Alianse strategiczne istotnie wyróżniają się spośród różnych form zawierania współpracy. Co stanowi specyfikę aliansów strategicznych? Przedstawiamy najbardziej charakterystyczne cechy.
Zachowanie odrębności
Alianse strategiczne są formą pośrednią pomiędzy samodzielnym realizowaniem określonych zadań przez firmę a pełnym scaleniem niezależnych dotąd przedsiębiorstw. Alianse wyróżnia bowiem zachowywanie odrębności partnerów współpracy w sensie prawnym i organizacyjnym, przy jednoczesnej „wspólnocie” celów, interesów, zasobów i korzyści w określonych obszarach działalności. Ta forma współpracy jest zatem połączeniem kooperacji i konkurencji, gdyż łączy wspólnym celem rywalizujące ze sobą przedsiębiorstwa.
Długi okres współpracy
Jak już zostało wspomniane alianse strategiczne są przedsięwzięciami długookresowymi. Jedynie dłuższy horyzont czasowy współpracy gwarantuje bowiem oczekiwane korzyści kooperantom. Istotne jest w tym zakresie, że pomimo stosunkowo długiego okresu kooperacji, nie jest ona bezterminowa i trwa od kliku do kilkunastu lat. Perspektywa tego, że okres obowiązywania aliansu jest określony istotnie wpływa na charakter porozumienia i sprzyja zachowaniu wspomnianej już odrębności przedsiębiorstw.
Brak kompleksowości
Sojusze strategiczne dotyczą określonych dziedzin działalności, nie są zatem rozwiązaniami kompleksowymi. Obszary współdziałania zasadniczo dotyczą tych funkcji działania, które istotnie wpływają na konkurencyjność organizacji. Uczestnicy tego typu porozumienia mogą i przeważnie prowadzą zatem samodzielną działalność wykraczającą poza obszar współpracy.
Równość partnerów kooperacji
Jest to istotny wyróżnik sojuszów przedsiębiorstw, gdyż w ich zakresie nie ma mowy o przewodnictwie lub nawet dominacji jednej ze stron. Wynika to ze wspólnej inicjatywy partnerów decydujących o nawiązaniu współdziałania oraz jednakowym uczestnictwie w decydowaniu o jego losach. Fundamentem tworzenia aliansów strategicznych jest zatem zasada partnerstwa.
Wkład na rzecz wspólnego przedsięwzięcia
Kooperanci działający w ramach aliansu strategicznego są zobowiązani do wniesienia wkładu na rzecz wspólnego zamierzenia. Wniesione mogą zostać zarówno aktywa materialne (kapitał, urządzenia, budynki), jak i niematerialne (know how, patenty, umiejętności, reputacja, marka). W tym zakresie nie jest istotne aby nakłady partnerów współpracy były jednakowe, lecz, by odpowiadały potrzebom i potwierdzały zasadność tworzenia aliansów strategicznych.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.