Istnieje lista przeciwwskazań do wykonania znieczulenia podpajęczynówkowego, które muszę być bezwzględnie respektowane. Należą do nich zaburzenia krzepnięcia krwi zdiagnozowane u chorego. Nie przeprowadza się tego rodzaju znieczulenia u osób, u których rozwinęła się sepsa. Wykonanie tego znieczulenia eliminują stany hipowolemii oraz wstrząsu. Jeśli u chorego stwierdzane są zaburzenia neurologiczne, a szczególnie w sytuacjach, gdy nie została postawiona jeszcze ostateczna diagnoza, także unika się znieczulenia podpajęczynówkowego. Gdy pacjent leczy się z powodu niektórych chorób układu krążenia, np. ciężkiego nadciśnienia tętniczego, ciężkiej wady wrodzonej serca, miażdżycy naczyń mózgowych itp., także unika się tego typu znieczulenia. Trzeba pamiętać, że gdy chory nie wyrazi zgody na zastosowanie u niego tego znieczulenia, nie można go przeprowadzić.
O tym, czy pacjent może być zakwalifikowany do znieczulenia podpajęczynówkowego, decyduje lekarz anestezjolog. Uwzględnia się przede wszystkim stan ogólny pacjenta. Następnie ważne jest, jak długo, oczywiście orientacyjnie, będzie trwał zabieg operacyjny. Nie stosuje się tego typu znieczuleń przy krótkotrwałych, kilkunastominutowych zabiegach oraz przy bardzo długich operacjach, które trwają dłużej niż 3 godziny. Zasadność znieczulenia podpajęczynówkowego związana jest również z miejscem, w którego obrębie przeprowadzany będzie zabieg. Najczęściej ten rodzaj znieczulenia stosuje się przy operacjach, które dotyczą, bardzo ogólnie mówiąc, rejonów ciała poniżej pępka.
Do operacji, które często wykonywane są przy zastosowaniu tego znieczulenia, zaliczamy: zabiegi urologiczne takie jak przezcewkowa resekcja prostaty, operacje ortopedyczne na stawie biodrowym. Ponadto znieczulenie podpajęczynówkowe może być zastosowane jako metoda walki z bólem porodowym przy porodzie drogami natury, w zabiegach ortopedycznych kolana, stopy, a także tych dotyczących uda i podudzia. Czasami stosuje się je do zabiegów, które prowadzone są w rejonie krocza.
Do wykonania znieczulenia podpajęczynówkowego wykorzystuje się anestetyki, które podaje się do przestrzeni podpajęczynówkowej. Wywołują one przerwanie przewodzenia bodźców nerwowych zarówno czuciowych, jak i ruchowych. Leki wpływają szczególnie na struktury zwane korzeniami przednimi i tylnymi nerwów rdzeniowych. Taka blokada pojawia się stopniowo, a całkowite znieczulenie następuje średnio po kilkunastu minutach od podania środków anestetycznych.
Czy znacie inne przeciwwskazania do zastosowania takiego znieczulenia? Podajcie je w komentarzach
