Pacjentkom zawsze nasuwa się pytanie – gdzie leży przyczyna choroby? Badania naukowe dowiodły, że około 4-5% kobiet ciężarnych dotyczy problem cukrzycy. Można też podać listę czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania. Niewątpliwie jest to wielorództwo, wiek kobiety powyżej 35 lat. Ryzyko rośnie, jeśli kobieta wcześniej urodziła dziecko, u którego zdiagnozowano wadę wrodzoną, bądź też ważyło ono bezpośrednio po porodzie więcej niż 4 kg. Szanse na zachorowanie ciężarnych na cukrzycę są większe u pań, które leczą się z powodu nadciśnienia tętniczego lub mają znaczącą nadwagę. Ponadto zawsze dużo większe ryzyko istnieje, jeśli dana kobieta już w przeszłości chorowała na cukrzycę ciężarnych, bądź w jej rodzinie ktoś leczy się z powodu cukrzycy.
W dzisiejszych czasach wydaje się niezwykle ważne, aby powtarzać i przypominać kobietom, że ciąża powinna być planowana. Chodzi o to, aby przebadać kobietę planującą ciążę. Wśród licznych badań serologicznych, powinno zostać też oznaczone stężenie glukozy we krwi, aby upewnić się, czy jest ono prawidłowe. Kobieta ciężarna zawsze na pierwszej wizycie u ginekologa-położnika otrzyma także skierowanie na oznaczenie stężenia glukozy we krwi na czczo.
Jeśli jest ono prawidłowe, to kolejne badanie w kierunku oceny gospodarki glukozy wykonywane jest między 24 a 28 tygodniem ciąży. Badanie to ma charakter przesiewowy, a więc zleca się je każdej kobiecie ciężarnej. Polega ono na tym, że kobieta zgłasza się do laboratorium, nie musi być na czczo. Dostaje do wypicia 50 gramów glukozy, którą powinna wypić w ciągu 5 minut. Następnie po godzinie czasu pobierana zostaje krew i wykonuje się oznaczenie stężenia glukozy. W takim teście za wyniki prawidłowe uważa się te poniżej 140 mg/dl. W przypadku wyższych wartości rozpoczyna się dalszą diagnostykę.
Oczywiście, kobieta w trakcie trwania ciąży powinna w sposób szczególny obserwować swój organizm i zwracać uwagę na niepokojące ją symptomy, np.: osłabienie, senność, nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu, które mogą – aczkolwiek nie muszą – współistnieć z zaburzeniami związanymi ze stężeniami glukozy. Kobieta, u której zostanie rozpoznana cukrzyca ciężarnych, powinna bezwzględnie zastosować się do zaleceń lekarza.
Każda kobieta wymaga indywidualnego podejścia, ale podstawowym celem działań jest uzyskanie normoglikemii i utrzymanie jej. Czasami wystarcza zmiana diety przez kobietę, ale często też nie można czekać i włącza się insulinę. Niewyrównana glikemia u matki może przyczyniać się do rozwoju wad wrodzonych, makrosomii płodu czy też jego niedojrzałości.
Czy cukrzyca pojawiła się u Was, kiedy byłyście w ciąży? Jak poradziłyście sobie z tą dolegliwością? Czekamy na komentarze.
