Synektyka jest metodą rozwiązywania problemów, która podobnie jak burza mózgów uważana jest za najbardziej uniwersalną i przydatną. Zasadniczo wykorzystuje się ją do rozpoznania problemu i poszukiwania oraz rozwijania sposobów jego rozwiązania. Jest dość nietypową metodą pracy, niektórym może przypominać na przykład burzę mózgów. Na czym polega synektyka oraz jak ją wykorzystywać w rozwiązywaniu problemów? Oto najważniejsze wskazówki.
Czym jest synektyka?
Synektykę jak już wspomniano stosuje się do rozwiązywania problemów. W jej ramach wykorzystuje się następujące mechanizmy operacyjne: oswajanie dziwności i zamiana zwyczajności na dziwność. Ma to na celu takie „wyćwiczenie” umysłu, by był on w stanie reagować w sposób twórczy. To „wyćwiczenie” umysłu wyraża się w odpowiednim zaangażowaniu, umiejętności „oderwania” myśli od narzucających się prostych rozwiązań, „spekulacji”, postrzeganiu problemu w sposób niezależny od innych działań, oraz tzw. „reakcji hedonistycznej”.
Jak formułuje się problem w synektyce?
Cechą wyróżniająca synektykę jest to, że nie próbuje się określić na czym polega problem, lecz od razu przechodzi się do fazy wyszukiwania niekonwencjonalnych jego rozwiązań. Problem jest zatem przedstawiony w sposób ogólny, niejako w zarysie. Następnie dokonuje się przedefiniowania i sparafrazowania problemu, posługując się zwrotem: „jak czegoś dokonać?”. Określenie na nowo problemu może być całkowicie nierealne, oderwane od rzeczywistości, życzeniowe, kontrowersyjne, spekulacyjne. Stopień w jaki nowo – określony problem będzie oderwany od realnego zależy wyłącznie od członków zespołu, który ma za zadanie go rozwiązać. W skład grupy synektycznej wchodzi od sześciu do ośmiu osób oraz przewodniczący. Wszystko to, sprawia, że ujawnia się nowe, nie dostrzegane spojrzenie na problem i sposoby radzenia sobie z nim.
Analogia fantastyczna
Analogia fantastyczna jest jednym ze sposobów jakie synektyka proponuje aby zamieniać to co zwykłe, tradycyjne na dziwne. Poszukiwanie najbardziej fantastycznych pomysłów na rozwiązanie problemu, które pomimo, że niemożliwe do wykorzystania mogą ukazać problem w nowym świetle, wskazać nie brane dotychczas pod uwagę warianty jego rozwiązania. Jako przykład zastosowania analogii fantastycznej może być postawienie następującego problemu: jak wyeliminować korki podczas jazdy samochodem? Oraz poszukiwania jego najbardziej zwariowanych rozwiązań, takich jak:
– Drogi rozwijane tak jak dywan – przy każdej ruchliwej drodze przygotowuje się takie „zapasowe” drogi i rozwija je kiedy pojawią się korki;
– Samochody wyprodukowane z piór, poprzez co stają się lżejsze i szybsze;
– Zapasowy samochód umożliwiający powrót inną drogą;
– Dźwig, który w razie korków na drodze umożliwia przeniesienie samochodu w inne miejsce;
– Możliwość uruchomienia w samochodzie skrzydeł pozwalających unieść samochód w inne miejsce.
Takie pomysły oczywiście nie nadają się do wdrożenia w realnym świecie, ale bardzo często prowadzą do dostrzeżenia nowych możliwości w rozwiązaniu danego problemu.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
