Do pierwszego roku życia dzieci wszystkich traktują z sympatią, co w późniejszych okresie ulega zmianie. Dziecko zaczyna bać się osób, które przychodzą w odwiedziny bądź znajomych rodziców spotykanych na ulicy. Wszystko co jest dla nich obce, wydaje się potencjalnym zagrożeniem i powoduje chwilowe zachwianie poczucia bezpieczeństwa. Dlatego dziecko, które się boi na widok nieznanej mu osoby zaczyna płakać i domaga się bliskości fizycznej rodziców.
W takich sytuacjach należy chronić dziecko przed strachem. Ważne jest, by zachowywać dystans, dopóki nie będziemy pewni, że dziecko nabrało przekonania do danej osoby. Jednakże nie należy zrywać kontaktów towarzyskich z obawy o strach dziecka. Pamiętajmy, iż podczas częstszych spotkać obca twarz stanie się dziecku znana, a strach minie. Nie wolno lekceważyć strachu dziecka, śmiać się z niego bądź krzyczeć. Takim zachowaniem spotęgujemy tylko lęki dziecka oraz spowodujemy, że będzie ono miało negatywne wspomnienia i trudniej będzie mu przekonać się, iż osoba, której się boi nie stanowi dla niego zagrożenia. Rodzic musi w takich sytuacjach wykazać zrozumienie dla dziecka, okazać mu czułość i miłość rodzicielką oraz wsparcie w tej trudnej sytuacji.
Dziecko to krucha istota, wiedziona instynktownym zachowaniem, dlatego jeżeli coś mówi mu, że ktoś wzbudza w nim strach to tak jest i należy to zaakceptować oraz pomóc mu poradzić sobie z lękiem. Warto malutkimi kroczkami przekonywać dziecko, by nabrało zaufania do obcej osoby, jeżeli oczywiście sami jej ufamy. Wspólna zabawa powinna pomóc zapomnieć dziecku o strachu. Około 15 miesiąca życia sytuacja zacznie się poprawiać i problemy dziecka z lękiem na widok nieznanych ludzi będą powoli zanikać. Dziecko nie będzie już reagowało panicznych strachem, wybuchami płaczu czy rozpaczliwą ucieczką w ramiona rodziców.
Uwaga!
Każde dziecko przechodzi przez poszczególne fazy rozwojowe, które cechują określone zachowania. Roczne dziecko boi się obcych i jest to zupełnie normalne zachowanie, które potrzebuje zrozumienia i czułej opieki rodzica. Po jakimś czasie wszystko wróci do normy i dziecko znowu będzie otwarte na nowe twarze i kontakty społeczne, jednakże istotne, by nie wyniosło z tego etapu negatywnych doświadczeń, gdyż wówczas droga do pozbycia się lęku okaże się dużo dłuższa poprzez utrwalone przykre wspomnienia.
A jak Ty sobie radzisz w podobnych sytuacjach? Masz jakieś sprawdzone sposoby?
