Niełatwo być rodzicem, ale jedno jest pewne, iż wszystko, co robimy dla naszych dzieci, robimy dla ich dobra. Jednakże czasami nasze przekonania powodują, iż nawet nie jesteśmy świadomi tego, że możemy swoim zachowaniem wyrządzać dziecku krzywdę. Taka sytuacja ma miejsce m.in. podczas zbyt surowego traktowania dziecka.
Czasami rodzicom wydaje się, iż jedynie dyscyplina i rygorystyczne zasady pomogą im wychować dziecko na dobrego i samodzielnego człowieka. To bardzo poważny błąd, gdyż każde dziecko potrzebuje przede wszystkim miłości, poczucia bezpieczeństwa i zrozumienia ze strony najbliższych mu ludzi – rodziców. Czasami też zdarza się, że sytuacja taka jest konsekwencją przeszłości, gdy rodzice byli dziećmi wychowywanymi w surowej dyscyplinie i niestety nie potrafią uciec od metod stosowanych przez ich rodziców, ponieważ nie znają innego wzorca postępowania.
Rodzice, którzy mają bolesne wspomnienia z dzieciństwa, jak również wszyscy, którzy będą lub są już rodzicami, powinni korzystać z pomocy fachowej literatury. Ważne jest, by studiować poradniki przeznaczone dla rodziców i czasopisma dotyczące rozwoju oraz wychowania dzieci. Doskonałą „kopalnią wiedzy” mogą okazać się inni rodzice, doświadczeni w swojej roli, którzy z pewnością będą służyć dobrą radą i oparciem w trudnych chwilach. Warto pamiętać, iż wychowując dziecko, należy znaleźć tzw. złoty środek. Nie możemy być zbyt ulegli, ale też zbyt surowi. Dziecko musi znać zasady panujące w domu, dlatego należy je określać od samego początku i uczyć dziecko ich przestrzegania, jednocześnie sami musimy pamiętać o konsekwencji, nie może być bowiem sytuacji kiedy raz dziecku czegoś zabraniamy, a innym razem pozwalamy na to. Bardzo ważne jest, aby rodzice zawsze byli ze sobą zgodni.
Gdy ustalamy dziecku granice jego zachowania, musimy ze sobą współpracować. Bardzo niebezpieczne są chwile, gdy jedno z rodziców pozwala dziecku np. na dalszą zabawę, podczas gdy drugie oznajmia, iż czas na kąpiel i pójście spać. Dziecko wówczas czuje się niesprawiedliwie potraktowane, wręcz ma poczucie krzywdy, bo przecież tatuś pozwolił dalej się bawić.
Uwaga!
Wychowując dziecko należy również pamiętać o ustalonym planie dnia, dziecko powinno mieć względnie stały i powtarzający się rytm tych samych czynności. Musi wiedzieć co po sobie następuje, gdyż zapewnia mu to poczucie bezpieczeństwa. Sprawą najważniejszą jest okazywanie dziecku uczuć, nie bójmy się, iż mówiąc mu, jak bardzo je kochamy, spowodujemy nadmierne rozpieszczenie. Dziecko potrzebuje słów i gestów, zarówno od mamy, jak i od taty. Musi wiedzieć, iż jest kochane i szanowane, bo wówczas samo uczy się jak wyrażać swoje uczucia. Poczucie miłości i bezpieczeństwa należą przecież do najważniejszych potrzeb, które należy zaspokajać i jest to głównym zadaniem rodziców.
Pamiętajmy zatem, aby na pierwszym miejscu zapewnić dziecku poczucie miłości, akceptacji i bezpieczeństwa, a dopiero po nich wyznaczać jasne zasady panujące w domu, których przestrzeganie powinno tyczyć się wszystkim domowników. Ważne jest również, by dziecko nie traktowało owych reguł jako kary. Należy wyraźnie zaznaczyć, które zachowania są w domu akceptowane, a które nie i zawsze zachować konsekwencję w swoim działaniu.
Zasady i dyscyplina czy rodzicielstwo bliskości? Który model wychowanie jest Wam bliższy?
