Rodzice rozwijając w dziecku inteligencję emocjonalną powinni przede wszystkim zadbać o równowagę pomiędzy emocjami pozytywnymi, jak i negatywnymi. Dziecko, które jest wychowywane w kochającej rodzinie, w której rodzice cały czas próbują je uchronić przede wszystkim co przykre i trudne, spowodują, iż w przyszłości nie będzie ono potrafiło radzić sobie w niepożądanych sytuacjach.

W miarę wzrastania, dziecko natknie się na różne zachowania i problemy, którym będzie musiało sprostać. Dlatego rodzice powinni nauczyć je różnych sposobów rozwiązywania konfliktów i radzenia sobie z przykrymi przeżyciami oraz doświadczeniami, których nie sposób w życiu uniknąć. Z kolei dziecko wychowywane w rodzinie, w której przeważają negatywne uczucia również nie będzie w stanie przystosować się społecznie, gdyż wszystko co je otacza będzie stanowić dla niego ciągłe zagrożenie. Takie dziecko nie posiada poczucia bezpieczeństwa, jest nieśmiałe oraz przejawia tendencje do niskiej samooceny.

Zachowanie wspomnianej równowagi w okresie wychowania dziecka jest znaczące, by w odpowiedni sposób przygotować dziecko do różnych okoliczności, zarówno dobrych, jak i przykrych. Jednocześnie należy zapewnić dziecku  poczucie miłości i bezpieczeństwa. Niezwykle ważna jest więź emocjonalna dziecka z mamą. Czułe i kochające mamy, które akceptują swoje dziecko, pozwalają mu wyrosnąć na pogodnego i ufnego człowieka. Z kolei mamy, które unikają kontaktu z własnym dzieckiem, nie wykazują współpracy, powodują, iż dziecko jest niestabilne emocjonalnie, gdyż nie ma zapewnionych podstawowych potrzeb miłości oraz bezpieczeństwa.

Tak więc niezwykle istotne jest, by zapewnić dziecku szczęśliwy, pełny miłości i bliskości rodzicielskiej rozwój, ze szczególnym uwzględnieniem nauki radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Można tego dokonać, pozwalając dziecku rozwiązując problemy w zabawach z rówieśnikami.

Często zdarza się, że dzieci zabierają sobie zabawki bądź przepychają się w kolejce na zjeżdżalni. Rodzic nie powinien od razu reagować, ważne by pozwolić dziecku na odpowiednią reakcję. Jednakże należy zaznaczyć, iż dziecko trzeba uczyć rozwiązywania konfliktów bez przemocy. Gdy zaistnieje sytuacja, w której dziecko użyje siły fizycznej, rodzic ma obowiązek wytłumaczyć dziecku, iż jest to nieodpowiednie zachowanie oraz podsunąć mu propozycje, jak zachować się w trudnych sytuacjach.

Od początku rodzice powinni uczyć swoje dziecko słowa przepraszam i jego znaczenia. Czasami warto dać dziecku wolną rękę, ale bacznie obserwować sytuację, nie można spokojnie patrzeć, gdy rówieśnik uderza nasze dziecko, które zszokowane i wystraszone pozostaje bez reakcji. W owej sytuacji dziecku należy bezzwłocznie pomóc, tłumacząc rówieśnikowi w obecności malucha jego złe postępowanie. Dziecko nie może czuć się pozostawione samo ze swoim problemem, szczególnie małe. Rodzice powinni wspierać swoją pociechę, by wiedziało, że zawsze może na nich liczyć. Warto rozmawiać w domu na różne tematy bądź próbować pytać starsze już dziecko, jakby zareagowało w danej sytuacji, podsuwać mu różne sposoby radzenia sobie z trudnymi przeżyciami, jak również stosować gry i zabawy mające na celu wzmacniać pozytywne postawy malca.

Rozwój inteligencji emocjonalnej rodzice mogą kształtować zachowując równowagę pomiędzy emocjami pozytywnymi, jak i negatywnymi, ucząc dziecko dodatnich wzorców zachowań i postaw, a przede wszystkim odpowiedniego reagowania w sytuacjach trudnych.

Jakie są Wasze pomysły na rozwijanie inteligencji emocjonalnej dzieci?

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułPomysły na zabawy rodzinne
Następny artykułZabawki militarne – za i przeciw?

Sabina Maćkowicz - pedagog. Abolwentka Uniwersytetu Pedagogcznego w Krakowie. Od kilku lat pracuje z dziećmi, zaczynała jako opiekunka, poźniej wolontariuszka (m.in: w stowarzyszeniu Dać szansę). Doświadczenie zdobywała również w Dziennym Ośrodku Socjoterapii oraz Akademii Młodzieży.

 

Nasz specjalista o sobie:

Uwielbiam dzieci – ich spontaniczność i energię, a zarazem delikatność i kruchość. Od najmłodszych lat angażowałam się w różnego rodzaju akcje charytatywne i wolontaryjne. Pomagałam dzieciom z dysfunkcjami rozwojowymi. Etap ten był niezwykle trudnym doświadczeniem w moim życiu, ale także bardzo dużo mnie nauczył. Swój zawód wiążę głównie z wychowaniem przedszkolnym i wczesnoszkolnym. To wspaniałe uczucie patrzeć, jak dziecko się rozwija i móc mu w tym pomagać ...Mieć w tym swój maleńki udział...

Mam wiele innych zainteresowań, które są dla mnie odskocznią od codzienności. W wolnych chwilach chętnie czytam. Literatura to jedna z moich pasji . Lubię także aktywny wypoczynek – wyjazdy i spacery po górach, a w zimie jazdę na snowboardzie.  Podróże i odkrywanie nowych miejsc, to coś co mnie bardzo uszczęśliwia – jest to niewątpliwie część mojego życia.

Od dziecka moim zamiłowaniem było pisanie – stąd wybór studiów dziennikarskich.  Pisząc mogę łączyć swoją wiedzę z umiejętnościami, co daje mi poczucie ogromnej samorealizacji.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here