Oczko łańcuszka – o.ł., polega na przeciągnięciu pojedynczego oczka przez pętlę znajdującą się na szydełku.
Oczko ścisłe – o.śc., nazywane jest również oczkiem ścisłym zamykającym. Polega na wbiciu szydełka w dzianinę i przeciągnięcia pojedynczego oczka przez miejsce wbicia i pętlę znajdującą się na szydełku.
Półsłupek – płsł., nazywany niekiedy oczkiem ścisłym. Zamieszanie z nazwą tego oczka związane jest z tłumaczeniami z języka niemieckiego i część źródeł przyjmuje takie właśnie terminy. Polega on na wbiciu szydełka w dzianinę, przeciągnięcia pojedynczego oczka przez miejsce wbicia, a następnie pojedynczego oczka przez obie pętle znajdujące się na szydełku.
Półsłupek nawijany – powstaje, gdy przed wbiciem szydełka w dzianinę zostanie ono owinięte nitką. Ostatnie przeciągnięcie przechodzi wtedy przez 3 pętle na szydełku.
Słupek – sł., dwa razy wyższy od półsłupka. Aby go wykonać, należy narzucić nitkę na szydełko, wbić je w dzianinę, wyciągnąć pojedynczą pętlę, przeciągnąć kolejną pętlę przez 2 pętelki na szydełku, po czym jeszcze jedną przez pozostałe dwie pętle. Słupki mogą być wielokrotnie nawijane.
Łańcuszek początkowy – łańcuszek będący podstawą dzianiny. W jego oczka wkłuwa się kolejne słupki czy półsłupki.
Oczka łańcuszka na początku rzędu – zastępują pierwszy półsłupek (1 oczko), słupek (2 oczka) lub słupek wielokrotnie nawijany (3 oczka lub więcej). Wykonawszy taki łańcuszek, opuść pierwsze oczko poprzedniego rzędu i wkłuj się dopiero w następne.
Praca z elementów – najczęściej wykonywane elementy mają kształt kwadratów, kółek lub sześciokątów. Łączy się je przeważnie w ostatnim okrążeniu, a taka robótka wymaga chowania bardzo wielu nitek.
Czy z łatwością nauczyliście się robić na szydełku? A może zajęło Wam to sporo czasu? Co okazało się najtrudniejsze? Wypowiedzcie się w komentarzu.
