykrym i dokuczliwym objawem otosklerozy są pojawiające się szumy w uszach. W przebiegu choroby mogą się one nasilać, a nawet utrzymywać się stale.
Oczywiście w celu postawienia diagnozy lekarze posługują się wieloma badaniami. Ważną rolę w rozpoznaniu mają próby stroikowe, które wskazują na charakter niedosłuchu, najczęściej jest to niedosłuch przewodzeniowy. Pacjenci mają także wykonywane badanie otoskopowe, w którym typowo obserwowany jest objaw Schwarzego. Chorzy poddawani są badaniu zwanym audiometrią impedancyjną.
Niewątpliwie dość istotny jest fakt, że nie została odkryta przyczyna, która wywołuje otosklerozę, zatem etiologia choroby nie została poznana. Sprawia to, że nie można zadziałać na czynnik, który przyczyniałby się do rozwoju choroby. Istota tej patologii związana jest z tym, że dochodzi do nieprawidłowego kostnienia wokół podstawy strzemiączka. Strzemiączko jest jedną z trzech kosteczek słuchowych, które znajduje się w obrębie ucha środkowego. To właśnie kostnienie sprawia, że strzemiączko nie wykonuje prawidłowych ruchów.
Leczenie otosklerozy polega na interwencji chirurgicznej. Zabiegiem, który wykonuje się, aby pomóc pacjentom, jest stapedektomia. Istnieje możliwość dotarcia do ucha środkowego albo poprzez przewód słuchowy zewnętrzny, rzadziej wykonywane jest nacięcie za małżowiną uszną. Głównym zadaniem lekarza wykonującego zabieg jest zastąpienie strzemiączka specjalną małą protezą. Poprzez to osiąga się przywrócenie właściwej ruchomości kosteczek słuchowych. Takie działanie ma doprowadzić do poprawy przewodzenia powietrznego i zmniejszenia niedosłuchu u pacjenta. Po operacji zakładany jest opatrunek do ucha.
Najczęściej operacja odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Opatrunek pooperacyjny jest usuwany po około tygodniu od operacji. Wtedy również wstępnie określa się, w jakim stopniu zmniejszył się niedosłuch u pacjenta. Niestety czasem operacja może nie wpływać na zniesienie szumów usznych. Po operacji pacjent powinien pozostawać pod opieką poradni laryngologicznej. Chodzi o to, aby w określonych, wyznaczonych terminach kontrolować słuch poprzez wykonywanie badania audiometrycznego.
Chory powinien unikać miejsc, w których jest głośno. Zaleca się, aby prowadził dość oszczędny tryb życia. Lekarze zawsze uczulają pacjentów, aby unikali dostania się wody do ucha, jego zamoczenia. Jest to bardzo ważne w ciągu pierwszego miesiąca po operacji, a nawet i później.
Czy znacie kogoś, cierpiącego na otosklerozę? Jakie leczenie u niego zastosowano i czy było skuteczne? Dajcie znać w komentarzu
